Το Lord of the Rings: Return to Moria είναι ένα survival παιχνίδι που λαμβάνει χώρα στον κόσμο της Μέσης Γης, αρκετά χρόνια μετα το τέλος του Sauron και της 3ης εποχής. Το παιχνίδι ξεκινάει με τον Gimli να στέλνει πρόσκληση σε όλους τους νάνους της Μέσης Γης για να οργανώσουν μια αποστολή στα ορυχεία της Μόρια και να επιστρέψει το βουνό Khazad-dûm στους νάνους. Να σημειώσουμε ότι το παιχνίδι πειράζει αχρείαστα το cannon του Άρχοντα, καθώς στα βιβλία αναφέρεται ότι ανέκτησε την Moria ο Durin VII, και όχι ο Thorin III που απεικονίζεται στο game, αλλά αυτό είναι το λιγότερο από τα προβλήματα του παιχνιδιού. Το παιχνίδι ξεκινάει δημιουργώντας τον νάνο μας, ο οποίος κατευθείαν γκρεμοτσακίζεται και βρίσκεται παγιδευμένος μέσα στα ορυχεία.
Έχουμε να κάνουμε με ένα παιχνίδι που είναι πάρα πολύ κοντά στο Valheim, καθώς τα mechanics αλλά και ο τρόπος που προχωράει ο παίκτης στο παιχνίδι είναι αρκετά όμοιος βάζοντας το ως 2ο παιχνίδι στην συγκεκριμένη ‘γωνία’ των survival games – έχει κοινά με παιχνίδια όπως το Conan Exiles για παράδειγμα, αλλά στην ουσία το Valheim είναι ο πιο κοντινός συγγενής. Όπως σχεδόν όλα τα παιχνίδια του είδους, έτσι και εδώ μαζεύουμε πέτρες και ξυλα για να χτίσουμε μια βάση ή να επισκευάσουμε ήδη υπάρχουσες στον κόσμο του παιχνιδιού, αλλά και για να φτιάξουμε όπλα και εργαλεία όπως η πατροπαράδοτη αξίνα που θα μας επιτρέψει να σκάψουμε για να μαζέψουμε ορυκτά. Είναι ένα gameplay loop που το έχουμε συναντήσει πολλάκις και το Return to Moria δεν προσφέρει κάτι περισσότερο για να το ενισχύσει. Ξεκινάς μαζεύοντας το 1ο tier από ορυκτά, φτιάχνεις tier 2 αξίνα, μαζεύεις tier 2 ορυκτά κλπ. ενώ παράλληλα φτιάχνεις νέα κτήρια για την βάση τα οποία θα επιτρέψουν να δημιουργήσεις τον επόμενο εξοπλισμό. Όλα αυτά γίνονται με γνώμονα ότι ο νάνος μας προσπαθεί να δραπετεύσει από την Moria, και υπάρχει ανά πάσα στιγμή ενεργό quest για αυτόν τον σκοπό.
Η μοναδική αξιοσημείωτη προσθήκη στα παραπάνω είναι τα great forges που επισκευάζεις τα οποία είναι εντυπωσιακά στο μέγεθος τους και τα οποία επιτρέπουν να σφυρηλατηθούν masterwork όπλα/εργαλεία, τα οποία είναι τόσο δυνατά που ο παίκτης μπορεί να έχει εξοπλισμένο μόνο ένα τη φορά. Το progression του παιχνιδιού είναι ένα χάλι, καθώς το παιχνίδι βασίζεται στην εξερεύνηση για να βρεις νέα σχέδια για όπλα/εργαλεία, η οποία με τη σειρά της περιορίζεται στο να σκάβεις νέα περάσματα από περιοχή σε περιοχή και να βρίσκεις διαλυμένα αγάλματα τα οποία πρέπει να επισκευάσεις για να σου δώσουν κάποιο τυχαίο σχέδιο. Το πρόβλημα είναι ότι τα σχέδια πολλές φορές έχουν 2 ή 3 μέρη, και για αρκετή ώρα είχα κολλήσει σε ένα σημείο όπου είχα 6-7 νέα σχέδια και όλα ήταν σε κατάσταση 1/2 μέχρι να βρω νέα αγάλματα και να αρχίσω να τα ολοκληρώνω.
Στον τεχνικό τομέα το παιχνίδι θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει για mobile συσκευές. Τα γραφικά δεν είναι κάτι σπουδαίο, σε πολλά σημεία μάλιστα θα πω ότι έχουμε να κάνουμε με τελευταίους τίτλους PS2 – αρχικούς τίτλους PS3. Το σύστημα μάχης δεν έχει καθόλου μα καθόλου νεύρο και είναι κάτι που θα έφτιαχνε τελευταία στιγμή ένας μαθητής Unreal σε ένα σαββατοκύριακο για να παραδώσει εργασία την Δευτέρα. Το παιχνίδι είναι ξεκάθαρα tuned για multiplayer, καθώς σε αρκετά σημεία θα έρθει από το πουθενά μια επίθεση από ορδή Orks & goblins τα οποία είναι σχεδόν αδύνατο να τα αντιμετωπίσει μόνος του ένας παίκτης.
