Home ReviewsGame Reviews Tamashii | The Review

Tamashii | The Review

Γράφει ο/η Στέλιος Αναγνωστόπουλος

«Making monsters into something we control is an old strategy, visible in myths and religious practices, but videogames certainly add a new dimension to this process. They democratize access and provide opportunities for identification and heroic action. The increasing power of games to do this adds to their appeal, accessibility, and meaning».

-Robert M. Geraci, Nat Recine, Samantha Fox, «Grotesque gaming: the monstrous in online worlds», Penn State University Press, 2016.

Aboriginal

Όλες οι ιστορίες διαθέτουν μια αρχή και ταυτόχρονα σηματοδοτούν ένα τέλος και αυτό αποτελεί κοινή συνθήκη. Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Μήπως ακόμα και ο χρόνος της εξιστόρησης εγκλωβίζεται στον καρτεσιανό δυαλισμό της «επιλογής» καθιστώντας έτσι την ελευθερία μας πλασματική, κινούμενοι αποκλειστικά μεταξύ των δίπολων της αλήθειας και του ψεύδους, του καλού και του κακού, του άσπρου και του μαύρου, της αρχής και του τέλους ως πλάνητες ενός δογματικού «ορθολογισμού»; Και με μια ακόμα πιο τολμηρή διαπίστωση, μήπως σε συνάρτηση με την «απομάγευση» του κόσμου -όπου το ανθρώπινο είδος αυτοχρίστηκε κατακτητής και νόμιμος ιδιοκτήτης του- παραμείναμε οι μοναχικοί ένοικοι μιας διχαστικής πραγματικότητας;

Book of Tamashii

Έχουμε στον έλεγχό μας μια ανώνυμη ψυχή (Tamashii στα ιαπωνικά σημαίνει «ψυχή») η οποία βρίσκεται υπό τις εντολές του Δημιουργού της του προκειμένου να φέρει εις πέρας μια αποστολή, να καθαρίσει το ναό του από την παρουσία ανόσιων πλασμάτων και ανείπωτων βδελυγμάτων. Η ιστορία αρχικά δεν φαίνεται να στέφεται με δάφνες πρωτοτυπίας και το ενδιαφέρον επικεντρώνεται κυρίως στην εξέλιξή της. Στην πορεία θα διαπιστώσετε ότι το παιχνίδι ακολουθεί μια πορεία που θεματικά δεν γίνεται άμεσα αντιληπτή καταλήγοντας σε ένα σοκαριστικό (τονίζω κάθε γράμμα της λέξης) συμπέρασμα. Η συνταγή αν και οικεία από άλλα παιχνίδια του είδους διαθέτει μια προσωπική φρεσκάδα. Απομονωμένος σε ένα άχρονο μεσόκοσμο χωρίς διακριτικά ουτοπίας ή δυστοπίας· απλά ένας εφιάλτης που κινείται δυναμικά δίχως ροή και συνέπεια.

A promethean quest

Τα πράγματα είναι ιδιαίτερα απλά. Προσπαθείτε να περάσετε στο επόμενο επίπεδο με την επίλυση puzzles με trial and error να αποτελεί την πεπατημένη στρατηγική. Η ανώνυμη ψυχή που έχουμε στον έλεγχό μας έχει τη δυνατότητα να κλωνοποιεί τον εαυτό της μέχρι τρεις φορές οπότε, όπως καταλαβαίνετε, αυτό θα αποτελεί και τον γενικότερο κανόνα και κριτήριο προκειμένου να λύνετε τους κατά τόπους γρίφους. Οι τελευταίοι δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολοι και είναι απλοϊκά έξυπνοι απαιτώντας γρήγορα αντανακλαστικά και σχετική οξύνοια. Δεν αναλώνεται σε φτηνούς θανάτους ούτε επικρατεί η τυχαιότητα της απέλπιδας προσπάθειας. Οι «εχθροί» που θα αντιμετωπίσετε αποτελούνται κυρίως από κινούμενες πλατφόρμες και από ποικιλία εμποδίων αφού δεν  υφίσταται άμεση μάχη, ούτε εχθροί με τη συμβατική έννοια του όρου παρά μόνο τα bosses και αυτοί.. υπό προϋποθέσεις!Με την επιτυχή έκβαση και την έξοδο από τα portals του Ναού θα έχετε την ευκαιρία να συναντήσετε διάφορες μορφές δευτερεύουσας, κυρίως, σημασίας με πιο ενδιαφέρουσα αυτήν μιας θηλυκής «ιέρειας» με την οποία θα επικοινωνείτε σε εύλογο χρονικό διάστημα προσπαθώντας να σας μυήσει στη φύση των πραγμάτων μέσω μικρών αλλά αποκαλυπτικών διαλόγων. Μέσα σε αυτούς μπορεί να διακρίνει κανείς μια μεταφυσική εξέγερση με έντονη την παρουσία γνωστικιστικών στοιχείων* και σε συνδυασμό με την εξέλιξη της ιστορίας σε έναν ρυπαρό και ανίερο κόσμο δημιουργεί ένα κλίμα ανασφάλειας και υπαρξιακής απόγνωσης. Θα υποστείτε διάφορα βασανιστήρια και δοκιμασίες στα πέντε επίπεδα τα οποία καταλήγουν με έναν boss guardian οι οποίοι θα σας κυνηγήσουν με αρκετά ευφάνταστους τρόπους μέχρι, φυσικά, να επικρατήσετε. Με κάθε σας αποτυχία θα εμφανίζετε το μήνυμα «reset» και θα ξεκινάτε εκ νέου την προσπάθεια από την αρχή του επιπέδου και όχι ολόκληρης της πίστας αφού υπάρχει σύστημα autosave.

Αυτό που εντυπωσιάζει είναι ότι παρά τη σύντομη διάρκειά του -περίπου δύο ώρες- προσφέρεται για replayability αφού υπάρχει πληθώρα μυστικών. Μπορείτε να επαναλάβετε οποιαδήποτε πίστα όσες φορές θέλετε. Θα έχετε τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσετε τρεις κλώνους-είδωλά σας, όπως αναφέρθηκε ανωτέρω, τα οποία συνοδεύονται από μια κλεψύδρα η οποία χρονομετρά την παραμονή τους ως υλική υπόσταση. Τα είδωλα αυτά θα τα αναλώσετε αποκλειστικά στα puzzles έτσι ώστε να ενεργοποιηθούν διαδρομές, πλατφόρμες και πύλες χρησιμοποιώντας τα ως στηρίγματα για να πιέζετε διακόπτες και κυκλώματα. Το δεύτερο πλήκτρο του χειρισμού αποτελείται από το self destruction του ειδώλου πράγμα που θα χρησιμοποιήσετε σε πολλούς γρίφους προκειμένου να συντονίσετε την λειτουργία διάφορων μοχλών, να αποκαλύψετε την έξοδο και να αποδράσετε. Ο χαρακτήρας σας έχει, τέλος, τη δυνατότητα για double jump πράγμα που θα εκμεταλλευτείτε δεόντως καθ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειάς σας αφού είναι το βασικότερο στοιχείο του χειρισμού. Όλα είναι θέμα συγχρονισμού και γρήγορα θα αντιληφθείτε ότι ο κόσμος του παιχνιδιού «παράγει» διαρκώς νέα δεδομένα εντυπωσιάζοντας με την φαντασία αλλά και την επιλογή τους. Αυτό που θα ήθελα να δω είναι random πίστες πράγμα που θα απογείωνε -με το υπάρχον φυσικά concept- την εμπειρία. Μετά το τέλος μιας πίστας σας δίνεται η δυνατότητα να επιλέξετε μεταξύ της βατής διαδρομής και μιας challenging η οποία θα σας ανταμείψει ποικιλοτρόπως. Όπως σε κάθε platform, ο χειρισμός είναι ζωτικής σημασίας. Θα βρεθείτε σε στιγμές όπου το πλήκτρο του jump θα πρέπει πιέζεται με το ανάλογο μοτίβο και τη δυναμική προκειμένου να ξεπεράσετε εμπόδια και παγίδες. Σε γενικές γραμμές ο χειρισμός είναι εύκολος χωρίς να δημιουργείται το παραμικρό πρόβλημα.

*Ο γνωστικισμός αποτελεί ένα προχριστιανικό δυϊστικό θρησκειοφιλοσοφικό σύστημα όπου η ύλη θεωρείται εκ φύσεως κακή υπερτονίζοντας την πνευματοκρατία και τον εσωτερισμό που, σύμφωνα πάντα με τις θέσεις αυτές, οδηγούν τον μυημένο στην πραγματική «Γνώση» του κόσμου.

Experimental expression

Το παιχνίδι είναι επηρεασμένο από διάφορες καλλιτεχνικές σχολές. Θα αναγνωρίσουμε μοτίβα του «πολύ» H. R. Giger διαμορφωμένα με τις κατάλληλες ψυχεδελικές προσωπικές πινελιές του δημιουργού. Ολόκληρο το παιχνίδι μπορεί άνετα να χαρακτηριστεί σαν μια παρομοίωση, δηλαδή, πέρα από τα τετριμμένα ίσως του «good vs evil» -που δεν εφαρμόζεται σε αυτή την περίπτωση αλλά δε θα ήθελα να αποκαλύψω περισσότερα- θεωρώ ότι χρησιμοποιεί εσκεμμένα θρησκευτικά μυστικιστικά σύμβολα προκειμένου ο Vakintor να επικοινωνήσει αλληγορικά τις απόψεις του για τη θέση και τη φύση της θρησκείας στην κοινωνία φανερώνοντας την προσωπική του σφραγίδα προσβλέποντας  σε μια αμφίδρομη αλληλεπίδραση με τον χρήστη. Σαφώς και όλα τα παιχνίδια είναι δημιουργίες,  πολιτισμικά προϊόντα με συγκεκριμένο υπόβαθρο απευθυνόμενα -πλέον- σε μια παγκόσμια κοινότητα ανταλλάσοντας στοιχεία (cultural feedback) μέσω ερμηνειών, επανερμηνειών αλλά και της συμμετοχικής αφήγησης  με την εξιστόρηση στοιχείων έτερων πολιτισμών και κοσμοθεωριών πράγμα που μελετάται πλέον και από την ακαδημαϊκή κοινότητα με ενδιαφέρουσες διατριβές και συνέδρια.

Στο παιχνίδι διακρίνονται γνωστικιστικά στοιχεία, όπως ήδη αναφέρθηκε, αποκρυφιστικά σύμβολα της Kabbalah και γενικότερα αποπνέει έναν μυστικισμό παραβιάζοντας την απτή πραγματικότητα με δίαυλο τις grotesque αναπαραστάσεις για να κάνει λόγο ακριβώς για.. την πραγματικότητα! Τα γραφικά αν και λιτά υπερέχουν αφού συμπυκνώνουν την κοσμοθεωρία του δημιουργού με αριστοτεχνικό τρόπο. Οι χαρακτήρες είναι όμορφα σχεδιασμένοι, αλλόκοτα sprites, εσκεμμένως ημιτελή backgrounds, γραφιστικές νύξεις και flashing lights αποτυπώνουν την εγγενή δομή του κοσμικού τρόμου. Οι πίστες είναι λιτά αλλά απόκοσμα διακοσμημένες με χαρακτηριστικά και θέματα εμπνευσμένα από εγχειρίδια θρησκειολογίας και μεταφυσικής ή occult επιπέδου Silent Hill. Η μουσική είναι από τα δυνατά σημεία του παιχνιδιού ακολουθώντας με συνέπεια το υπόλοιπο concept. Θα ακούσετε ψυχεδελικές λούπες να συνοδεύονται από παροξυσμικές και ακατάληπτες κλίμακες, νευρωτικές κραυγές, low tempo μονόλογους. Πολλές φορές το gameplay θα «διακόπτεται» από διάφορα animation αλλά, επίσης, δε θα ήθελα να σας αποκαλύψω περισσότερα. Το χρώμα απουσιάζει γενικά από αυτόν τον κόσμο εκτός κι αν ο χαρακτήρας πεθάνει οπότε εμφανίζεται μια βραχεία αναλαμπή των χρωμάτων της ίριδας. Κατά τα άλλα, απομονωμένες χρωματικές αποχρώσεις θα παρατηρήσετε σε συγκεκριμένα αντικείμενα, σε bosses και στα cutscenes. Προσπαθήστε να εξερευνήσετε όσο περισσότερο μπορείτε και ακολουθήστε τα αστεράκια με το ερωτηματικό στο κέντρο τους για να αποκαλύψετε κρυφά μηνύματα που αφορούν το lore αλλά που παράλληλα επεκτείνονται και στον «πραγματικό» μας κόσμο. Πολύ καλή η προσπάθεια για meta gaming, μπράβο!

Στο σημείο αυτό θα σας παρουσιάσω μια συζήτηση μέσω social media με τον Vikintor για τα ερεθίσματά του σχετικά με το παιχνίδι και τον ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό! Ακολουθεί, λοιπόν, σε μετάφραση η σύντομη «συνέντευξη» με τον δημιουργό του παιχνιδιού:

Από πού αντλείς τη θεματολογία και ποιες είναι οι επιρροές σου για τη δημιουργία ενός τόσο ιδιόμορφου και σκοτεινού concept;

-Είμαι μεγάλος fan καλλιτεχνών όπως οι Screaming Mad George, H.R Giger, Osamu Sato και Tomomi Sakuba. Επίσης, έχω δεχτεί επιρροές από video games όπως τα Paranoiascape, LSD Dream Emulator, Garage Bad Dream Adventure, Monster Party and Yumme Nikki. Πάντα εξετάζω  αυτούς τους καλλιτέχνες και τα παιχνίδια προσπαθώντας να αναπαράγω το ίδιο συναίσθημα που μου προκάλεσαν.

Το μουσικό θέμα και οι ambient ήχοι είναι εξαιρετικής ποιότητας! Επίσης, είναι αξιοπρόσεκτο ότι πρόκειται για τη δουλειά ενός μόνο ανθρώπου! Ποιες είναι οι επιρροές σου στη μουσική;

– Σε ευχαριστώ πολύ. Όντως επιμελήθηκα μόνος μου το soundtrack. Κάποια κομμάτια δημιουργήθηκαν με πρώτη ύλη ήχους προερχόμενους από δημόσιους χώρους κάνοντας remix και παραμορφώνοντάς τους έντονα. Προσπάθησα να διατηρήσω το χαρακτήρα της μουσικής ως ambient, minimalistic και industrial. Οι επιρροές μου είναι οι Chu Ishikawa (Der Eisenrost), Screaming Mad George και ο Osamu Sato.

Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια για ένα horror game;

– Προς το παρόν δεν υπάρχουν πλάνα για κάτι τέτοιο.  Αυτή τη στιγμή δουλεύω επάνω στο «Tamashii 2» γράφοντας και κάποιες ιδέες για τις επόμενες κινήσεις μου. Θα τις επεξεργαστώ αφού πρώτα βρω ένα visual style που θα με ικανοποιεί.

Εμείς τι να άλλο πούμε; Ευχόμαστε τα καλύτερα στον Vikintor και ελπίζουμε να επιστρέψει σύντομα με τη νέα ιστορία του!

Video gem

Αν και τα παιχνίδια με τα οποία ασχολούμαι περιορίζονται κατά κόρον σε RPGs και Adventures (action και μη) ποτέ δεν αρνήθηκα να δοκιμάσω κάποια με καλό σενάριο και με άρτια υλοποίηση. Το «Tamashii» αποτελεί ένα πολυσχιδές platform που εντυπωσιάζει με το minimal γραφιστικό του στυλ, την ηχητική επένδυση, μα πάνω απ’ όλα με την εξιστόρηση ενός αμιγώς τολμηρού θέματος με ποικίλες προεκτάσεις που λόγω των αναπόφευκτων spoiler δεν είναι δυνατή η ανάλυσή τους (θα χαρώ πολύ όμως να τα συζητήσουμε μέσα από τη σελίδα μας!). Είναι ένα ιδιαίτερο παιχνίδι, ένα hidden gem που διαρκεί λίγο περισσότερο από δύο ώρες αλλά που στο τέλος δικαιώνει την ανεξάρτητη gaming σκηνή. Είμαι για άλλη μια φορά πολύ ενθουσιασμένος που υπάρχουν συνειδητοποιημένοι δημιουργοί, εκμεταλλευόμενοι κάθε pixel και sound loop για να εκφραστούν καλύτερα και από μεγάλες (sic) παραγωγές. Ο Βραζιλιάνος Vikintor με εντυπωσίασε χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Τον ευχαριστώ που με τρομοκράτησε ψυχολογικά με αυτό το horror σφηνάκι! Το Tamashii αναμένεται να κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες και στις πλατφόρμες των PS4, Xbox One και Nintendo Switch! Τέλος, να σας ενημερώσουμε ότι το παιχνίδι απευθύνεται αποκλειστικά σε ενήλικες.

Ευχαριστούμε θερμά τον Vikintor για την προσφορά του παιχνιδιού.

Ελαχιστες απαιτήσεις συστήματος:

  • OS: Windows 7 or later
  • Processor: 64bit Intel compatible Dual Core CPU
  • Memory: 1 GB RAM
  • Graphics: 512MB
  • DirectX: Version 11
  • Storage: 200 MB available space

You may also like