Προοίμιο.
Πολλές φορές οφείλουμε να υπενθυμίζουμε στο αναγνωστικό κοινό μέσω αυτής της μικρής εισαγωγής ότι πίσω από ένα γραπτό review, όπως και στον προφορικό λόγο, βρίσκεται η προσωπική εκτίμηση ενός ανθρώπου που διαθέτει τη δική του ιδιοσυγκρασία και όχι μια μηχανή παραγωγής αρεστών αντιλήψεων και τυποποιημένων απόψεων. Τα επιχειρήματα που θα παρατεθούν στο κείμενο που ακολουθεί μπορεί να μην ανήκουν και να μην κινούνται στο πλαίσιο της ομογνωμίας με τον υπόλοιπο ηλεκτρονικό τύπο. Η διευκρίνιση αυτή είναι απαραίτητη γιατί -ειδικά στα παιχνίδια αυτού του είδους- οι απόψεις διίστανται τόσο ώστε καταλήγουν να απαιτούν αξιώσεις αυθεντίας. Το αφετηριακό, λοιπόν, ερώτημα που τίθεται ενώπιον του αναγνώστη αφορά τη φύση του παιχνιδιού: πρόκειται για ένα ακόμα παιχνίδι τύπου «Souls»; Το magnum opus της Bandai Namco με anime προοπτική;
Καλωσορίσατε στην έρημο του πραγματικού.
Το post-apocalyptic ανάπτυγμα στην πλειονότητα των περιπτώσεων είναι το ενδεχόμενο αποτέλεσμα της τραγικής -ή κωμικής αν προτιμάτε- αποτυχίας του μετανεωτερικού κόσμου παρά κάποιας εξωτερικής εισβολής επήλυδων, εξωγήινων ή άλλων αόριστων δυνάμεων επιτυγχάνοντας έτσι μια ρεαλιστική ανησυχία. Έτσι κι αλλιώς, το ζητούμενο είναι το χρονικό και όχι το τροπικό του πράγματος. Οι δυστοπίες, αρχόμενες από τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο μέχρι τα comics και τα video games, δεν είναι απαραιτήτως αφηγήματα καταστροφικών διαστάσεων παρά συμβολισμοί και -κυρίως- εποικοδομητικός σχολιασμός για το απευκταίο end of days. Το εικονικό παιχνίδι είναι θέσει κατοπτρικό μιας ενδεχομενικότητας. Δεν ισχυρίζομαι ότι η κοινωνική κριτική του Code Vein αντιστοιχεί στο βεληνεκές και την ένταση ενός Fallout ή Bioshock αλλά τα θέματα της ψηφιακής του διάταξης είναι οικουμενικά, δηλαδή αφορούν όλες τις μορφές και όλα τα ψηφιακά σύμπαντα τα οποία κατέρρευσαν με πρωταίτια την ενδόρρηξη. Η καταστροφή των υποδομών αφήνει ανοιχτό ένα κενό «ευκαιριών» και ελαττωμένων συνεπειών, εκεί όπου οι κοινωνικοί κανόνες δεν υπαγορεύουν ούτε περιορίζουν την ανθρώπινη συμπεριφορά. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, το ταξίδι μας σε ένα ακόμα wasteland.
Στο όχι και τόσο απώτερο μέλλον, η ανθρωπότητα έχει υποστεί ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή από μια άγνωστη αιτία. Για να διερευνήσουν τι ακριβώς συνέβη και με τη δυνατότητα να περιορίσουν αυτή τη μυστηριώδη δύναμη, οι εναπομείναντες άνθρωποι δημιούργησαν τους Revenants τοποθετώντας ένα παράσιτο στην καρδιά νεκρών ανθρώπων. Πρόκειται για vampire-like όντα με την ιδιομορφία ότι κάθε φορά που «πεθαίνουν» χάνουν ένα τυχαίο κομμάτι του μνημονικού τους. Ο μόνος τρόπος για να μείνουν six feet under είναι με την καταστροφή της καρδιάς τους . Δυστυχώς, όπως σε όλες τις «κατάρες» που χαρίζουν απλόχερα την αιωνιότητα, έτσι κι εδώ υπάρχει ένα βαρύ τίμημα· η κατανάλωση ανθρώπινου αίματος. Οι Revenants για να μην περιέλθουν σε κατάσταση υπαρξιακού αλλά και σωματικού «αμόκ» πρέπει να καταναλώνουν ανθρώπινο αίμα. Σε αντίθετη περίπτωση, θα καταλήξουν ως άβουλες και κανιβαλικές οντότητες, τους «lost», χωρίς ελπίδα για την επανάκαμψη της πρότερης κατάστασης. Επίσης, πρέπει να χρησιμοποιούν μάσκες φιλτραρίσματος του αέρα γιατί μετά τον θάνατο της βασίλισσας -η οποία σκοτώθηκε από Revenants κατά την επιχείρηση «Queenslayer» επειδή έγινε και αυτή «lost»- εμφανίστηκε σε κάποιες περιοχές το «miasma» το οποίο προκαλεί επιτακτική αιμοδιψία. Ο ήρωάς μας, μετά από την εισαγωγή που μας καλωσορίζει στον κόσμο με ένα tutorial-inner voice, ξυπνάει στην πόλη Veil, η οποία είναι σφραγισμένη και απομονωμένη από τον υπόλοιπο κόσμο από τότε που εμφανίστηκε το «Gaol of the Mists», μια αδιαπέραστη κόκκινη ομίχλη περιμετρικά της πόλης. Μπροστά του θα αντικρύσει την Io, μια νεαρή κοπέλα, η οποία θα τον οδηγήσει σε ένα λευκό δέντρο, το Bloodspring. Αυτό έχει την ιδιότητα να αντιδρά στο αίμα των Revenants και να παράγει blood beads που oμοιάζουν με το ανθρώπινο αίμα. Ωστόσο, παρατηρήθηκε τον τελευταίο καιρό ότι τα Bloodsprings δεν παράγουν με τον ίδιο ρυθμό blood beads και αυτό εγκυμονεί κινδύνους τόσο για τους ίδιους όσο και για την ανθρωπότητα. Στο πρόσωπο του σιωπηλού ήρωα διακρίνουμε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά των JRPGs· πολύπλευρη και πολυσχιδής εξέλιξη του χαρακτήρα, παράπλευρες ιστορίες, δραματικές κορυφώσεις. Υπάρχουν πολλές θρησκευτικές αναφορές σε συμβολικό κυρίως επίπεδο. Οι δύο χαρακτήρες πιάνονται αιχμάλωτοι συμμορίας Revenants οι οποίοι χρησιμοποιούν τους αιχμαλώτους για να συλλέγουν τα blood beads προς δικό τους όφελος. Και εδώ ξεκινάει η ιστορία μας.
Code Art
Η αλήθεια είναι ότι στα «Souls» δεν ενθουσιάστηκα ποτέ με το μεσαιωνικό dark age μωσαϊκό. Ήταν αρκούντως σκοτεινό, πολύ ενδιαφέρον αλλά κάπως απόμακρο αφού το lore του έχει μια μυστικιστική ιδιοτυπία μεν αλλά άψυχη αφήγηση. Προσοχή! Δεν υποστηρίζω ότι το «Dark Souls» δεν είχε το επιθυμητό αποτέλεσμα· τουναντίον, πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα μου franchise όλων των εποχών με όλα τα παραπάνω να συγκαταλέγονται στους λόγους της επιτυχίας του. Το concept, όμως, του Code Vein, δηλαδή η καταστροφή του κόσμου, είναι ιστορικά ίσως πιο άμεση, πιο πιθανή και ρεαλιστικά «επικείμενη» συμβάλλοντας στην ενσυναίσθηση προς τον ήρωα και το περιβάλλον του. Το ασφυκτικά γεμάτο concept του post-apocalyptic αποτυπώνεται στα οξειδωμένα και κατεδαφισμένα οικοδομικά τετράγωνα, στους ξηλωμένους δρόμους, στα στοιβαγμένα αυτοκίνητα και σ’ έναν κόσμο που αποσύρθηκε από το προσκήνιο χωρίς υπόκλιση, χωρίς να πέσει η αυλαία.
Η anime αισθητική και γεωμετρία σε καμία περίπτωση δεν ευτελίζει την κατάσταση ούτε καταλήγεις απλά παθητικός μέτοχος της μετα-αποκαλυπτικής ομοιομορφίας. Οι χαρακτήρες είναι πανέμορφοι και λεπτομερείς. Ειδικά στα cutscenes πραγματικά εντυπωσιάζεσαι από το animation. Το επίπεδο των διαλόγων είναι εξαιρετικό, δημιουργώντας κάθε φορά την κατάλληλη διανοητική ατμόσφαιρα ώστε να σας προϊδεάσουν για τη συνέχεια. To πληθωρικό σκηνικό της προσομοίωσης του κατεστραμμένου κόσμου μοιάζει σαν να βρίσκεται υπό μηδενική βαρύτητα προσδίδοντας έτσι τα χαρακτηριστικά ενός άχρονου και ανέλπιδου μέλλοντος. Η αλήθεια είναι ότι το γραφικό περιβάλλον επαναλαμβάνεται προδήλως καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού αλλά σας αποζημιώνει με το παραπάνω το gameplay και η εξέλιξη της ιστορίας. Αίσθηση μου προκάλεσε η βάση-ορμητήριο των Revenants η οποία είναι ένας παλιός καθεδρικός ναός όπου βρίσκονται διάφορα πολιτισμικά προϊόντα –από έργα τέχνης, μέχρι jukebox, μπιλιάρδο και bar!- εν είδει κιβωτού. Στον τομέα της μουσικής επένδυσης το Code Vein παίρνει άριστα! Στο μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού επικρατεί η γνωστή επιφανειακή ησυχία των «Souls» την οποία θα διαταράξει με την εμφάνιση του «εχθρού» ένα loop τριών δευτερολέπτων. Εξαίρεση αποτελούν τα bosses, διάφορες περιστάσεις και τα cutscenes όπου ακούγονται εκκλησιαστικά όργανα, συμφωνίες και ορχηστρική μουσική προκαλώντας έντονα συναισθήματα. Το πεδίο της δράσης λαμβάνει μέρος σε εξωτερικούς χώρους και dungeons, με τα πρώτα να επαναλαμβάνονται -όπως και τα μοντέλα των «εχθρών» από ένα σημείο- και τα δεύτερα να μην προσφέρουν κάτι πρωτότυπο. Οι διαφορές με τα «Souls» games είναι υφολογικές αλλά ο σιωπηλός ήρωας αποτελεί και εδώ τον οδηγό μας, έναν proxy Μεφιστοφελή ή Βιργίλιο.
Great expectations
Ξεκινώντας το παιχνίδι, θα εντυπωσιαστείτε με το λεπτομερές character creation καθώς υπάρχει πληθώρα επιλογής προσωπικών χαρακτηριστικών και accessories για να δημιουργήσετε τον χαρακτήρα της αρεσκείας σας. Μπορείτε αργότερα μέσα στο παιχνίδι να αλλάξετε κάποιες από τις αρχικές σας επιλογές αλλά όχι στο base κομμάτι, όπως φύλο και σωματότυπο. Για να είμαι ειλικρινής, το χρησιμοποίησα καθώς μου αρέσει η δυναμική αλληλεπίδραση με τον κόσμο των παιχνιδιών δημιουργώντας περιστασιακά το δικό μου inside story. Κάνοντας RP με τα δικά μου κριτήρια επέλεξα να δώσω στην αβατάρα μου κάποιες ουλές «παράσημα» από boss battles, lore κ.λπ. Υπάρχουν classes -τα Blood Codes- τα οποία χωρίζονται σε τέσσερεις κατηγορίες -melee, ranged, agility και magic. Κάθε Blood Code -τα οποία είναι πάνω από 30- έχει συγκεκριμένα stats και gifts ήτοι skills τα οποία με τη σειρά τους διακρίνονται σε passive και active. Τα gifts, λοιπόν, τα «ξεκλειδώνεις» με τη χρήση haze, που είναι το currency του παιχνιδιού, αντίστοιχο με τα «souls» στα ομώνυμα παιχνίδια, τα οποία συλλέγετε σε καθαρή μορφή άμεσα από τις μάχες είτε με τη συμπυκνωμένη μορφή των «loss shards» και «loss crystals». Για να χρησιμοποιήσετε τα gifts καταναλώνετε ichor που είναι τα αντίστοιχα MP (mana points). Φυσικά, κάθε gift απαιτεί διαφορετική ποσότητα ichor το οποίο αναπληρώνεται με πολλούς τρόπους, όπως με rest σε mistle -το αντίστοιχο bonfire των «Souls»-, με ichor concentrates, με parry και backstab, boss fights και άλλα. Κάθε Blood Code διαθέτει τα δικά του χαρακτηριστικά, stats και άρα περιορισμούς στη χρήση των όπλων και των Blood Veils. Τα τελευταία αποτελούν τα armor του παιχνιδιού. Διαθέτουν ανεξάρτητα στατιστικά προστασίας από cut, blunt, pierce, fire, electricity κ.α., χωρίς να επηρεάζουν τα core stats του χαρακτήρα. Τα Blood Veils τα εντοπίζετε ως drops, σε chests, σε διάφορους merchants, μετά από quests και από NPCs. Τα όπλα και τα Blood Veils αναβαθμίζονται σε NPC με τη χρήση haze και crafting materials, όπως queen iron, queen steel κ.α. Στα όπλα, μάλιστα, μπορείς να δώσεις enchantments μέσω του transformation option πάλι σε NPC με συγκεκριμένα και εδώ crafting materials. Γενικά, το σύστημα με τα Blood Codes μου αρέσει πολύ γιατί υπόσχεται την ανοιχτότητα του πειραματισμού προσφέροντας αποτέλεσμα στην πράξη. Τα gifts μπορείτε να τα κάνετε masterize με διάφορα crafting materials που εξασφαλίζετε από τον κόσμο ή από merchants. Με αυτό τον τρόπο θα μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποιο gift θέλετε ανεξαρτήτως Blood Code.
Έχετε στη διάθεσή σας οκτώ active gifts και τέσσερα passive. Το παιχνίδι ξεκινά με τα τρία αρχικά Blood Codes (Fighter, Caster και Ranger) ενώ στην πορεία θα ανακαλύψετε πληθώρα άλλων για να τα συνδυάσετε και να δημιουργήσετε builds που θα σας υποστηρίξουν. Προσωπικά, χρησιμοποίησα περισσότερο τα classes «Caster» για ανελέητο και ασφαλές range attack και «Prometheus» το οποίο δίνει έμφαση στο dodge και στο parry. Όσον αφορά το τελευταίο, θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή ώστε να εξασκηθείτε σε συνδυασμό με το drain attack καθώς θα αποδειχτούν σωτήρια για το ichor replenish και την ψυχική σας υγεία. Το ποσοστό του drain καθορίζεται από το στατιστικό «drain rating» του weapon και του blood veil. Στο Code Vein θα έχετε την επιλογή του solo, co-op -στα πρότυπα των Dark Souls- και της συνδρομής του εξαιρετικού AI που υποστασιοποιείται αρχικά με τις μορφές των Louis και Yakumo σε ένα party of two (μπορείτε να έχετε στη διάθεσή σας μόνο έναν επιπλέον χαρακτήρα κάθε φορά) για να ακολουθήσουν με την εξέλιξη της ιστορίας κι άλλοι. Ο κάθε χαρακτήρας του party έχει το δικό του μοντέλο μάχης και θα επιλέγετε κάθε φορά αυτόν που ταιριάζει στο δικό σας ρόλο. Τέλος, υπάρχουν τα «Vestiges» τα οποία θα τα εντοπίσετε διασπαρμένα στον κόσμο του Vein είτε ακέραια είτε σε μέρη. Με αυτά, και τη συνδρομή της Io, θα σας δοθεί η ευκαιρία να «ξεκλειδώσετε» καινούργια gifts καθώς και τις αναμνήσεις των υπόλοιπων Revenants. Οι τελευταίες δραματοποιούνται με μικρά playable sequences όπου αναπαρίσταται με θεατρική ένταση η ζωή τους πριν ή μετά την καταστροφή. Τα bosses είναι αρκετά απαιτητικά αλλά με τη βοήθεια του party μειώνεται αισθητά το επίπεδο δυσκολίας τους. Κατά τη διάρκεια της εξερεύνησης θα αντιμετωπίσετε random encounters στα οποία θα δεχτείτε μαζικές επιθέσεις από ορδές «εχθρών» με έπαθλο περισσότερα από το σύνηθες hazes. Στην εξερεύνηση θα βοηθήσει και ο λιτός αλλά πρακτικός χάρτης με ενδείξεις και σημεία που θα διευκολύνουν την αναζήτησή σου. Την ώρα που γράφεται αυτό το review, ανακοινώθηκε ότι στο επερχόμενο patch 1.04 του παιχνιδιού, και εν όψει του Halloween, θα προστεθούν διάφορα seasonal «καλούδια» εκτός από τις αναμενόμενες -ελπίζω- βελτιώσεις και αναθεωρήσεις. Τα bugs κάνουν την εμφάνισή τους στο αισθητικό επίπεδο εκτός από εκείνο όπου ο NPC σταματάει να ανταποκρίνεται. Δυστυχώς, στην περίπτωσή μου, δεν υπήρχε άλλη λύση πέραν της μεταφοράς σε mistle προκειμένου να ξεκινήσω το dungeon από την αρχή. Τέλος, θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι σε καμία περίπτωση το gameplay δεν εξαντλείται στο παραπάνω κείμενο και ήδη έχω ξεπεράσει κατά πολύ τον λεκτικό ψυχαναγκασμό μου!
You’re my heart, you’re my (dark) soul?
Οι δυνατότητες του Code Vein είναι σχετικά ανεξάντλητες. Η ποικιλία του gameplay θα σας χαρίσει πολλές ώρες διασκέδασης. Η γνώμη μου είναι ότι δεν πρόκειται για «Souls» clone. Υπάρχουν σαφώς επιρροές, όπως και σε όλα τα προϊόντα της ανθρώπινης κουλτούρας κάθε εποχής, με άμεσες ή έμμεσες αναφορές αλλά υπάρχει η αυτόνομη «συνέχεια» που χαρακτηρίζει το ειδικό μέρος του παιχνιδιού. Τεχνικά είναι πανέμορφο και αψεγάδιαστο, αν και δεν έχει να προσφέρει κάτι πρωτότυπο, και όλα κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση προκειμένου να σε μυήσει στον κόσμο του. Ελπίζω να έχουν βάση οι διαδικτυακές «φήμες» για δύο (!) επικείμενες συνέχειές του και να τις δούμε σύντομα υλοποιημένες. Μέχρι τότε θα αρκεστούμε στα αναμενόμενα dlc.
Ευχαριστούμε θερμά την Bandai Namco Entertainment Hellas για την διάθεση του παιχνιδιού.
