“The most monstrous monster is the monster with noble feelings”
-Fyodor Dostoyevsky, «The Eternal Husband»
Horror history X
Φέτος ήταν η επέτειος των εκατό ετών από την κυκλοφορία του The Cabinet of Dr. Caligari (Robert Wiene, 1920). Χωρίς να αποτελεί την πρώτη ταινία τρόμου -καθώς είχε προηγηθεί ένα διόλου ευκαταφρόνητο πλήθος άλλων- ωστόσο ήταν εκείνη που δημιούργησε αίσθηση σε παγκόσμιο επίπεδο όχι τόσο με την σεναριακό υπόβαθρο αλλά με την στιχομυθία του γερμανικού εξπρεσιονισμού των κεκλιμένων διαδρόμων, των περιγραφικά δυσπρόσιτων ρομβοειδών σχηματισμών και πρωτόγνωρης μορφής και γεωμετρίας σκηνικών. Ο Αμερικάνος κριτικός κινηματογράφου Roger Ebert την χαρακτήρισε ως «την πρώτη πραγματική ταινία τρόμου» η οποία επηρέασε -αλλά όχι αποκλειστικά- την αμερικάνικη horror σκηνή καθώς και τον παγκόσμιο κινηματογράφο με αλλεπάλληλα δείγματα τεχνικής «συνακολουθίας».
Ο καθηγητής φιλοσοφίας και ερευνητής στο Columbia College Chicago Stephen T. Asma μας υπενθυμίζει σχετικά με το horror theme: «Monsters might not seem like helpful memes because they frighten us and increase stress, but they are almost always part of a larger cultural cautionary tale. The monster plays an important role in norm enforcement. If you don’t follow the rules, the bogeyman will get you. If you don’t walk the path of virtue, the devil will take you. If you succumb to gluttony, you’ll become a “hungry ghost” in the next life (according to Buddhist traditions)». Έχοντας όλα τα παραπάνω στο σκεπτικό μας θα ξεκινήσουμε ένα ακόμα ταξίδι στον ερεβώδη κόσμο ενός horror game, αυτή τη φορά προερχόμενο από την Ινδονησία· εκεί όπου το «παραφυσικό» είναι πιο πραγματικό και από την ζωντανή ζωή.
Previously on DreadOut
Στον προηγούμενο τίτλο, η μαθήτρια Linda ήρθε αντιμέτωπη με κάθε είδους εκτοπλασματικής οντότητας ενώ βρισκόταν με τους συμμαθητές της σε μια περιοχή όπου υπήρχε σημαντική μεταφυσική δραστηριότητα. Για να αποφύγω spoilers θα περιοριστώ απλά στο να αναφέρω ότι το concept του παιχνιδιού περιλάμβανε ενδιαφέροντες ghost hunting μηχανισμούς, εξουθενωτικά jump scares, στοιχειωμένη ατμόσφαιρα, τίμια puzzles, διεγερτική μουσική, μεγάλη ποικιλία από εχθρούς -πράγμα σπάνιο για μια low budget παραγωγή- και ένα τέλος το οποίο προμήνυε συνέχεια.
Για όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το προηγούμενο μέρος, το Dread Out 2 δεν αποτελεί ένα ακόμα Fatal Frame και ούτε τίθεται θέμα αντιγραφής της franchise-signature ghost hunting κάμερας. Όπως οι ίδιοι οι δημιουργοί παραδέχονται και σε παλαιότερη συνέντευξή τους για το Dread Out, προφανώς οι επιρροές και οι αναφορές από και σε παιχνίδια όπως Fatal Frame, Silent Hill και άλλα είναι αναπόφευκτες, ωστόσο, δεν πρόκειται ούτε για αντιγραφή ούτε για tribute ή απότιση τιμής στο είδος. Τα «Dread Out» προσπαθούν να συγχωνεύσουν μύθους και urban legends που συγκέντρωσαν και επεξεργάστηκαν για τους σκοπούς του παιχνιδιού: «Well, our story and settings are based on our urban legends, myths, and from history. In terms of research and design we just collected our data and asked people to tell their own urban legends and so on. We found it relatively “easy” to create something based on our mystical urban legends rather than if we were to create some accurate historical setting based on our lineage». Οι άνθρωποι της Digital Happiness διατηρούν το pre-modern multi-cultural concept του soul-trapping photographyδίνοντας στο δεύτερο μέρος περισσότερη ελευθερία κινήσεων τόσο στο gameplay όσο και στην ιστορία. Θα παρακολουθήσουμε την περιπέτεια της Linda η οποία θα κληθεί να δώσει ένα τέλος στον εφιάλτη που την κατατρέχει ακόμα και να ορίσει μόνη της τη μοίρα χωρίς να γίνεται βορά των μεταφυσικών συνθηκών.
Η ιστορία σε αυτές τις περιπτώσεις δεν χρειάζεται και δεν απαιτεί την πολυπλοκότητα άλλων παιχνιδιών ή σειρών παιχνιδιών και θα συμφωνήσουμε με τον Richard Rouse (designer σε projects όπως TheSuffering, Homefront και The Church in the Darkness) στο «Horror Video Games: Essays on the Fusion of Fear and Play» όπου αναφέρει σχετικά (η επισήμανση με bold δική μου): ‘Game storytelling works best when the plot is fairly simple. A lot of nuance can be worked into the environment and the characters the player meets, but the plot is something that needs to be immediately understood and which propels the player through the whole game experience, motivating the actions and choices they’ re making. Since horror works best the less that is explained and the more that is left up to the imagination, it maps well the game storytelling’. Αξίζει να σημειώσουμε ότι το παιχνίδι έχει μεταφερθεί και σε άλλα media όπως στο ομώνυμο κινηματογραφικό έργο ινδονησιακής παραγωγής Dread Out (2019) αλλά και σε σειρά κόμιξ.
Απαθανάτιση
Οι μηχανισμοί melee επιθέσεων κάνουν για πρώτη φορά την εμφάνισή τους και αν εξαιρέσουμε ένα-δυο σημεία κακής εκτέλεσης έχουν ενδιαφέρον. Στον πραγματικό κόσμο χρησιμοποιείτε την κάμερα του Irisphone για να αντιμετωπίσετε τα πνεύματα βγάζοντας απλή φωτογραφία ή κάνοντας επίθεση κρατώντας πατημένο το κουμπί. Η Linda φοράει στον καρπό της ένα βραχιόλι το οποίο ανάλογα με τον κίνδυνο αλλάζει χρώμα. Έτσι, το γαλάζιο χρώμα φανερώνει ότι κάτι που άπτεται της προσοχής βρίσκεται κοντά και συνήθως θα χρειαστεί να το εντοπίσετε με την κάμερά σας. Στην περίπτωση που το χρώμα αλλάξει σε πορτοκαλί τότε ελλοχεύει κίνδυνος και θα πρέπει να είστε προετοιμασμένοι για επισκέψεις από το βασίλειο των απέθαντων. Μην βγάλετε κέρασμα αλλά επιστρατεύστε τις φωτογραφικές σας δεξιότητες. Το ταξίδι σας δεν περιορίζεται αποκλειστικά στον κόσμο μας αλλά και στον επόμενο ή τέλος πάντων σε έναν ενδιάμεσο. Έτσι, στο «otherworld» εξοπλίζεστε με αντικείμενα όπως μαχαίρια, τσεκούρια και άλλα αφού η κάμερα βρίσκεται εκτός λειτουργίας εξαιρουμένου του φωτισμού με τον οποίο απωθείτε τα τέρατα αλλά και επιλύετε διάφορους γρίφους. Επίσης, θα χρειαστεί να ανακόψετε το τρέξιμο και να περιοριστείτε στο walking mode προκειμένου να αποφύγετε συγκεκριμένα τέρατα. Κάποιες φορές, μάλιστα, δεν θα σας δοθεί δεύτερη ευκαιρία αφού όταν σας αντιληφθούν τότε απλά θα σας σκοτώσουν on sight. Τα boss μπορούν να νικηθούν με την επιστράτευση σημείων από το περιβάλλον και διαθέτουν φαντασία και πρόκληση. Με τα puzzles δεν θα αντιμετωπίσετε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα αφού η λογική τους εδράζεται στην εύρεση συγκεκριμένων αντικειμένων ώστε να θέσετε σε λειτουργία μηχανισμούς που θα σας οδηγήσουν σε άλλα επίπεδα προκειμένου να συνεχίσετε την περιπέτεια.
To menu αποτελείται από τις επιλογές-apps του κινητού σας. Έτσι, το «notes» σας ενημερώνει για τις επόμενες κινήσεις σας και χωρίζεται σε δύο τμήματα: «to do list» που αφορά το κυρίως σενάριο και το tab «curious report» στο οποίο θα βρείτε τα side quests που έχετε αναλάβει. Τα επόμενα είναι τα «bike taxi» με το οποίο θα μετακινείστε στον χάρτη, «messages» όπου λαμβάνετε διάφορα μηνύματα από διάφορους αποστολείς, «gallery» με τις φωτογραφίες σας, «inventory» στο οποίο αποθηκεύονται αντικείμενα, «contacts» με τις τηλεφωνικές σας επαφές και μια εγκυκλοπαίδεια η οποία περιλαμβάνει δύο tabs, αυτά των Ghostpedia, η οποία υπήρχε και στο πρώτο Dread Out, και UrbanLegends όπου καταγράφονται όλα τα φαντάσματα και τα στοιχειά με τα οποία θα έρθετε αντιμέτωποι ή απλά θα τα καθησυχάσετε προκειμένου να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Πιο συγκεκριμένα, στην πρώτη κατηγορία καταγράφονται πληροφορίες αναφορικά με τα πνεύματα που έχετε εξολοθρεύσει, καθώς και τα πεπραγμένα τους, και στο urban legends καταγράφονται οι ιστορίες των side quests. Εκτός, λοιπόν, από το main story έχετε τη δυνατότητα να ακολουθήσετε αυτές τις δευτερεύουσες ιστορίες για τις οποίες θα πληροφορηθείτε αρχικά τις φήμες που διαδίδονται στον περίγυρό σας και στη συνέχεια θα αποκαλύψετε το παραφυσικό φαινόμενο πίσω από αυτές προκειμένου να ηρεμήσετε τα ανήσυχα πνεύματα τα οποία διατηρούν δεσμούς με τον κόσμο των ζωντανών λόγω κάποιας εκκρεμότητας, ανεκπλήρωτου ή ατελέσφορου.
Το γεγονός ότι η αποδοχή αυτών των παραφυσικών φαινομένων δε δημιουργεί εντυπώσεις στους κατοίκους ή στον διευθυντή του σχολείου της Linda δε νομίζω ότι αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα λογικής ασυνέπειας αφού η διαφορετική κουλτούρα της ινδονησιακής κοσμοθεωρίας περιλαμβάνει πράγματα και θέσεις που φαντάζουν για τον δυτικό «ορθολογιστή» απόκοσμα αλλά για μια διαφορετική κουλτούρα φανερώνονται ως δεδομένα ή/και αποκλεισμένα. Έτσι θα αναμετρηθείτε με οντότητες όπως η pontianak ή kuntilanak (γυναίκα που απεβίωσε κατά τη γέννα), τα διαβόητα στην ινδονησιακή κουλτούρα pocong (που περιφέρονται παγιδευμένα στο νεκροσάβανο) και διάφορα άλλα.
Γενικά, προδιαθέτει τον παίκτη να ανακαλύψει τις τραγωδίες που έχουν παγιδεύσει τα πνεύματα στον κόσμο μας, πράγμα πολύ ενδιαφέρον αφού συνήθως τα side quests σε αυτού του είδους τα παιχνίδια διατίθενται μόνο για να καλύψουν άλλα κενά.
Selfie
Τα γραφικά του παιχνιδιού είναι σαφώς ανώτερα του προκατόχου του. Σε κάποιες περιπτώσεις τα επίπεδα φαίνονται κάπως άδεια και τα textures, ιδιαίτερα στο otherworld, έχουν πολλές ελλείψεις όπως και στο animation των μοντέλων. Οι NPCs κάποιες φορές φέρονται κάπως αδέξια τόσο μέσα από τους διαλόγους όσο και στο περιβάλλον. Οι διάλογοι διατηρούν το horror κλίμα αλλά κάπου απογοητεύουν λόγω της κακής σύνταξης και των ορθογραφικών λαθών. Τα voice over μοιάζουν σαν να έχουν ηχογραφηθεί σε διαφορετικά studio αφήνοντας ανάμεικτες εντυπώσεις. Αν και υπάρχει η διάθεση, είναι μέτριες και δεν αποδίδουν όπως θα έπρεπε τις συνθήκες του παιχνιδιού. Αντιθέτως, η μουσική θα σας κρατήσει σε εγρήγορση με κορυφώσεις, αγωνιώδεις παύσεις που συνήθως καταλήγουν σε jump scare, με κραυγές, λυγμούς, ψίθυρους. Τα παιχνίδια με τις σκιές, τον φωτισμό και τις γωνίες της κάμερας οπτικής πετυχαίνουν τον στόχο τους καθώς η αναμονή του αναπόφευκτου δημιουργεί πολλαπλά επίπεδα ανησυχίας στον παίκτη.
Όσον αφορά τα προβλήματα, αυτά εντοπίζονται και διατηρούνται αποκλειστικά στον χειρισμό και πιο συγκεκριμένα στην αντιμετώπιση ιδιαίτερων εχθρών που κινούνται αρκετά πιο γρήγορα όταν προσπαθείτε να τα «παγιδεύσετε» με την κάμερα. Επίσης, το παιχνίδι δεν είναι alt-tab friendly με αποτέλεσμα να μην μπορείτε να το επαναφέρετε πάντα στις οθόνες σας και να κλείνει η εφαρμογή. Bugs δεν υπάρχουν ιδιαίτερα πολλά αφού τα περισσότερα έχουν διορθωθεί με το πιο πρόσφατο 1.1.1 patch και δε δημιουργούν κανένα λειτουργικό πρόβλημα.
Photobombing
Πρόκειται για μια πολύ καλή και αντάξια συνέχεια ενός horror τίτλου που δημιούργησε προσδοκίες και όχι αδίκως. Η μικρή ομάδα από την Ινδονησία Digital Happiness έφερε εις πέρας ένα ακόμα άρτιο σχετικά παιχνίδι -παρά το περιορισμένο budget- όπου το πιο σημαντικό είναι η διασκέδαση. Τα τεχνικά σημεία του παιχνιδιού μπορεί να μη συγκαταλέγονται σε κατηγορίες ή υποκατηγορίες του state of the art αλλά το αποτέλεσμα έχει ενδιαφέρον τόσο με το ανανεωμένο gameplay όσο και το horror feeling με τις αναφορές στο ινδονησιακό folklore. Οι φίλοι του είδους αξίζει να ασχοληθούν τόσο με το πρώτο μέρος όσο και με αυτό της παρουσίασής μας.
Είμαστε στην ευχάριστη θέση να δώσουμε σε έναν από εσάς την ευκαιρία να αποκτήσει το παιχνίδι μέσω Steam αφήνοντας απλά ένα σχόλιο κάτω από το Review στη σελίδα του justgamer.gr! Ο νικητής θα ανακοινωθεί στο θεματικό λόγω της ημέρας livestreaming της Παρασκευής 13 Μαρτίου. Καλή επιτυχία!
Minimum PC requirements:
- Απαιτείται επεξεργαστής και λειτουργικό σύστημα 64-bit
- ΛΣ: Windows 8.1
- Επεξεργαστής: Intel i5 3570K / AMD FX-8350
- Μνήμη: 8 GB RAM
- Γραφικά: GTX 770 with 2GB VRAM / Radeon R9 280X 3GB
- DirectX: Έκδοση 11
- Αποθήκευση: 16 GB διαθέσιμος χώρος
- Κάρτα ήχου: DirectX compatible
Ευχαριστούμε θερμά την DigitalHappiness για τη διάθεση του παιχνιδιού.
