Home HOT MCU: Φως στην άκρη του τούνελ ή καμένο χαρτί;

MCU: Φως στην άκρη του τούνελ ή καμένο χαρτί;

Γράφει ο/η Κώστας Παπαδόπουλος

Το MCU (Marvel Cinematic Universe) αισίως μετρά 17 χρόνια ζωής με την έλευση του 2025. Πρόκειται άλλωστε για το κινηματογραφικό σύμπαν το οποίο, καλώς ή κακώς, άλλαξε για τα καλά τα δεδομένα του σύγχρονου κινηματογράφου. Παρά τη τεράστια επιτυχία του τα πρώτα 10 χρόνια το εν λόγω σύμπαν πλέον φαντάζει πιο αδύναμο από ποτέ, με το ενδιαφέρον του κόσμου προς αυτό να φθίνει όλο και περισσότερο. Αυτή τη στιγμή εύλογα θα μπορούσε να αναρωτηθεί κανείς αν όλο αυτό μπορεί με κάποιο τρόπο να διασωθεί ή αν μήπως είναι πολύ αργά για κάτι τέτοιο.

Αρχικά θα ήθελα να κάνω μια μικρή προσωπική παρένθεση ώστε να γίνει ευκολότερα κατανοητή η οπτική μου πάνω στο θέμα. Σαν παιδί μεγάλωσα στη δεκαετία των 90s και το βασικότερο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας ήταν τα superhero comics. Μέσα από τις σελίδες τους θαύμαζα τις περιπέτειες των αγαπημένων μου ηρώων και ταξίδευα μαζί τους. Μεγαλώνοντας αυτή η αγάπη με ακολούθησε, δίνοντας μου την ευκαιρία να εκτιμήσω τις ιστορίες αυτές με πιο ώριμη ματιά και να αντιληφθώ καλύτερα την αξία τους. Διανύοντας πλέον τη τέταρτη δεκαετία της ζωής μου, αν και η ενασχόληση μου μαζί του έχει μειωθεί σημαντικά, το υπερηρωικό είδος (ανεξαρτήτου μορφής) εξακολουθεί να αποτελεί σημαντικό κομμάτι του εαυτού μου. Συνεπώς μου είναι αδύνατο να του γυρίσω τη πλάτη, σε όποια κατάσταση και αν βρίσκεται τα τελευταία χρόνια.

Η Marvel μπήκε για πρώτη φορά στο κινηματογραφικό χώρο με τη ταινία Howard the Duck του 1986, μία ταινία η οποία, τόσο κριτικά όσο και εμπορικά, πέρασε και δεν ακούμπησε. Παρά το κακό ξεκίνημα όμως η εταιρεία δεν το έβαλε κάτω και τα επόμενα χρόνια βρήκαν τους ήρωες της να πρωταγωνιστούν σε projects διαφόρων εταιρειών παραγωγής με ποικίλα αποτελέσματα. Από εξαιρετικές (Spider-Man 2, Blade, X2: X-Men United) έως κάκιστες (Daredevil, Elektra, Fantastic Four: Rise of the Silver Surfer) οι ταινίες αυτές αν μη τι άλλο κατάφεραν να αναδείξουν το potential που έχουν αυτοί οι χαρακτήρες στη μεγάλη οθόνη.

Το Spider-Man 2 αποτελεί μέχρι και σήμερα μία από τις καλύτερες υπερηρωικές ταινίες που έχουν κυκλοφορήσει ποτέ.

Στις αρχές της δεκαετίας των ’00s, αντιλαμβανόμενη την αξία των ηρώων της, η Marvel ξεκινά σιγά σιγά να παίρνει πίσω τα δικαιώματα τους και αποφασίζει να ξεκινήσει τη δική της αυτόνομη προσπάθεια. Η αρχή γίνεται το 2008 με τη ταινία Iron Man, η οποία αποτελεί τη πρώτη εξ’ολοκλήρου παραγωγή των Marvel Studios και την αρχή του MCU. Εκείνη τη περίοδο, στο άκουσμα της είδησης ότι ο συγκεκριμένος ήρωας θα αποτελέσει την αρχή της νέας αυτής προσπάθειας, μεγάλο μέρος του τύπου αντέδρασε αρνητικά. Για το μεγαλύτερο κομμάτι του κοινού τότε ο Iron Man φάνταζε ως ένας B-List ήρωας που σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσε να σταθεί δίπλα στους Spider-Man και X-Men. Συνεπώς η ταινία, πριν καλά καλά κυκλοφορήσει, θεωρούνταν καταδικασμένη να αποτύχει.

Παρ’όλα αυτά, χάρη στο μεράκι των δημιουργών και των συντελεστών της, η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία, τόσο εισπρακτικά όσο και κριτικά. Κομβικό ρόλο σε αυτό έπαιξε και η επιλογή του Robert Downey Jr. στο ρόλο του Tony Stark/Iron Man. Τόσο το ταλέντο όσο και το χάρισμα του ηθοποιού μετέφεραν άρτια τη προσωπικότητα του Stark στη μεγάλη οθόνη. Θα μπορούσε να πει κανείς μάλιστα ότι οι δυο τους χάραξαν παράλληλες πορείες, ο Tony Stark να σπάει τα δεσμά της αιχμαλωσίας και ο Robert Downey Jr. να απελευθερώνεται από τους προσωπικούς του δαίμονες.

Με το ρόλο του Tony Stark o Robert Downey Jr. έφερε μια νέα αρχή, τόσο για τη Marvel όσο και για τον ίδιο.

Η συνέχεια λίγο ως πολύ γνωστή, με τη μία ταινία να διαδέχεται την άλλη και το ενωμένο συμπάν πλέον να αποκτά ξεκάθαρη μορφή. Οι εισπρακτικές επιτυχίες διαδεχόταν η μία την άλλη και το φαινόμενο Marvel φαινόταν να μην έχει σταματημό. Μέσα σε αυτή τη περίοδο η Disney εξαγοράζει τη Marvel για 4 δισεκατομμύρια δολλάρια, γεγονός που θα παίξει καθοριστικό ρόλο για τη συνέχεια του MCU. Εδώ είναι που βλέπουμε και την επιρροή που είχε αυτή η επιτυχία στη βιομηχανία του κινηματογράφου, με πολλές εταιρείες (π.χ. Universe, Sony) να προσπαθούν ανεπιτυχώς να αντιγράψουν τη συνταγή της Marvel και να χτίσουν δικά τους σύμπαντα.

Τρεις φάσεις και εικοσί δύο ταινίες μετά, το Marvel Cinematic Universe κλείνει με απόλυτη επιτυχία το πρώτο του μεγάλο κεφάλαιο (Infinity Saga) με τη ταινία Avengers: Endgame. Η εν λόγω ταινία κατάφερε να κλείσει μία ιστορία έντεκα χρόνων και ταυτόχρονα να μας προσφέρει απλόχερα στιγμές που μέχρι και σήμερα είναι χαραγμένες στις μνήμες μας. Με το Infinity Saga να φτάνει στο τέλος του όμως εύλογα δημιουργήθηκε το ερώτημα για το τι θα φέρει η συνέχεια. Εδώ είναι το σημείο που αρχίζουν να αλλάζουν τα πράγματα, με τη Disney πλέον να αρχίζει να παρεμβαίνει δημιουργικά στα επόμενα projects. Κίνητρο της ο εμπλουτισμός της τότε νεοσύστατης συνδρομητικής υπηρεσίας του Disney+, με το MCU πλέον να αποκτά τηλεοπτικές σειρές οι οποίες αποτελούν κανονικό κομμάτι της ιστορίας του σύμπαντος.

Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής αποδείχθηκε εν τέλει πέρα για πέρα απογοητευτικό. Με τη στρατηγική της Disney να δίνει βάση περισσότερο στη ποσότητα παρά στη ποιότητα, τα projects που ακολούθησαν κυμάνθηκαν, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, από μέτρια έως κάκιστα. Με κοινό τους παρανομαστή τα προχειρογραμμένα σενάρια, τους παιδαριώδεις διαλόγους και τις ανέμπνευστες σκηνοθεσίες, κατάφεραν να οδηγήσουν στη σταδιακή απαξίωση του MCU.

Φτάνοντας στο σήμερα, μετά από πολλά ηχηρά “χαστούκια” (τόσο εισπρακτικά όσο και κριτικά) η Marvel καλείται να βρει τρόπο να ξανασταθεί στα πόδια της. Με το 2024 να τη βρίσκει με μόλις μία ταινία (Deadpool & Wolverine), η φετινή χρονιά φαντάζει πιο πολύ από ποτέ ένα μεγάλο στοίχημα για τη μελλοντική πορεία της.

Με την έλευση του 2025 η Marvel σκοπεύει να ρίξει μερικά δυνατά χαρτιά στο τραπέζι.

Τηλεοπτικά η προσοχή μας αναπόφευκτα πέφτει στο Daredevil: Born Again, για το οποίο μετά τις τρεις πρώτες αριστουργηματικές σεζόν του Netflix οι προσδοκίες είναι δικαιολογημένα υψηλές. Αν και δεν μπορούν να βγουν πρόωρα συμπεράσματα, το πρώτο trailer της σειράς αφήνει μεγάλες υποσχέσεις για το τελικό αποτέλεσμα.

Στο κινηματογραφικό κομμάτι η επιστροφή των Fantastic Four αποτελεί το σημείο κλειδί. Η ταινία θα επιχειρήσει να εισάγει τη “Πρώτη Οικογένεια” της Marvel στο MCU και παράλληλα να θέσει τις βάσεις για τα Avengers Doomsday και Avengers Secret Wars. Αν το casting των βασικών χαρακτήρων (Pedro Pascal, Vanessa Kirby, Joseph Quinn, Ebon Moss-Bachrach) αποτελεί ένδειξη τότε το The Fantastic Four: First Steps ίσως καταφέρει να σταθεί αντάξιο των προσδοκιών μας.

Εν κατακλείδι, η Marvel έχει πολύ δρόμο μπροστά της για να μας ξανακερδίσει και να μας φέρει πάλι πίσω στις αίθουσες. Όλοι εμείς που μεγαλώσαμε με τους ήρωες της και αγαπήσαμε τις ταινίες της, παρά τις αστοχίες των τελευταίων χρόνων, θέλουμε να τη δούμε να επανέρχεται στα αρχικά της στάνταρ. Άλλωστε αυτή είναι που έθεσε τις βάσεις για την ύπαρξη του υπερηρωικού είδους στο σύγχρονο κινηματογράφο. Με μια αισιόδοξη ματιά λοιπόν και γνώμονα αυτά που θα έρθουν, ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα και ας φωνάξουμε δυνατά “Excelsior!”.

You may also like