fbpx
Home ReviewsGame Reviews Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon | The Review

Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon | The Review

Γράφει ο/η Παναγιώτης Δημητρακόπουλος

Πριν από μερικούς μήνες, όταν έγραψα το review μου για το Bayonetta 3, είχα αναφέρει το νέο χαρακτηριστικό του ελέγχου των δαιμόνων κατά την διάρκεια της μάχης. Προσπαθώντας να παραμείνει φρέσκο και παίρνοντας ερεθίσματα από το Devil May Cry 5, το παιχνίδι του Hideki Kamiya κατάφερε να ξεχωρίσει με ένα σύστημα που μας προσφέρει “ακραίες σκηνές και ασταμάτητη δράση”. Ως χαρακτηριστικό, ήταν κάτι που είχαμε ξαναδεί στο Astral Chain και ήμασταν σίγουροι πως θα το ξαναβλέπαμε είτε σε κάποιο sequel είτε σε κάποιο άλλο παιχνίδι της ομάδας.

Τελειώνοντας το Bayonetta 3 ξεκλειδώναμε ένα extra mode που έμοιαζε περισσότερο με παιδικό παραμύθι παρά οτιδήποτε άλλο. Με μια πρώτη ματιά θα λέγαμε πως πρόκειται για μια αξιαγάπητη δημιουργική πινελιά που είχε ως σκοπό να λειτουργήσει ως endgame περιεχόμενο παρά ως demo – όπως αποδείχθηκε αργότερα. Μερικούς μήνες μετά όμως, η ομάδα της PlatinumGames και συγκεκριμένα της Team Lost Faeries ανακοίνωσαν το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon, ένα spin-off παιχνίδι που επικέντρωνε στις ρίζες της μικρής Cereza και του πρώτου δαίμονά της.

Οι φίλοι της σειράς Bayonetta δεν θα βρουν κάτι τόσο γνώριμο στον νέο τίτλο της PlatinumGames. To Cereza and the Lost Demon λαμβάνει μια διαφορετική προσέγγιση αφού ξεφεύγει από το έντονο gameplay υψηλών οκτανίων της σειράς και υιοθετεί μια πιο χαριτωμένη παρουσίαση που μοιάζει περισσότερο με παραμύθι παρά με παιχνίδι. Η εμπειρία που είχαμε στο Bayonetta 3 με το spin-off μας προετοίμαζε έμμεσα για το τι θα μπορούσαμε να περιμένουμε αλλά μας άφησε με ανάμεικτα συναισθήματα και συνεπώς δεν μπήκαμε με μεγάλες προσδοκίες στον νέο τίτλο.

Η ιστορία του Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon ξεκινάει με την γέννηση της Cereza, μια γέννα που έρχεται αντίθετη με τους κανόνες του υπερφυσικού κόσμου αφού οι γονείς της προέρχονται από δύο “αντίπαλες” παρατάξεις. Οι μεριές βλέπουν την σχέση τους ως taboo και έτσι εξορίζουν τους γονείς της Cereza μακριά τον έναν από τον άλλο και στις αντίστοιχες φυλακές τους προκειμένου να διατηρηθεί η ισορροπία. Την αμαρτία τους, όπως ήταν αναμενόμενο, την πλήρωσε το μικρό κορίτσι που ενώ διέμενε στο μοναστήρι των Umbra Witches ένιωθε το επικριτικό βλέμμα των άλλων μαγισσών αλλά έκανε υπομονή μόνο και μόνο για να βρίσκεται κοντά στην φυλακισμένη μητέρα της την οποία συχνά-πυκνά επισκεπτόταν στο κελί της.

Η μητέρα της Cereza μεταφέρετε σε άλλη φυλακή και το μικρό κορίτσι μένει απροστάτευτο σε έναν ήδη ζόρικο τόπο. Η Morgana, μια ακόμα δυνατή μάγισσα, αναλαμβάνει την εκπαίδευση και θρέψη της ηρωίδας και την φέρνει στην έπαυλή της για αυτόν τον σκοπό. Κατά την διάρκεια της εκπαίδευσής της, η Cereza μαθαίνει να καλεί δαίμονες για να τους χρησιμοποιεί ως όπλα. Με τον πρώτο δαίμονα να αποτελεί αποτυχία, τόσο η Cereza αλλά πόσο μάλλον η Morgana απογοητεύονται από το αποτέλεσμα και σταματούν την εκπαίδευση.

Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, η Cereza βλέπει στους εφιάλτες της ένα αγόρι, τον Lukaon, ο οποίος την προωθεί προς το απαγορευμένο δάσος του Avalon προκειμένου να τον σώσει αλλά και να βρει μια πηγή μεγάλης δύναμης, δύναμης που θα της επιτρέψει να σώσε την μητέρα της. Έτσι, με πείσμα και με σκοπό, η Cereza ξεκινάει ένα ταξίδι στην καρδιά του Avalon, παρά τις απαγορεύσεις της Morgana.

Μέσα σε αυτό το δάσος, πέρα από ομορφιά και μαγεία, η Cereza θα συναντήσει και τον κίνδυνο. Για να προστατευτεί και να ξεπεράσει όλα αυτά τα εμπόδια, θυμάται τις διδαχές της δασκάλας της και επιχειρεί να καλέσει έναν νέο δαίμονα για να τον χρησιμοποιήσει. Για ακόμα μια φορά, το κάλεσμα πάει λάθος αλλά η μικρή κοπέλα καταφέρνει να εγκλωβίσει – έστω και κατά λάθος – τον δαίμονα μέσα στο κουκλάκι-δώρο της μητέρας της. Έτσι, ο δαίμονας αποκτά το όνομα Cheshire.

O Cheshire όμως δεν είναι ευχαριστημένος από όλη αυτή την κατάσταση και απαιτεί από την Cereza να γυρίσει πίσω στην Κόλαση – κάτι που η μικρή κοπέλα δεν μπορεί να κάνει λόγω έλλειψης δυνάμεων. Ωστόσο, του υπόσχεται πως αν την βοηθήσει να βρει τις πηγές δύναμης και συγκεκριμένα τις τέσσερις σφαίρες των στοιχείων της φύσης θα τον γυρίσει πίσω στην Κόλαση μέσω των νέων δυνάμεών της.

Το Bayonetta Origins αποδίδει όλα τα γεγονότα με την μορφή ενός εικονογραφημένου παραμυθιού. Στην πλειοψηφία τους, τα cutscenes παρουσιάζονται με μια εικόνα συνοδευόμενη απο κείμενο και διήγηση. Κάθε εικόνα καταφέρνει να μας βυθίσει στην ιστορία και να μας δώσει να καταλάβουμε αυτό που προσπαθεί να μας περάσει. Το χαμόγελο δεν έφυγε ποτέ από τα χείλη μας ενώ το ενδιαφέρον διατηρήθηκε αμείωτο μέχρι και το τέλος – ειδικά αν αναλογιστούμε πως πολλοί από τους χαρακτήρες είναι ήδη γνωστοί μέσω της σειράς.

Το σχέδιο και τα χρώματα που χρησιμοποιούνται εδώ διατηρούν μια χαριτωμένη χροιά μέχρι και τα τελευταία λεπτά θυμίζοντάς μας διαρκώς πως πρόκειται για μια ιστορία παρά ένα παιχνίδι δράσης. Η προοπτική κατά την διάρκεια του gameplay είναι ισομετρική με αποτέλεσμα να έχουμε μια πιο προσγειωμένη εικόνα του περιβάλλοντός μας την στιγμή που μυστικά μονοπάτια και κρυφά αντικείμενα παραμένουν έξυπνα τοποθετημένα στον χώρο.

Η Cereza χρησιμοποιεί τις μαγικές ικανότητές της αλλά και τις δυνάμεις του Cheshire προκειμένου να δημιουργήσει νέα μονοπάτια, να ενώσει πλαγιές και να αποκαλύψει νέες τοποθεσίες ενώ παράλληλα αναζητά πόρους που θα την βοηθήσουν να ενισχύσει αυτές τις ιδιότητες. Το DNA του Bayonetta υπάρχει διάσπαρτο σε όλα τα στοιχεία του gameplay, κάτι που φαίνεται περισσότερο από το σύστημα αναβαθμίσεων, τις ικανότητες της μάγισσας και το γενικότερο σύστημα μάχης.

O χάρτης του δάσους είναι σχετικά μικρός αλλά γεμάτος μαγικά όμορφες τοποθεσίες. Αυτή η ομορφιά θα μας οδηγήσει, μαζί με το αίσθημα περιέργειας, εκτός του προορισμού μας ωθώντας μας στο να εξερευνήσουμε κάθε μονοπάτι. Περιέχοντας μικρά στοιχεία metroidvania, πολλές από αυτές τις περιοχές έχουν εμπόδια τα οποία θα μπορούμε να διαλύσουμε ξεκλειδώνοντας τις ικανότητες του Cheshire. Ευτυχώς, το backtracking γίνεται με τέτοιο τρόπο που δεν καταντάει μια βαρετή επαναδρομολόγηση αλλά μια φυσική ροή κατά την διάρκεια της περιπέτειας.

Κάθε περιοχή που επισκεπτόμαστε περιέχει μυστικά και ομορφιές που εύκολα μας διαφεύγουν στην πρώτη περιπλάνηση αλλά είναι αρκετά για να μας κάνουν να ξαναγυρίσουμε. Δεν υπήρξε στιγμή που να μην μου άρεσε αυτό που έβλεπα ενώ η αντίθεση στα χρώματα των δύο χαρακτήρων έδενε αρμονικά με την πολύχρωμη παλέτα των τοπίων. Κάθε περιοχή του δάσους είχε την δική της ταυτότητα η οποία με την σειρά της συνδεόταν με το εκάστοτε φυσικό στοιχείο που ψάχναμε ενώ παράλληλα θα μπορούσαν να αποτελούν παραπομπές σε άλλα έργα της PlatinumGames (όπως το luna park και τα Faeries που μοιάζουν ύποπτα αρκετά με το Luna Park και τα ρομπότ του NieR: Automata).

Οι δυνάμεις του Cheshire είναι αυτές που θα διαλύσουν εμπόδια και θα μας βοηθήσουν να λύσουμε τους περιβαλλοντικούς γρίφους που θα συναντήσουμε ενώ από την άλλη, οι μαγικές ικανότητες της Cereza θα δημιουργήσουν νέα μονοπάτια και θα επαναφέρουν διαλυμένους δρόμους γεμάτους δώρα και μυστικά. Οι δυνάμεις αυτές όμως χρησιμοποιούνται και κατά την διάρκεια της μάχης.

Το σύστημα μάχης του Bayonetta Origins δανείζεται αρκετά στοιχεία από την βασική σειρά παιχνιδιών αλλά υποβαθμίζεται με αισθητούς τρόπους προκειμένου να έχουμε ένα πιο ευχάριστο gameplay χωρίς μεγάλες προκλήσεις ή δυσκολίες. Ίσως ο πιο μεγάλος μας αντίπαλος να μην είναι τα Faeries αλλά σίγουρα είναι ο χειρισμός καθώς καλούμαστε να χειριστούμε δύο χαρακτήρες ταυτόχρονα ενώ προσπαθούμε να προστατεύουμε τον έναν από τους δύο. Ο χειρισμός της Cereza γίνεται με την αριστερή μεριά του χειριστηρίου και του Cheshire με την δεξιά (μετατρέποντας έτσι ένα single-player παιχνίδι και σε co-op) με αποτέλεσμα να κάνουμε multitasking – το οποίο όσο προχωράμε γίνεται όλο και πιο εύκολο.

Σε αντίθεση με τα Bayonetta, κάθε μάχη είναι αρκετά πιο εύκολη αφού δεν τιμωρούμαστε για τα “λάθη” μας αλλά και δεν κρατάται πρόοδος μετά από αυτές. Πιο συγκεκριμένα, μπορούμε να δεχθούμε ζημιά και να κάνουμε μικρά combos ή να παλέψουμε όπως θέλουμε χωρίς να χρειάζεται να ανησυχούμε για κάποιο τελικό Rank. Αυτή η ευκολία μας επιτρέπει να επιστρέφουμε σύντομα στην εξερεύνησή μας αλλά καθιστά την χρήση φίλτρων και αντικειμένων αλλά και το ξεκλείδωμα νέων ικανοτήτων κάτι το εντελώς αχρείαστο.

Εδώ υπάρχει μια ισορροπία στην συχνότητα της κάθε μάχης και στους περιβαλλοντικούς γρίφους που καλούμαστε να λύσουμε. Οι περισσότεροι από αυτούς εντοπίζονται μέσα σε παράλληλες διαστάσεις – μπουντρούμια που λειτουργούν ως μικρές προκλήσεις. Σε μερικά από αυτά πρέπει να αντιμετωπίσουμε ορισμένα κύματα εχθρών με τον χρόνο να μετράει αντίστροφα ή να πρέπει να μην δεχθούμε την παραμικρή ζημιά ενώ σε άλλα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και τους δύο χαρακτήρες για να ξεκλειδώσουμε σφραγισμένες πύλες. Στο τέλος κάθε μπουντρουμιού λαμβάνουμε και από μια καρδια με πέντε από αυτές να ενισχύουν τους συνολικούς πόντους υγείας της Cereza.

Όπως είπαμε παραπάνω, υπάρχει μια ισορροπία στις μάχες και τους γρίφους, κάτι που μπορούμε να πούμε και για την εξερεύνηση αλλά όχι για την ιστορία. Μέσα σε περίπου 15 ώρες, ολοκληρώνοντας την ιστορία, είδαμε την σχέση των Cereza και Cheshire να ανθίζει, άλλες να διαλύονται αλλά τα βήματα που οδήγησαν στα εκάστοτε αποτελέσματα έδειξαν αφύσικα ή απότομα, αφήνοντάς μας με ανάμεικτα συναισθήματα. Ειδικά η σχέση μεταξύ των δύο ηρώων ξεκίνησε ώς μια εχθρική σχέση αλληλοεξάρτησης για να γίνει στα ξαφνικά μια φιλία που δεν μπορούσε τίποτα να την διαλύσει. Σε άλλη περίπτωση, αυτό θα ήταν φυσικό και επακόλουθο, εδώ όμως έγινε τόσο απότομα που μας άφησε μια γλυκόπικρη γεύση.

Παρόλα αυτά, το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon είναι μια δημιουργική έκφραση. Είναι πολύ διαφορετικό από όσα είχαμε μάθει από την Team Little Angels και αυτό φαίνεται σε όλα τα στοιχεία του παιχνιδιού. Η σκοτεινή, γοητευτική και ανθρώπινη μορφή των χαρακτήρων και των περιβαλλόντων έχει αντικατασταθεί από μια παραμυθένια εμφάνιση με χαριτωμένα σχέδια, πολύχρωμα και φανταχτερά εφέ, ευχάριστους χαρακτήρες, μαγικά τοπία και μια εμφάνιση που μοιάζει κυριολεκτικά βγαλμένη από τις σελίδες κάποιου βιβλίου. Η αξιοσημείωτη ποιότητα του παιχνιδιού δεν σταματάει εδώ όμως αφού και στον ηχητικό τομέα μας συνοδεύουν μουσικά κομμάτια που μας ταξιδεύουν σε νεραιδένια βασίλεια και δάση μαζί με δαιμονικούς ήχους και ηχητικά εφέ που προσδίδουν βαρύτητα σε κάθε πράξη μας.

Το Bayonetta Origins: Cereza and the Lost Demon είναι ένα διαφορετικό παιχνίδι. Σίγουρα απευθύνεται στους φίλους της σειράς αλλά το gameplay και η εμφάνισή του ξεφεύγουν κατά πολύ από τα καθιερωμένα της. Πρόκειται για μια ιστορία που μας δίνει μια όμορφη και διαφορετική ματιά στο παρελθόν μας ηρωίδας που δεν μπορούμε να την δούμε ως την γοητευτική, σατανική και αδυσώπιτη μάγισσα αλλά ως μια μικρή σκοτεινή πριγκίπισσα που αναπτύσσεται και έχει έναν συγκεκριμένο σκοπό.

Προσωπικά, περίμενα πως θα πρόκειται για μια “αδύναμη” προσπάθεια από μια νέα ομάδα αλλά εδώ μιλάμε για ένα ευχάριστο έργο τέχνης που με εξέπληξε και μου κράτησε την καλύτερη συντροφιά. Μπορεί να μην έχει την “Over-the-top” δράση, την τρελή ιστορία και τους φανταχτερούς χαρακτήρες που έχουμε συνηθίσει από την σειρά όμως η ισορροπία μεταξύ του συστήματος μάχης, της εξερεύνησης και των γρίφων δημιουργούν ένα πανέμορφο παιχνίδι που θα διατηρήσει το χαμόγελο στα χείλη μας.

Ευχαριστούμε θερμά την CD Media S.A. για την παραχώρηση του τίτλου.

You may also like