Μερικά χρόνια μετά και πόσο μάλλον μετά την κυκλοφορία του Dead Rising 4, του sequel που οδήγησε το στούντιο ανάπτυξής του στο κλείσιμο, η Capcom επιστρέφει στο franchise με το ‘Deluxe Remaster’ του πρώτου παιχνιδιού της σειράς, δίνοντας μια νέα εμφάνιση στο παιχνίδι, αρκετές βελτιώσεις και προσθήκες και μερικές αλλαγές που το βοηθούν να λάμψει σε ένα νέο κοινό. Ωστόσο, κρατάει και ορισμένα στοιχεία του παρελθόντος που δείχνουν την ηλικία του.
Η ιστορία του Dead Rising είναι κάπως προβλέψιμη αλλά παράλληλα φρέσκια. Πρωταγωνιστής είναι ο Frank West, ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος-φωτογράφος που έχει επιτελέσει και πολεμικός ανταποκριτής (ναι, η φράση υπάρχει ακόμα) που πετάει πάνω από την πόλη του Willamette της California για να καλύψει κάποια γεγονότα που με μια πρώτη ματιά μοιάζουν με απλές αναταραχές αλλά γρήγορα καταλαβαίνουμε πως είναι κάτι πιο επικίνδυνο. Με τον στρατό να παίρνει χαμπάρι ότι μπήκαμε παράνομα στην περιοχή, ο Frank θα προσγειωθεί απότομα στην ταράτσα του τοπικού εμπορικού κέντρο για να καλύψει τα γεγονότα σε ένα διάστημα 72 ωρών την στιγμή που θα διαπιστώσει πως οι αναταραχές είναι τελικά μια έξαρση από ζόμπι. Περιμένοντας λοιπόν το ελικόπτερο που θα μας πάρει από εδώ, πρέπει να βγάλουμε αρκετές φωτογραφίες, να βοηθήσουμε επιζώντες να επιβιώσουν, να έρθουμε αντιμέτωποι με ψυχοπαθείς και τρελούς και φυσικά, να σφάξουμε πολλά, πολλά ζόμπι.
Το Gameplay του Dead Rising Deluxe Remaster παραμένει σχεδόν ίδιο με αυτό το πρώτου παιχνιδιού. Βρισκόμαστε στο Mall του Willamette, εκεί που πρέπει να ανακαλύψουμε την αιτία της έξαρσης, την προέλευσή της και φυσικά να καλύψουμε το γεγονός με όσο πιο επαγγελματικό τρόπο γίνεται όσο προσπαθούμε να επιβιώσουμε. Βάση μας είναι το δωμάτιο ασφαλείας της εγκατάστασης και εκεί όπου θα καταστρώνουμε σχέδια για το πως θα κινηθούμε μέσα στην ημέρα ή για να βρούμε άλλους επιζώντες από τις κάμερες του κέντρου.
Εξερευνώντας το κέντρο θα έχουμε πρόσβαση σε τομείς του αλλά και μαγαζιά τα οποία με την σειρά τους είναι εξοπλισμένα με ρούχα, φαγητά, κουτιά και αντικείμενα ή όπλα που θα μας χρησιμεύσουν στην προσπάθειά μας. Κρεμάστρες, παλούκια, σιδεριές, παγκάκια, ταμειακές μηχανές και ρόπαλα θα είναι τα πρώτα όπλα που θα χρησιμοποιήσουμε για να κάνουμε τα κεφάλια των ζόμπι κιμά ενώ όσο ξεκλειδώνουμε άλλους τομείς του κέντρο θα βρούμε όπλα όπως πιστόλια, τουφέκια και καραμπίνες ή ακόμα και σπαθιά που θα μας επιτρέψουν να θερίζουμε μέσα από τα πτώματα με περίσσεια ευκολία.
Εδώ δεν υπάρχει το σύστημα συνδυασμού και crafting που είδαμε στα επόμενα παιχνίδια της σειράς οπότε πρέπει να βασιστούμε στις ικανότητες επιβίωσης, την ικανότητά μας να βρίσκουμε όπλα και χρήσιμα εργαλεία κατά την διάρκεια της εξερεύνησής μας και στην παρατηρητικότητα μας. Το θετικό είναι πως θα βρίσκουμε πάντα κάτι για να χρησιμοποιήσουμε ενάντια στις ορδές των ζόμπι, είτε αυτό είναι ένα απλό ρόπαλο πεταμένο σε ένα συγκεκριμένο σημεία σε έναν συγκεκριμένο τομέα ή όπλα “ξεχασμένα” στα χέρια των άλλοτε ζωντανών ζόμπι. Φυσικά, κάποια όπλα και εργαλεία θα είναι αποτελεσματικά, κάποια όχι και τόσο και άλλα θα είναι απλά…αστεία.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο Frank είναι ένας φωτογράφος οπότε μεγάλη σημασία έχει και η λήψη φωτογραφιών σε όλη την διάρκεια της ιστορίας. Αυτή την φορά, υπάρχουν τέσσερις βασικές κατηγορίες φωτογραφιών όπως Horror, Outtakes, Drama και Brutality (με το Erotica να έχει αφαιρεθεί για τους γνωστούς, πλέον, λόγους φιλτραρίσματος των πάντων) με την κάθε μια να αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη σκηνή. Για παράδειγμα, οι Horror φωτογραφίες βασίζονται κυρίως στην απεικόνιση των ζόμπι, τo Drama κυρίως σε Survivors, το Brutality σε πτώματα και σκηνές βίας και τα Outtakes σε πιο αστείες φωτογραφίες όπως ζόμπι με μάσκες, χρώματα πάνω τους και ούτω καθεξής. Κάθε είδος μας ανταμείβει με PP που αποτελούν και τους βασικούς πόντους εμπειρίας που με την σειρά τους ανεβάζουν το επίπεδο του Frank. Κάθε επίπεδο μπορεί να μας ανταμείψει με άνοδο ενός στατιστικού όπως Υγεία και Ζημιά ενώ σε ορισμένα επίπεδα αποκτούμε και νέες κινήσεις όπως το Roundhouse Kick.
Καθώς προχωράμε μέσα στις ημέρες θα μας λένε από τον ασύρματο πως πρέπει να βρούμε επιζώντες που εθεάθησαν σε διάφορα κομμάτια του κέντρου και, φυσικά, μας δίνεται ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα για να τους βρούμε και να τους οδηγήσουμε στο δωμάτιο ασφαλείας. Ορισμένες από τις αναφορές οδηγούν και σε ψυχοπαθείς, δηλαδή πρώην κατοίκους που εκδήλωσαν βίαιες, τρελές διαθέσεις και ιδεολογίες που όπως φαίνεται ήταν κρυμμένες κάπου βαθιά ή η πολιτισμένη κοινωνία δεν τους άφηνε να εκδηλώσουν. Αυτές οι συναντήσεις είναι και boss fights οπότε πρέπει να προετοιμαστείτε καλά για να τους αντιμετωπίσετε αφού το design του παιχνιδιού θα λειτουργεί εναντίον σας με διάφορους τρόπους.
Οι ψυχοπαθείς έχουν υποστεί αρκετές αλλαγές που εντοπίζονται κυρίως στα στερεότυπα και σε πιο άσεμνα σκηνικά, με ρούχα, χαρακτηριστικά και ιδιωματισμούς να αλλάζουν αισθητά όπως τον άλλοτε ασιάτη χασάπη να αλλάζει σε έναν τυπικό λευκό άντρα που έχει απλά…πρόβλημα. Αυτές οι αλλαγές μπορεί να είναι ενοχλητικές σε επιφανειακό επίπεδο αλλά δεν αλλάζουν την ουσία και την αίσθηση του παιχνιδιού. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για τις συμπεριφορές ή τον ρουχισμό των επιζόντων αλλά όλα αυτά, ενώ είναι ασήμαντα είναι και άξια αναφοράς.
Οι επιζώντες δεν είναι πλέον κομμάτια κρέας που τα “κουβαλάμε” μαζί μας μέχρι το safe room. Μπορούμε να τους δώσουμε όπλα για να αμυνθούν, όταν το θυμούνται, αλλά και φαγητό για να κρατάμε την ζωή τους υψηλά. Έχουν προσωπικότητες και πράγματα που τους αρέσουν οπότε αν φροντίζουμε να τους εξοπλίζουμε με αυτά είναι πιο βοηθητικοί και αξιόπιστοι. Θα μας ειδοποιήσουν για ενδιαφέροντα αντικείμενα ή όπλα σε σημεία που μπορεί να μην δούμε ή να μας δείξουν σημεία ενδιαφέροντος ή πράγματα άξια φωτογραφίας – δηλαδή αντικείμενα που πρέπει να φωτογραφίσουμε για περισσότερα PP αλλά και για να συμπληρώσουμε την εκάστοτε συλλογή. Επιπλέον, έχουν γραμμές διαλόγου που εκφωνούν όσο τους συνοδεύουμε κάνοντας την ύπαρξή τους στην ομάδα κάπως πιο “ζωντανή.” Το ίδιο, βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε και για το A.I. τους αφού αν δεν τους πάρουμε από το χεράκι ή δεν τους φωνάζουμε συνέχεια μπορεί να γίνουν τροφή για τους απέθαντους ή εύκολος στόχος για τους ψυχοπαθείς – κάνοντας την προστασία τους μια ανυπόφορη αγγαρεία.
Ίσως το πιο αισθητό Remastered χαρακτηριστικό του DRDR είναι τα γραφικά του. Σε σχέση με τον πρώτο τίτλο έχουμε ένα παιχνίδι που ξεφορτώθηκε τις smooth, θολές επιφάνειες στα μοντέλα των ηρώων, των κτιρίων και των ζόμπι και αντικαταστάθηκαν με πιο λεπτομερή μοντέλα. Οι ήρωες και το Mall έχουν μια πιο στιβαρή υπόσταση, φαίνονται πιο ζωντανά και ατμοσφαιρικά. Ξέρω, δεν βγάζουν νόημα αυτά που λέω αλλά σκεφτείτε πως πλέον το Mall μοιάζει περισσότερο με ένα πραγματικό μέρος παρά με ένα fever dream. Τα αντικείμενα που θα σηκώσουμε έχουν “βάρος” και καταλαβαίνουμε αμέσως αν μπορούμε να προκαλέσουμε ζημιά με αυτά ή είναι πλαστικές απομιμήσεις. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει αυτή η αίσθηση πως παίζουμε ένα βιντεοπαιχνίδι. Με πιο απλά λόγια, τα γραφικά βρίσκονται ανάμεσα στο μοντέρνο και το ‘κλασικό’.
Μαζί με τα γραφικά, το Dead Rising Deluxe Remaster φέρνει αρκετές αλλαγές που βελτιώνουν την εμπειρία του gameplay σε σχέση με την αρχική έκδοση. Επιπλέον, τα ζόμπι είναι πιο τρομακτικά λόγω των λεπτομερών gore effects. Μια ακόμα σημαντική αλλαγή είναι πως οι χαρακτήρες μπορούν πλέον να συνομιλούν χωρίς διακοπή από ζόμπι, ενώ έχουμε πλήρη ηχογραφημένο διάλογο, προσθέτοντας βάθος στην ιστορία.
Εκτός από τις βελτιώσεις στο gameplay, το Remaster προσθέτει νέες λειτουργίες και αντικείμενα. Μπορούμε να βλέπουμε την αντοχή των όπλων μας μέσω μιας μπάρας αντοχής, να επιταχύνουμε τον χρόνο ανάμεσα στις αποστολές, και να χρησιμοποιούμε νέα όπλα και βιβλία με ειδικές ιδιότητες. Επίσης, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα είναι η ύπαρξη autosave, στοιχείο που το παλιό παιχνίδι δεν είχε (οπότε αν ξεχνούσαμε να σώσουμε χάναμε όλη μας την πρόοδο). Τέλος, έχουμε και την δυνατότητα κίνησης ενώ στοχεύουμε δίνοντάς μας μεγαλύτερη ευελιξία στις μάχες, κάνοντάς το gameplay πιο ρευστό και απολαυστικό. Βέβαια, το stun lock από τις εχθρικές σφαίρες και επιθέσεις εξακολουθεί να υφίσταται.
Οι αλλαγές που έχουν γίνει είναι σίγουρα ευπρόσδεκτες αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν διέκρινα μικρές ατέλειες εδώ και εκεί, οι οποίες μαντεύω ότι παρέμειναν από το παλιό παιχνίδι. Για παράδειγμα, ορισμένοι survivors ξεκινούν με διαφορετικούς voice actors και όταν φτάνουν στο safe room, η φωνή και η χροιά αλλάζουν με αποτέλεσμα να γίνεται αισθητή η αλλαγή του ηθοποιού – αλλά αυτό είναι κάτι ‘χαζό’ για να είναι ενοχλητικό. Το ενοχλητικό όμως είναι το Stun Lock από τους εχθρούς μας και η ανισορροπία στην πρόκληση ζημιάς αφού αν σημαδεύουμε κεφάλι με ένα πιστόλι το damage κυμαίνεται από ελάχιστο σε μέγιστο “ανάλογα τα κέφια” του παιχνιδιού. Τα Melee Weapons παραμένουν αξιόπιστα αλλά σε μάχες όπως με τους Prisoners ή τους Snipers αυτό είναι κάτι που θα μας αφήσει μια πικρή γεύση.
Στον τομέα της απόδοσης, το Dead Rising Deluxe Remaster ανταποκρίνεται θετικά. Σε ένα σύστημα με AMD Ryzen 7 5800X3D, μια NVIDIA ΡΤΧ 3060 12GB και 32GB μνήμς Ram πάνω σε SSD οι χρόνοι φόρτωσης είναι ικανοποιητικοί ενώ σε High ρυθμίσεις και 1080p είχαμε πάνω από 70FPS ακόμα και σε συνωστισμένους χώρους ή με αρκετά πτώματα παρατημένα στο πάτωμα. Σε αναλύσεις 2K, στις ίδιες ρυθμίσεις, είχαμε ορισμένες πτώσεις εδώ και εκεί αλλά δεν ήταν αρκετές για να μας αλλοιώσει την συνολική εμπειρία.
Σε γενικά πλαίσια, το Dead Rising Deluxe Remaster είναι μια άκρως ικανοποιητική αναβάθμιση που απομακρύνεται από την ‘cult’ αισθητική του πρώτου παιχνιδιού. Θα λέγαμε πως είναι ένα πραγματικό remaster αφού δεν μεγαλώνει απλά τις αναλύσεις ή ξε-θολώνει τα γραφικά αλλά τα ανανεώνει με νέα μοντέλα, καλύτερα textures, ανανεωμένο ήχο, βελτιώσεις και αρκετές ευπρόσδεκτες προσθήκες στον πυρήνα του gameplay. Το 72-Hour mode σίγουρα θα μας θυμίσει τις design επιλογές του παρελθόντος και θα μας αφαιρέσει (για λίγο) την χαρά του να σφάζουμε ζόμπι αμέριμνοι αλλά το Infinite Mode το αναπληρώνει και με το παραπάνω. Τέλος, οι αλλαγές στα πλαίσια της συμπερίληψης, ισότητας και διαφορετικότητας είναι σχεδόν αμελητέες αλλά αισθητές για τους φίλους της σειράς και τους fans του πρώτου παιχνιδιού.
Ευχαριστούμε θερμά την CD Media SA και την Capcom για την παραχώρηση του Review Code του παιχνιδιού.
