Το Overcooked είναι ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια. Δεν είναι τίτλος που παίζεται solo οπότε όταν μου δινόταν η ευκαιρία να παίξω με φίλους ή οικογένεια δεν έχανα λεπτό από το να δημιουργώ χάος στην κουζίνα. Ένας τίτλος που απαιτεί συντονισμό, ταχύτητα και προσοχή αλλά μπορεί να γίνει εύκολα διασκεδαστικός, αν υπάρχει η ανάλογη διάθεση. Από την άλλη έχουμε το Moonlighter, έναν τίτλο που μας βάζει σε μπουντρούμια γεμάτα τέρατα και εχθρούς και μας καλεί να διαχειριστούμε το κατάστημα του παππού μας ώστε να πουλάμε όπλα, πανοπλίες και θησαυρούς που βρίσκουμε στην εξερεύνησή μας. Ήταν ένας τίτλος (που σύντομα θα αποκτήσει sequel) που συνδύαζε τόσο την διαχείριση όσο και με την εξερεύνηση ή την δράση των roguelikes.
Το Cuisineer της BattleBrew Productions έρχεται να απαντήσει στο ερώτημα του τι θα γινόταν αν συνδυάζαμε την μαγειρική του Overcooked με την δράση και την διαχείριση του Moonlighter σε έναν ακόμα φανταστικό κόσμο. Ο τίτλος ενώνει roguelike dungeon crawling στοιχεία με μαγειρική και διαχείριση ενός εστιατορίου ενώ παράλληλα διαθέτει πολύ ελαφριά RPG στοιχεία ώστε να δωθεί προσωπικότητα σε όλα όσα κάνουμε.

Μια ακόμα κληρονομιά
Στο Cuisineer, λαμβάνουμε τον ρόλο της Pom, μιας νεαρής κοπέλας που επιστρέφει στη γενέτειρά της για να αναλάβει το παλιό οικογενειακό εστιατόριο. Όταν όμως φτάνει, συνειδητοποιεί ότι το μαγαζί έχει εγκαταλειφθεί και βρίσκεται σε άθλια κατάσταση, ενώ οι γονείς της έχουν εξαφανιστεί.
Για να αναβιώσει το εστιατόριο και να ανακαλύψει τι συνέβη, η Pom πρέπει να βουτήξει σε μπουντρούμια γεμάτα τέρατα, γρίφους και θησαυρούς. Στους δαιδαλώδεις αυτούς χώρους, μαζεύει υλικά για συνταγές, σπάνια καρυκεύματα και εξοπλισμό που θα τη βοηθήσει να δημιουργήσει πεντανόστιμα πιάτα αλλά και να εξερευνήσει πιο βαθιά αυτές τις περιοχές. Ταυτόχρονα, διαχειρίζεται το εστιατόριο της οικογένειάς της ετοιμάζοντας διάφορα αξιοπερίεργα γεύματα για πελάτες την στιγμή που χτίζει σχέσεις με τους κατοίκους αυτής της πόλης.
Σαν υπόθεση, το Cuisineer δεν κάνει κάτι διαφορετικό από παιχνίδια όπως το Potionomics ή το Moonlighter αφού διηγείται μια ιστορία που έχουμε ξαναδει και ομολογουμένως γίνεται κάπως…προβλέψιμη. Το ζουμί του τίτλου βρίσκεται στο βασικό gameplay loop ανταμείβοντας τα ρίσκα με νέα πιάτα και εξοπλισμό για την ηρωίδα.

Μια εξερεύνηση…με δόντια
Το πρώτο κομμάτι του gameplay περιστρέφεται γύρω από την εξερεύνηση μπουντρουμιών. Η Pom επισκέπτεται διάφορες τοποθεσίες γεμάτες τέρατα, παγίδες και γρίφους, προκειμένου να συλλέξει υλικά και αντικείμενα απαραίτητα για την επιτυχία του εστιατορίου της. Τα dungeons δημιουργούνται τυχαία, κάτι που σημαίνει ότι κάθε εξερεύνηση προσφέρει διαφορετικές προκλήσεις, μορφολογίες και ευκαιρίες για να αποκτήσουμε υλικά. Κατά τη διάρκεια της περιπέτειας, πρέπει να χρησιμοποιούμε έξυπνα το οπλοστάσιό μας με απλά combos και ικανότητες, σαφώς να αποφεύγουμε επιθέσεις εχθρών και να εκμεταλλευόμαστε τα power-ups και τα αντικείμενα που βρίσκουμε στη διαδρομή. Κάθε υλικό που συλλέγεται, από σπάνια μπαχαρικά μέχρι φρέσκα λαχανικά, έχει άμεση επίδραση στις συνταγές που μπορούμε να δημιουργήσουμε στην πορεία.
Φυσικά, ως RPG το Cuisineer περιλαμβάνει και ένα σύστημα προόδου και αναβαθμίσεων. Όσο προοδεύουμε και ανεβαίνουμε επίπεδα μπορούμε να βελτιώσουμε τις ικανότητες της Pom, τον εξοπλισμό της για τα dungeons, αλλά και να ξεκλειδώνουμε νέες συνταγές ή διακοσμητικά για το εστιατόριο. Όσο ενισχύουμε το εστιατόριο ανοίγουμε νέα τραπέζια και περισσότερες θέσεις, προσελκύουμε περισσότερους πελάτες και γενικά κάνουμε ό,τι θα περίμενε κανείς από ένα τέτοιο παιχνίδι.

Στα dungeons όμως η διασκέδαση γίνεται εξίσου ένας εχθρός μας. Συγκεκριμένα, η εμφάνιση των εχθρών σε αυτά είναι ασύμμετρη, με σπάνιους αντιπάλους να απαιτούν υπερβολικό «farming» για να αποκτηθούν τα απαραίτητα συστατικά. Η δυσκολία δεν περιορίζεται μόνο στη συλλογή καθώς ο εξοπλισμός της Pom είναι απογοητευτικά αδύναμος. Ακόμα και μετά από σημαντική επένδυση σε χρήματα και πόρους, οι βελτιώσεις στα όπλα και τα αξεσουάρ είναι αμελητέες, κάνοντάς την ευάλωτη απέναντι σε ορδές εχθρών, εξοπλισμένη μόνο με μια σπάτουλα και περιορισμένα HP.
Η πρόοδος γίνεται ακόμα πιο αργή λόγω των περιορισμών στη διαχείριση πόρων. Η Pom δεν μπορεί να αναβαθμίσει τον εαυτό της, ενώ ο χώρος στο σακίδιο και ο αριθμός των θεραπευτικών αντικειμένων που μπορεί να κουβαλήσει είναι εξαιρετικά περιορισμένος. Για να ξεκλειδώσουμε πιο αποτελεσματικά αντικείμενα, όπως τα Boba tea που θεραπεύουν περισσότερα HP, χρειάζεται να ολοκληρώσουμε πολλές παράπλευρες αποστολές, να αναβαθμίσουμε το καφέ και να επενδύσουμε ακόμα περισσότερο χρόνο και χρήμα.

Έλα για καφέ & φαγητό
Η δράση όμως δεν τελειώνει στα μπουντρούμια, καθώς το δεύτερο μισό του παιχνιδιού επικεντρώνεται στη διαχείριση του εστιατορίου της Pom. Επιστρέφοντας στην πόλη με τα υλικά που μαζέψαμε τα χρησιμοποιούμε για να μαγειρέψουμε πιάτα και να εξυπηρετήσουμε τους πελάτες που θα μας επισκεφθούν. Το σύστημα διαχείρισης είναι αρκετά άμεσο, καθώς θα πρέπει να αποφασίζουμε ποια πιάτα θα προσφέροντα στο μενού, πώς θα διακοσμήσουμε το εστιατόριο για να προσελκύσουμε περισσότερους πελάτες, και πώς θα οργανώσουμε τον χρόνο μας για να εξυπηρετήσουμε τις απαιτήσεις των επισκεπτών. Κάθε πελάτης έχει διαφορετικές προτιμήσεις και η ικανοποίησή τους μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερα φιλοδωρήματα ή ιδιαίτερες ανταμοιβές.
Ένα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο του gameplay είναι η ανάγκη να συνδυαστεί η στρατηγική με τον αυτοσχεδιασμό. Τα υλικά που συλλέγονται από τα dungeons είναι περιορισμένα και θα πρέπει να προσαρμόζουμε το μενού του με βάση τα διαθέσιμα αποθέματα. Ταυτόχρονα, η διαχείριση των πόρων είναι κρίσιμη, καθώς πρέπει να επενδύσουμε χρήματα σε αναβαθμίσεις για το εστιατόριο, αλλά και σε εξοπλισμό που θα σε βοηθήσει στις περιπέτειές μας. Αυτό δημιουργεί έναν κύκλο παιχνιδιού όπου οι δύο διαφορετικές όψεις του Cuisineer – περιπέτεια και διαχείριση – αλληλοσυμπληρώνονται και ενισχύουν η μία την άλλη, ακόμα και αν το τελικό αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό.

Η επιβίωση στα εχθρικά περιβάλλοντα ή την επιτυχημένη διαχείριση ενός εστιατορίου δεν είναι όμως τα μόνα συστατικά που προσπαθούν να το “κρατούν” ζωντανό. Το παιχνίδι δημιουργεί μια αίσθηση προόδου, όπου οι ενέργειες του παίκτη έχουν επίδραση στην πόλη, στους κατοίκους της και, φυσικά, στο εστιατόριο. Συνομιλώντας με άλλους κατοίκους ανακαλύπτουμε τα μυστικά του τόπου, ανοίγουμε νέες προοπτικές εξέλιξης ενώ παράλληλα αναλαμβάνουμε αποστολές που συντελούν με τον τρόπο τους στην πρόοδό μας και την εξέλιξή μας.
Με μια πρώτη ματιά, όλα τα παραπάνω ακούγονται ελκυστικά και σε αυτό συντελεί και η χαριτωμένη, ζωντανή, έγχρωμη εμφάνιση του παιχνιδιού. Οι χαρακτήρες είναι αρκετά ευχάριστοι στο μάτι, τα χρώματα πολύ ζωντανά και ο κόσμος μοιάζει βγαλμένος από ένα stylized παραμυθάκι. Ωστόσο, τα καλά είναι αισθητά μόνο επιφανειακά. Το Cuisineer φαίνεται να αντλεί την έμπνευση για την βασική του λούπα από το Dave the Diver αφού στο μισό έχουμε την εξερεύνηση για πόρους και στο άλλο μισό την διαχείριση του εστιατορίου/καφέ. Η διαχείριση αυτή μπορεί να γίνει κουραστική, καθώς πρέπει να είμαστε συνεχώς παρόντες για να εξυπηρετούμε τους πελάτες, αφού δεν υπάρχει δυνατότητα αυτόματης λειτουργίας ή της πρόσληψης προσωπικού για να βοηθήσει. Επιπλέον, η τοποθέτηση των τραπεζιών, των συσκευών και των υλικών δεν μας επιτρέπουν να κρατάμε στην άκρη πόρους για μελλοντικές αποστολές ή να σώζουμε χρόνο στο πέρα δόθε. Αναμενόμενα, οι πελάτες που δεν εξυπηρετούνται θυμώνουν και φεύγουν, αλλά μέχρι τότε καταλαμβάνουν πολύτιμο χώρο, στερώντας τη θέση από άλλους που θα πλήρωναν και θα είχαν πιο “λογικές” απαιτήσεις.

Σε γενικές γραμμές, το Cuisineer μας άφησε να ζητάμε πολλά περισσότερα. Είναι ένας τίτλος που μας τραβάει με την όμορφη εμφάνισή του αλλά για άλλη μια φορά πέφτουμε στην παγίδα της εμφάνισής του με ένα gameplay που ενθαρρύνει το grinding και εκνευρίζει με την διάρκεια, την επαναληπτικότητα και την ασέβεια στον χρόνο και την διασκέδασή μας. Υπάρχουν τα θεμέλια για έναν διασκεδαστικό τίτλο αλλά οι σχεδιαστικές αποφάσεις που έχουν παρθεί δεν του επιτρέπουν να “λάμψει” και να αποτελέσει το ωραίο κλείσιμο του Ιανουαρίου.
Ευχαριστούμε την εκδότρια εταιρεία για την παραχώρηση του Review Code του παιχνιδιού.


