Shadow of the Tomb Raider: The Review

Η reboot τριλογία της σειράς Tomb Raider που ξεκίνησε το 2013 ολοκληρώνεται ( ; ) με το Shadow of the Tomb Raider (sic: STR). Μετά από αρκετούς πειραματισμούς σε όλα τα στοιχεία της σειράς, από την ιστορία έως το gameplay, τι μας προσφέρει αυτό το νέο επεισόδιο;

Το STR ξεκινάει απότομα, θυμίζοντας τις τεχνικές που χρησιμοποιούνται σε κάποιες James Bond ταινίες, ρίχνοντας τον παίκτη σε μια περίπλοκη και σχετικά σκληρή περιπέτεια με τη μορφή flashback, όπου βλέπουμε την Lara να εξερευνά εντυπωσιακά ερείπια, να έρχεται αντιμέτωπη με την ηγεσία της Trinity και να βιώνει μια βιβλική καταστροφή. Ο εν λόγω πρόλογος μας προϊδεάζει για το τι έπεται στη συνέχεια, καθώς μας μαθαίνει μερικές βασικές steath τεχνικές, έντονες σκηνές combat και ένα νέο στοιχείο που κυριαρχεί στο STR, τις βόλτες σε κατοικημένες περιοχές όπου σφύζουν από ζωή και η Lara μπορεί να αλληλεπιδρά με NPCs. Επίσης στον πρόλογο γινόμαστε μάρτυρες της ανάπτυξης του χαρακτήρα της Lara ως “διάσημου αρχαιολόγου”, όπου η έπαρση και η ακούσια αλαζονεία της την οδηγεί σε ακραία αντίληψη των επιπτώσεων που μπορεί να έχουν οι πράξεις που όπως λέει η ίδια “Μόνο εγώ είμαι ικανή να τα καταφέρω”.

Μετά την καταιγιστική δράση του πρώτου μέρους που λαμβάνει χώρα μια όμορφη νύχτα στο Μεξικό, η Lara με τον φίλο της Jonah μεταβαίνουν στο Περού, όπου το STR επιτέλους μας δείχνει το νέο του πρόσωπο. Βρισκόμαστε σε μια αχανή ζούγκλα με πολύ πλούσια χλωρίδα και πανίδα. Σε αυτήν την ζούγκλα οι level designers του τίτλου κατάφεραν να δημιουργήσουν έναν σχετικά free roam κόσμο, όπου ο παίκτης δεν υποχρεούται να ακολουθήσει μια προκαθορισμένη διαδρομή, αλλά να προσεγγίσει την κάθε πρόκληση που εμφανίζεται από διαφορετικά μονοπάτια. Είτε είναι γρίφος, είτε μια μάχη, είτε looting, σχεδόν πάντα θα υπάρχει τουλάχιστον και μια δεύτερη λύση για την ολοκλήρωσή τους. Παρ’ όλα αυτά, ο κόσμος έχει όρια, τα οποία είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένα από φυσικά ή τεχνητά εμπόδια και δεν επιτρέπουν τον παίκτη να ξεφύγει από τα όρια της βασικής περιπέτειας.

Περιπέτεια, η λέξη που ανέκαθεν περιέγραφε την σειρά TR. Στο τελευταίο reboot είχαμε μια ανορθόδοξη ματιά στην ζωή της νεαρής αρχαιολόγου, ξεκινώντας από ένα κοριτσάκι που σκοτώνει για πρώτη της φορά και μπλέκεται σε ανήκουστους μπελάδες, στην εξέλιξή της σε πολεμίστρια που ξέρει σχετικά καλά από tomb raiding, και καταλήγουμε στο STR να βιώνουμε αυτό που όλοι οι νοσταλγοί της σειράς περιμέναμε, αληθινή εξερεύνηση. Το παιχνίδι διαδραματίζεται ως επί το πλείστον στην ζούγκλα με ερείπια των Μάγιας και των Ίνκα, κάτι που βοηθά στην εκ βάθους εμπέδωση της βασικής περιπέτειας που μας προσφέρεται. Δεν θα χρειαστεί να γυρίσουμε όλον τον πλανήτη για να ανακαλύψουμε τα πάντα, δεν θα αλλάξουμε συνήθειες πηγαίνοντας από την έρημο στα χιόνια. Κάποιες μικρές αλλαγές στο gameplay είναι ευπρόσδεκτες, όπως η μείωση των hunting και looting, σε επίπεδο που πραγματικά προσφέρει κάτι στην εμπειρία και κρατάει την προσοχή του παίκτη εστιασμένη στον κύριο σκοπό. Οι μάχες επίσης βελτιώθηκαν αισθητά, δίνοντας περισσότερες ευκαιρίες για επιλογή σε stealth ή commando τακτικές. Οι εχθροί δεν είναι τόσο άγριοι (εκτός κάποιων νέων προσθηκών) και η Lara μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί περισσότερες δυνατότητες για την καταπολέμησή τους. Εδώ όμως έχω ένα μικρό παράπονο, με την ΑΙ να σπάει σε πολλά σημεία, και εκεί που εκτοξεύουμε ένα βέλος κρυμμένοι μέσα στη λάσπη σε έναν εχθρό που βρίσκεται πολύ μακριά, αποτυγχάνουμε και μας την πέφτουν σε κλάσματα δευτερολέπτων όλοι οι εχθροί που βρίσκονται στην περιοχή. Μεγαλεία που μου θύμισαν Far Cry και Crysis…

Η εξερεύνηση ερειπίων είναι απολαυστική. Κάθε φορά που συναντούμε έναν νέο τάφο, ναό ή γενικά κτίρια ενδιαφέροντος, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αριστοτεχνικά φτιαγμένους γρίφους όπου βρίσκονται σε θαυμάσιες οπτικά τοποθεσίες. Με κάποιες νέες κινήσεις της Lara, όπως το rappeling και οι μαϊμουδιές από κλαδί σε κλαδί, μπορούμε να περιηγηθούμε στα παραπάνω σημεία και να βρούμε σχετικά εύκολα τη λύση των παζλ. Η δράση είναι ασταμάτητη, με λιγότερα cutscenes αλλά και την παραγκώνιση των στοιχείων που θέλουν διάβασμα με σωστό τρόπο, αφήνοντας τον παίκτη να επιλέξει αν θα αφήσει το χειριστήριο από τα χέρια του για να διαβάσει ακόμα ένα ημερολόγιο ενός στρατιώτη που του λείπει η πατρίδα του αλλά το κάνει γιατί παίρνει καλά λεφτά. Η όλη εξερεύνηση πλέον θυμίζει σε μεγαλύτερο βαθμό από ποτέ τα κλασικά πρώτα παιχνίδια της σειράς, κάτι που είναι απόλυτα θετικό.

Όπως προαναφέραμε, υπάρχουν πλέον κατοικημένες περιοχές, χωριά, που λειτουργούν ως HUBs. Εκεί η Lara μπορεί να συνομιλήσει με τους κατοίκους και να μάθει περισσότερα για τον σκοπό της, να αγοράσει ή να πουλήσει διάφορα αντικείμενα και εξοπλισμό, να αναζητήσει μικρά και απλά side quests που απλά θα δώσουν κάτι παραπάνω στο levelling system της. Υπάρχουν διάφορα χωριά, αλλά ίσως το σημαντικότερο να είναι το Paititi, όπου η ιστορία εκτοξεύεται σε ανώτερα επίπεδα. Δεν θα κάνω σπόιλ…

Κάτι ευπρόσδεκτο που βλέπουμε στο STR είναι η δυνατότητα να φέρουμε το επίπεδο δυσκολίας ακριβώς στα μέτρα μας, αλλάζοντας πολλές λεπτομέρειες στο gameplay που δίνουν άλλο αέρα σε κάθε playthrough, ή απλά βοηθάνε ακόμα και τον πιο άπειρο gamer να ευχαριστηθεί το παιχνίδι με βάση το τι τον ικανοποιεί περισσότερο.

Η ιστορία προβάλλεται με cut scenes στα οποία έχει γίνει εντυπωσιακή δουλειά. Από την απόγνωση της Lara έως την ντροπαλή φάτσα που παίρνει ο Jonah όταν τον φλερτάρουν, η παραγωγή βρίσκεται σε επίπεδα blockbuster ταινίας.

Στον τεχνικό τομέα το STR δείχνει τα δόντια του. Η ζούγκλα είναι πυκνή με πολλά και διαφορετικά φυτά, το νερό είναι πανέμορφο οπτικά και η θέα κόβει την ανάσα σε πάρα πολλά σημεία του χάρτη. Βρήκα τον εαυτό μου να μπαίνει άπειρες φορές σε photographer mode για να αποθανατίσω το μεγαλείο που έβλεπα. Οι χαρακτήρες είναι λεπτομερέστατοι και έχει γίνει άψογη δουλειά στα animation τους. Ο ήχος κυμαίνεται στα ίδια υψηλά επίπεδα, με το θρόισμα των φύλων, το τρεχούμενο νερά, τα βήματα, τον αέρα που σφυρίζει ανάμεσα από ρωγμές και τους ήχους από τα πυροβόλα να είναι απόλυτα ρεαλιστικά και με πολύ καλή τοποθέτηση στον τρισδιάστατο χώρο. Η μουσική όπως πάντα επική και με πολλές δόσεις ethnik στοιχείων, ελέω της τοποθεσίας που βρισκόμαστε.

Το STR είναι ίσως αυτό που οι παλιότεροι TR gamers περιμέναμε. Δίνει μεγάλη έμφαση στους γρίφους και στην εξερεύνηση, μειώνει τις μάχες σε ικανοποιητικό επίπεδο και κρατάει την ατμόσφαιρα δέους αλλά και κλειστοφοβίας που ζήσαμε σε παλαιότερα TR παιχνίδια. Μια βουτιά σε βυθισμένα στο νερό ερείπια θα σας πείσει πως το συναίσθημα που ζήσαμε το 1997 επανήλθε επιτέλους δυναμικά!