Μια ανάσα πριν τη νέα γενιά gaming και τη δεκαετία του 2020, το αγαπημένο μας χόμπι έχει φτάσει σε ανώτερα τεχνολογικά, οικονομικά και άλλα επίπεδα, έχοντας πλέον μεταμορφωθεί σε must ασχολία για όλους. Με τη βοήθεια κάποιων τεχνολογικών εκρήξεων, όπως οι ευρυζωνικές συνδέσεις και το Internet γενικότερα, τα smartphones, το open source λογισμικό και η διαμοίραση αυτού, πλέον ο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει gamer χωρίς να χρειαστεί να ξοδέψει χρήματα ή να βγει από το σπίτι του. Τι συνέβαινε όμως λίγα χρόνια πριν, όταν έπρεπε να κατέχεις οπωσδήποτε κάποια κονσόλα ή έναν καλό οικιακό υπολογιστή για να δεις τι στο καλό είναι αυτά τα video games;

Ελάτε μαζί μας να κάνουμε μια διασκεδαστική αναδρομή στο παρελθόν και θυμηθείτε ή μάθετε μαζί μας το πόσο δύσκολο ήταν να είσαι gamer τις περασμένες δεκαετίες. Θα χωρίσουμε τα γεγονότα σε δύο κατηγορίες, για τους PC gamers και για όσους παίζανε μέσω κονσόλας. Θα αφήσουμε τα arcades/ουφάδικα/ηλεκτρονικά για κάποιο άλλο αφιέρωμα, καθώς η φιλοσοφία τους ήταν και είναι εντελώς διαφορετική από το οικιακό παιχνίδι.

Part 1. PC Master race (NOT!)

Why NOT θα μου πείτε; Οι υπολογιστές του παρελθόντος είχαν εντελώς διαφορετική φιλοσοφία από τους σημερινούς. Η τεχνολογία τους δεν επέτρεπε την απόδοση του επιπέδου γραφικών που είχαν οι κονσόλες. Τα λειτουργικά συστήματα, Dos, Windows κ.α. ήταν προσανατολισμένα για επαγγελματικές εργασίες και το να τρέξεις ένα game ήταν περισσότερη φασαρία από το να προγραμματίσεις έναν server. Για να μπορέσεις για παράδειγμα να παίξεις Street Fighter 2, έπρεπε να έχεις ένα PC που έφτανε και σίγουρα ξεπερνούσε σε κόστος τις 600.000 δραχμές, σε σύγκριση με τις 50-60.000 που είχε ένα SNES ή Mega Drive. Και μιλάμε για εποχές με περίπου 200.000 δραχμές μισθό. Οπότε καταλαβαίνουμε πως ναι μεν ήταν εφικτό το PC gaming, αλλά ήταν είδος πολυτελείας για τους περισσότερους που θέλανε να έχουν την arcade εμπειρία που απολαμβάνανε οι κονσολάκηδες.

Παρ’ όλα αυτά, αυτοί οι περιορισμοί αλλά και η ιδιαίτερη φιλοσοφία των υπολογιστών (γραφείο, καρέκλα, ποντίκι, πληκτρολόγιο, χαλαρά, κανείς δεν θέλει να δει κάτι άλλο στην TV), οδήγησε τους game developers να φτιάξουν όλα αυτά τα μέχρι προσφάτως απρόσιτα για κονσολάδες genres, όπως CRPG, point & click Adventures, Strategy (4X/RTS/TBS), Flight simulators, Puzzle/Board.

Τι τραβούσε όμως ένας άμοιρος PC gamer για να παίξει αυτά τα παιχνίδια; Ας δούμε μερικές ιδιαιτερότητες:

Installation.

Σιγά το πράγμα θα μου πείτε, ακόμα και τώρα γίνεται αυτό! Τότε όμως, πολλές αυτοματοποιημένες διεργασίες που έχουν τα σημερινά setups περνούσαν από το χέρι του χρήστη. Γράψε (όχι δείξε και διάλεξε) το path που θα γίνει η εγκατάσταση, βρες τον σωστό οδηγό για την κάρτα ήχου, την ανάλυση, χρώματα και τεχνολογία γραφικών, την εγκατάσταση και υποστήριξη gamepad (ότι πιο δύσκολο για έναν άπειρο χρήστη, συνήθως τα παρατούσε και γι’ αυτό έχει παραμείνει must η χρήση mouse/keyboard). Πολλά games ερχόταν σε σετ από άπειρες δισκέτες ή CD και η εγκατάσταση έπαιρνε πολλές ώρες για την ολοκλήρωσή της, χωρίς να υπάρχει multitasking για να ασχοληθείς με κάτι άλλο, αναγκαστικά καθόσουν και το κοιτούσες.

Απόδοση.

Σήμερα, ακόμα κι αν έχεις ένα φτηνιάρικο laptop με ενσωματωμένη GPU, μπορείς να βάλεις το GTA V να τρέξει έστω και σε min settings. Τότε όμως τα περισσότερα games δεν είχαν επιλογές γραφικών, το πολύ να υπήρχε μια παραπάνω επιλογή για ανάλυση οθόνης. Αυτό σήμαινε πως αν ο υπολογιστής δεν είχε την απαραίτητη ποσότητα RAM, ή επεξεργαστική ισχύ, πιθανόν το game να μην έτρεχε, ή να έπιανε λιγότερα από 5 FPS. Αυτό άλλαξε με την έλευση κάποιων καρτών γραφικών κάπου στα τέλη του 90 και με κάποια API (DirectX, OpenGL) που έδωσαν τεράστια ώθηση στο optimisation.

Χώρος στον σκληρό δίσκο.

Σιγά τα ωά σας ακούω να λέτε, το ίδιο θέμα έχουμε και τώρα! Για δοκιμάστε να κάνετε εγκατάσταση 8 CD σε έναν δίσκο του 1,2 GB με την διαδικασία που αναφέρω παραπάνω (επαναλαμβάνω, χωρίς multitasking!) και αναθεωρήστε. Ήταν πολύ επίπονο και σίγουρα δεν σε άφηνε να έχεις την βιβλιοθήκη που έχεις σήμερα και να έχεις δεκάδες ή και εκατοντάδες games εγκατεστημένα για να διαλέξεις τι θα παίξεις.

Hardware setup / περιφερειακά.

Γνωρίζατε ότι οι USB θύρες είναι σχετικά πρόσφατη εφεύρεση; Μπορεί να έπαιρνες ένα gamepad ή joypad το οποίο είχε θύρα COM ή παράλληλη ή gameport, ή ειδική PCI κάρτα που έπρεπε να κουμπώσει στην όχι και τόσο πληθωρική motherboard. Η εγκατάσταση δε, μαρτύριο. Αν δεν υπήρχαν συμβατοί drivers στο συνοδευτικό δίσκο τότε ή έλεγες αντίο, ή το έστελνες στον θείο στο Σικάγο να σου τους κατεβάσει με την super duper T1 σύνδεση που είχε. Σιγά σιγά νομίζω καταλαβαίνετε γιατί οι PC gamers δεν πιάνουν gamepad, είναι κληρονομικό το θέμα.

Manuals

Να και κάτι που δεν ήταν και ιδιαίτερα κακό. Τα manuals στα PC games υπήρχαν πάντα μέσα στα κουτιά, συνήθως όμως είχαν το μέγεθος μιας πλήρους εγκυκλοπαίδειας. Ήταν τεράστια! Έπρεπε οπωσδήποτε να διαβαστούν, καθώς τα παιχνίδια δεν είχαν tutorials και πολλές τεχνικές gameplay ήταν ακατανόητες. Απλά σκεφτείτε το MS Flight Simulator και ένα Boeing 747 και θα καταλάβετε πόσο απαραίτητο ήταν να διαβαστεί το εγχειρίδιο. Στο τέλος σου δίνανε και δίπλωμα πιλότου.

To be continued…

Στο επόμενο μέρος θα δούμε αντίστοιχα θεματάκια που είχαν οι κονσολάδες, τα οποία ήταν και αρκετά και ικανά να φέρουν τον οποιονδήποτε σε απόγνωση. Επίσης θα δούμε και κοινά προβλήματα του τότε που λύθηκαν δια παντός με τα σύγχρονα μέσα.