Δεκαοκτώ Ιουνίου σήμερα, ημέρα των μπαμπάδων και για να εκφράσω την συνεισφορά και καθοδήγηση ενός πατέρα στην ανατροφή και εξέλιξη του χαρακτήρα ενός παιδιού, αλλά και ως απαραίτητο δομικό στοιχείο της κοινωνίας θα χρειαστώ σίγουρα κάτι παραπάνω από ένα μικρής έκτασης αφιέρωμα.
Ένα ευχαριστώ στον πατέρα μου που μου αγόρασε τόσο την πρώτη κονσόλα Playstation 1 εκείνα τα Χριστούγεννα στις αρχές των 00s (ως “καμουφλαρισμένος” Άγιος Βασίλης), όσο και την πρώτη μου φορητή παιχνιδοκονσόλα, το GameBoy Advance και με έμπασε στον κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών. Οι μνήμες παραμένουν αναλλοίωτες απ’ το βράδυ εκείνο, που πριν πέσεις να ξεκουραστείς έστησες το μηχάνημα (PS1) στην τετράγωνη και μικρή τηλεόραση που είχαμε τότε, λέγοντας μου ότι αύριο μετά την δουλειά θα παίζαμε μαζί.
Όντως την επόμενη μέρα παρότι δεν ξέραμε αγγλικά -κανένας απ’τους δύο μας- παλεύαμε ώστε να set-αρουμε το Formula 1 παιχνίδι που μου χε αγοράσει ώστε να παίξουμε διπλό -και χωρίς memory card (!). Εξάλλου καθόμασταν μαζί τα Σαββατοκύριακα και βλέπαμε τους αγώνες. Μιλάμε για θρυλικές εποχές F1, Σουμάχερ εναντίον Χάκινεν.
Παρότι οικονομικά ίσα ίσα τα βγάζαμε, με τα χέρια του μέσα στη μουτζούρα κάθε βράδυ όταν γυρνούσε αργά σπίτι κουρασμένος, λόγω της εργασίας του στο συνεργείο αυτοκινήτων, δε μου χάλασε χατίρι όταν με είδε να γλυκοκοιτάω την φορητή παιχνιδομηχανή που θα έλιωνα μετέπειτα παίζοντας μεταξύ άλλων Mario Kart και Pokemon (δώρο της μητέρας μου και οι δύο τίτλοι), κάτω από κάθε πιθανή πηγή φωτός. Θυμάμαι εκείνο το βράδυ, 8 παρά να φτάνουμε στο τότε κατάστημα που φιλοξενούταν στον ίδιο χώρο με τον Κωτσόβολο, αφιερωμένο αποκλειστικά σε videogames και computing για να αποκτήσουμε την φορητή παιχνιδομηχανή της Nintendo – σήμα κατατεθέν της γενιάς των 90s.
Το πάθος για τα videogames συνεχίστηκε όταν βλέποντας στην τηλεόραση (ή μάλλον σε κάποιο κατάστημα) το πρώτο original XBOX, μου έκανε έκπληξη ένα απόγευμα φέρνοντας με σε επαφή με αυτό το “περίεργο”, μεγαλειώδες και “εξωγήινο” για τα παιδικά μου μάτια μηχάνημα, με το αντίστοιχα εκκεντρικό, “sci-fi” μενού και την πρώτη περιπέτεια του Master Chief στο ‘Halo: Combat Evolved’ με το πιο χαρακτηριστικό, απόκοσμο, ανατριχιαστικό – επικών διαστάσεων soundtrack που είχα ακούσει ποτέ!
Ευχαριστώ και τον πωλητή που του είχε προτείνει ή προσθέσει το παιχνίδι μέσα, μαζί με το ‘Midtown Madness 3’ και το ‘Project Gotham Racing’ που αγόρασε ξεχωριστά.
Το gaming ταξίδι δεν σταμάτησε εκεί. Ήσουν παρόν δίπλα, παρότι είχα στραφεί πλήρως στο handheld gaming λέγοντας μου, “ αύριο το απόγευμα να είσαι έτοιμος μόλις σχολάσω, να πάμε Multirama για εκείνο που μου έλεγες “. Αποκτώντας έτσι την πρώτη φορητή παιχνιδομηχανή της Sony, την αρχική περίοδο κυκλοφορίας της, αναφέρομαι φυσικά στο αγαπημένο μου PSP.
Χωρίς να το σκεφτείς διπλά, λίγο αργότερα στήριξες τον κουμπαρά επιτρέποντας μου να προσθέσω στην συλλογή και την τελευταία κονσόλα που αγόρασα, το Xbox 360 Elite, ώστε να συνεχίσω το ταξίδι του John-117 στο Halo 3 – με την πιο όμορφη – money well spent – συλλεκτική όπου έχω αγοράσει ποτέ με το γνωστό κράνος του χαρακτήρα. Το gaming κειμήλιο που διακοσμεί περήφανα τον ψυχαγωγικό χώρο – καθιστικό μου μέχρι και σήμερα.
Μπαμπά σε ευχαριστώ για την συμβολή και επιρροή σου σε αυτό το ταξίδι, στην εισαγωγή μου στον φαντασμαγορικό κόσμο των βιντεοπαιχνιδιών και παρότι δεν παίζουμε μαζί σε κάποια παιχνιδοκονσόλα πια, παρά συνήθως καταλήγουμε να βλέπουμε μαζί καμιά ταινία, να ξέρεις ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρώτα βήματα που κάναμε παρέα!
-Με αγάπη, ο γιός σου, Σπύρος ‘eptanisios’ Κασταμονίτης.
