“It’s all about empathy. In a third-person game, like in a film, it’s all about empathy. You never think you are that guy, but the aim is to have you experiencing the same emotions as him.”
-Charles Cecil, δημιουργός Broken Sword και Beneath A steel sky
Adventures in a nuts-hell
Η επαφή μου με τα point and click adventures ξεκινά το μακρινό 1993. Το πρώτο παιχνίδι του είδους που έτυχε να παίξω ήταν εγκατεστημένο στον 486DX2-66 του κολλητού μου του Κωστή -το οποίο είχε ονομάσει «Delorean», όπως κι εγώ λίγο αργότερα «βάφτισα» το δικό μου «Enterprise» (πράγμα που συνεχίζω μέχρι σήμερα με κάθε νέο build) και δεν ήταν άλλο από το «Day of the tentacle» της πάλαι ποτέ LucasArts. Ήταν η εποχή όπου μεσουρανούσε ο Αντρέας-Παρασκευάς Τσουρινάκης, με τα adventure και τα rpg reviews στο «PC Master» να αποτελούν υπόδειγμα γραφής αλλά και τον μοναδικό -σχεδόν- λόγο για να προμηθεύομαι το περιοδικό ανελλιπώς κάθε μήνα.
Υπήρξαν δύσκολες εκείνες οι εποχές για τους gamers αφού η γενιά μας μεγάλωσε σε ένα μεταβατικό στάδιο όσον αφορά την εισδοχή της νέας τεχνολογίας στην καθημερινότητα. Όσοι ενδιαφέρονταν για τη νέα αυτή δραστηριότητα με τα video games θεωρούνταν σχεδόν κατώτεροι των περιστάσεων, τα στερεότυπα των μοναχικών και αντικοινωνικών gamers άρχισαν να επιβάλλονται, η ενημέρωση δεν υπήρχε στην «ημερήσια διάταξη» όπως σήμερα αφού το Internet βρισκόταν στα σπάργανα και ο ειδικός ξένος τύπος που αγοράζαμε στα πρακτορεία εφημερίδων ήταν πανάκριβος. Tα όποια reviews έπεφταν στην αντίληψή μας διαδίδονταν στις παρέες και το κριτήριο για να επιλέξεις κάποιο καινούργιο παιχνίδι περιοριζόταν στον παράγοντα τύχη ή στο εξώφυλλο και στο οπισθόφυλλο του -χάρτινου και γεμάτου καλούδια- κουτιού όπου συνήθως εμφανίζονταν κάποιες in game εικόνες ή σε κάποιο demo από τις συνοδευτικές δισκέτες των περιοδικών. Τα χρόνια πέρασαν, οι συνθήκες και η τεχνολογία εξελιχθήκαν με φρενήρεις ρυθμούς -ειδικά στο gameplay- και «ξέσπασε» ένα ιδιότυπο adventure game crash με τη βιομηχανία του είδους να αναδιπλώνεται.

Η κοινότητα είναι διχασμένη μέχρι και σήμερα -θα αποφύγω τους χαρακτηρισμούς «hardcore» και «μετριοπαθείς» καθώς αποδίδονται εκατέρωθεν ως «επιχείρημα» για την επικράτηση του δικού τους αφηγήματος- με την κάθε πλευρά να διεκδικεί ευσεβιστικά πλέον την αποκλειστικότητα του αγαπημένου της είδους. Κάποιοι προτιμούν point and click χωρίς QTE, απεχθάνονται τα walking games ενώ οι δεύτεροι ενδιαφέρονται μόνο για την ιστορία, είναι πιο ανεκτικοί σε νέες προσθήκες κυρίως όσον αφορά το gameplay. Για την ιστορία, οι «έριδες» αυτές υπήρχαν ανέκαθεν. Από τότε που το mouse αντικατέστησε το πληκτρολόγιο, το text adventure πέρασε σε πιο σύνθετο γραφικό περιβάλλον, τα FMV ως interactive movies και άλλα πολλά.
Όπως καταλαβαίνετε, πέρα από αυτή την αναδρομή, δε θα ασχοληθούμε ποτέ στα επόμενα adventure reviews με την «ουσία» του genre και θα αποφύγουμε εσκεμμένα να κάνουμε λόγο για μια «φαινομενολογία» των point and click adventures απαριθμώντας τα ιδιώματα του είδους, αναφερόμενοι αναπόδραστα σε περιπτωσιολογίες, εξαιρέσεις και απολογιστικές, μετατρέποντας έτσι το review σε δοκίμιο.
Solomon’s key
Το παιχνίδι είναι δημιούργημα της γαλλικής Ars Goetia μιας μικρής indie εταιρείας η οποία κατάφερε να χρηματοδοτηθεί μέσω Kickstarter και να μεταφέρει στις οθόνες μας την πρώτη ψηφιακή της απόπειρα. Όπως αναφέρεται στη σελίδα, οι επιρροές τους είναι κλασικά παιχνίδια όπως μεταξύ άλλων τα Monkey Island, Broken Sword και Blade Runner αλλά και σχεδιαστές κόμιξ όπως οι Mike Mignola, Moebius, Frank Miller, Sergio Toppi. Όπως καταλαβαίνετε οι επιρροές είναι ποικίλες και πολύ ενδιαφέρουσες. Ας δούμε, λοιπόν, τι σημαίνουν αυτές για το παιχνίδι της παρουσίασής μας.

Η ατμόσφαιρα του παιχνιδιού διαπνέεται από το μυστήριο, τον τρόμο, τον μυθικο-συμβολικό χαρακτήρα και την ενήλικη θεματολογία. Το neo-noir συνδυάζεται με post apocalyptic αλλά και gothic στοιχεία, η βία υποτροπιάζει στην πόλη και αναπαρίσταται με ωμότητα τόσο στο κείμενο όσο και στα γραφικά. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας Apostle, ο Bartholomeus, ο οποίος έχει αναλάβει να αφανίσει τη δαιμονική ρυπαρότητα από τη Γη και πιο συγκεκριμένα από την πόλη Rotbork. Οι Apostles είναι αθάνατα, μη αγγελικά όντα με κύριο σκοπό την κάθαρση του πλανήτη από τις δαιμονικές δυνάμεις οι οποίες επιστρέφουν αδιαλείπτως σε μια αέναη μάχη μεταξύ καλού και κακού. Ο Bartholomeus φέρει σπαθί, είναι μόνιμα συνοφρυωμένος αλλά όχι βάσει κάποιου στερεοτυπικού μοντέλου macho man, διαθέτει τολμηρό χιούμορ καθώς και εξαιρετικό γούστο στην αμφίεση. Δυστυχώς, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι σχεδόν υποτονικοί και δεν αφήνουν το περιθώριο ώστε να ενδιαφερθείτε πραγματικά γι’ αυτούς. Αυτό αποτελεί και το μεγαλύτερο μειονέκτημα του παιχνιδιού κατά τη γνώμη μου καθώς επικρατεί σχετική αδιαφορία και έλλειψη ενσυναίσθησης.
Φτάνοντας στην πόλη, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας στην επίθεση εναντίον μιας κοπέλας από έναν δαιμονισμένο. Ο Apostle καταφέρνει ένα δυνατό χτύπημα και του κόβει το χέρι τρέποντας τον σε φυγή. Μετά από καταδίωξη θα φτάσει σε ένα ξενοδοχείο όπου ο άνδρας υπό τη δαιμονική κατοχή «ξυπνάει» ζητώντας να τον λυτρώσει αφαιρώντας του τη ζωή. Δευτερόλεπτα αργότερα, ο δαίμονας επικρατεί εκ νέου και ο ήρωας μας δεν βρίσκει άλλον τρόπο προκειμένου να σώσει τον δύσμοιρο που έπεσε θύμα του και του αφαιρεί την όποια ζωή είχε ακόμα απομείνει. Η πόλη έχει κυριευθεί εδώ και είκοσι χρόνια –και ύστερα από μια μυστηριώδη έλλειψη ψαριών που έπληξε την περιοχή- όχι μόνο από τους δαίμονες αλλά και από εγκληματίες, τη μαφία και τους διεφθαρμένους πολιτικούς που εκμεταλλεύτηκαν τις δύσκολες συγκυρίες ώστε να ελέγχουν από κοινού την οικονομία και κατ’ επέκταση τον κοινωνικό ιστό.
Το παιχνίδι αποτελεί ένα αμάλγαμα horror δράματος, γλυκόπικρης τραγωδίας αλλά και κοινωνικού σχολιασμού με τις όποιες, βέβαια, εκκρεμότητες. Στον ανίερο κόσμο της πόλης θα συναντήσετε διάφορους ανθρώπινους και δαιμονικούς χαρακτήρες με τις δικές τους αποκαλυπτικές ιστορίες και μύχιες σκέψεις. Θα αναμετρηθείτε με φαντάσματα, θα βρεθείτε μέσα σε στοιχειωμένα μέγαρα και κολασμένα ερείπια αλλά παράλληλα θα βυθιστείτε και στον κόσμο της ανθρώπινης ματαιοδοξίας. Η εξέλιξη του παιχνιδιού θα σας οδηγήσει, φυσικά, σε μια αλυσίδα γεγονότων τα οποία θα καταλήξουν σε μια σειρά από μικρές αλληλένδετες ιστορίες δημιουργώντας μια μεγαλύτερη εικόνα για το τι ακριβώς συμβαίνει σε αυτή την ξεχασμένη από τον θεό (;) πόλη.

Comic sans
Τα comic style γραφικά τα οποία χρησιμοποιούνται και στα sequences είναι ολοφάνερα μια «επαγγελματική» δουλειά και φανερώνουν από την αρχή τις προθέσεις της καλλιτεχνικής ομάδας της Ars Goetia. Σκοτεινές αποχρώσεις, υπεροπτικά ατελείς γραμμές αλλά και εξαιρετική λεπτομέρεια διαγράφονται σε κάθε οθόνη. Η απεικόνιση των χαρακτήρων είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη και αν κυκλοφορούσε σε graphic novel θα το αγόραζα χωρίς δεύτερη σκέψη. Η κίνηση «λείπει» καθώς οι δημιουργοί επέλεξαν τα comic strips αντί του animation τα οποία μεταφέρουν με επιτυχία τον χαρακτήρα στο περιβάλλον της καταραμένης αυτής πόλης. Η μουσική είναι εξαιρετική. Θα ακούσετε ebm και dark wave μέχρι δαιμονισμένα σόλο ηλεκτρικής κιθάρας συνοδεία μπάσου αντανακλώντας την αισθητική της εκάστοτε σκηνής και διάθεσης. Ευχάριστη έκπληξη μου προκάλεσε μια «παραλλαγή» του «Money» των Pink Floyd σε ένα κομβικό σημείο της ιστορίας που ταιριάζει απόλυτα! Δεν υπάρχει voice acting εκτός από κάποια επιφωνήματα του Bartholomeus. Προσωπικά, θα ήθελα να ακούσω τη φωνή του αν και ήδη την έχω σχηματίσει νοητά. Το «The blond prophet» απαιτεί επειγόντως ανανέωση στους διαλόγους. Σε πολλά σημεία είναι δυσνόητοι λόγω της κακής σύνταξης ή της χρήσης άστοχου λεξιλογίου και εκφράσεων. Κατά τα άλλα επικοινωνεί την ιστορία αλλά και τον συναισθηματικό κόσμο των χαρακτήρων.
The road to hell
Το user interface είναι εύκολο και ιδιαίτερα πρακτικό. Επιλέγοντας το αντικείμενο ανοίγει ένα σταυροειδές menu με τις εντολές observe, use, take, discuss. Ο Apostle διαθέτει inventory το οποίο αναπαρίσταται με μια μικρή βαλίτσα στο κάτω αριστερό μέρος της οθόνης σας. Κλικάροντας ανοίγει σε οριζόντια διάταξη η λίστα με τα αντικείμενα που έχετε στη διάθεσή σας. Ο τρόπος αλληλεπίδρασης με αυτά γίνεται old school με drag and drop πάνω στο σημείο ενδιαφέροντος και με τον ίδιο τρόπο γίνεται και το combine items. Υπάρχει χάρτης ο οποίος φανερώνει το στίγμα σας στην πόλη η οποία έχει ικανοποιητικό μέγεθος. Κάποιοι ίσως γκρινιάξετε για την έλλειψη fast travel αλλά η απουσία loading μεταξύ των οθονών –εκτός από ένα μικρό animation δευτερολέπτου- καθώς και τα πανέμορφα γραφικά, προσωπικά, δε μου άφησαν περιθώρια για ένσταση.

Για να διακρίνετε τα διάφορα hotspots, το παιχνίδι έχει φροντίσει να «δικαιολογήσει» την ύπαρξη της συγκεκριμένης διευκόλυνσης με την ένδειξη του «stalker’s eye» με την οποία θα γίνονται highlighted τα points of interest τα οποία έχουν έρθει σε επαφή με δαίμονες. Δεν υπάρχουν save states παρά μόνο checkpoints πράγμα που είμαι βέβαιος ότι θα δυσαρεστήσει μεγάλη μερίδα adventurers. Οι γρίφοι είναι υπέρ του δέοντος βατοί και δε θα σας δημιουργήσουν πρόβλημα. Με εξαίρεση έναν γρίφο όπου θα προσπαθήσετε να αποδώσετε ένα ποίημα σε ένα μηχανικό παιχνίδι, οι υπόλοιποι δεν αποφεύγουν την κοινοτυπία. Αποτελούνται από κλασικούς μηχανισμούς όπως κρυπτόλεξα, αναγραμματισμούς, συνδυασμούς αντικειμένων, λαβύρινθους, μουσικά puzzle και λοιπά. Αν δεν καταφέρετε να λύσετε συγκεκριμένους γρίφους κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, συνήθως περιορισμένο χρόνο, τότε θα ξεκινήσετε το παιχνίδι από το τελευταίο checkpoint. Ο θάνατος καραδοκεί στην αποτυχία λύσης κάποιων time limited γρίφων είτε στα, επίσης χρονικά καθορισμένα, sequences όπου θα πρέπει να αντιδράσετε σχετικά γρήγορα. Θεωρώ την προσθήκη επιλογής δυσκολίας στα puzzles επιτακτική. Από ένα σημείο και ύστερα θα έχετε στη διάθεσή σας και δεύτερο χαρακτήρα υπό τον έλεγχό σας χωρίς να αλλάζει κάτι στο gameplay και χωρίς να χρειάζεται ιδιαίτερη μνεία. Τέλος, στα options υπάρχουν τα tabs «notes», «lore» και «demon» όπου στο μεν πρώτο αναφέρεται το επόμενο βήμα σας στην ιστορία, στο δεύτερο tab γίνεται υπόμνηση σημαντικών στοιχείων που ανακαλύψατε και, τέλος, στο «demon» θα βρείτε πληροφορίες για τους πιο σημαντικούς δαίμονες που έχουν εγκατασταθεί στην πόλη.
End of days
Το «The Blind Prophet» αποτελεί μια πολύ ευχάριστη νότα σε μια αγορά που κατακλύζεται με ποσότητα αλλά με αμφίβολη –και είμαι τουλάχιστον μετριοπαθής στον χαρακτηρισμό- ποιότητα. Διαθέτει όλα εκείνα τα στοιχεία που διακρίνουν τα κλασικά point and click adventures· χειρισμό, γρίφους, χιούμορ, καλή ιστορία και ενδιαφέροντες, όσο τουλάχιστον το κατάφερε, χαρακτήρες. Η προσπάθεια της Ars Goetia στέφθηκε με επιτυχία αποτελώντας την εξαίρεση στον κανόνα του crowdfunding. Προσωπικά, έχω χρηματοδοτήσει πέντε παιχνίδια μέσω της πλατφόρμας Kickstarter εκ των οποίων τέσσερα RPGs και ένα point and click adventure. Τα δύο δεν τα κατάφεραν, ένα κυκλοφόρησε αλλά μετά από λίγους μήνες εγκαταλείφθηκε, ένα άλλο το περιμένουμε από το..2015 να κυκλοφορήσει (τον Δεκέμβριο ο δημιουργός ανακοίνωσε ότι ολοκληρώθηκε το development και αναμένεται η κυκλοφορία τους επόμενους μήνες) και το τελευταίο RPG κυκλοφόρησε κανονικά. Στατιστικά μιλώντας, πλήρης αποτυχία. Το «The blind prophet» άξιζε κάθε λεπτό του ευρώ για την χρηματοδότησή του.
Ευχαριστούμε θερμά την ARSGOETIA για τη διάθεση του παιχνιδιού.

