Eternal -λίγο απ’ όλα- Strands
Το λοιπόν… Υπάρχουν βιντεοπαιχνίδια που προσπαθούν να κάνουν πολλά πράγματα και το χάνουν. Yπάρχουν επίσης και παιχνίδια που προσπαθούν να αντιγράψουν άλλα, πετυχημένα παιχνίδια, αλλά που δεν τα καταφέρνουν να φέρουν κάτι καλό. Υπάρχει και το Eternal Strands (συνεχώς μπερδεύομαι και πάω να γράψω Death Stranding) που ενώ σου θυμίζει 4-5 διαφορετικά παιχνίδια ή είδη παιχνιδιών, καταφέρνει και ταυτότητα να έχει και να είναι διασκεδαστικό.
Τι είναι όμως και τι θέλει το ΕΑ… sorry το Eternal Strands ήθελα να πω. Εγώ με μια φράση θα το χαρακτήριζα ένα soft action rpg, με την έννοια ότι έχει πολλά action rpg στοιχεία, χωρίς όμως να γίνεται ο “χαμός” που γίνεται σε παιχνίδια όπως το Diablo ή ακόμα χειρότερα, το Path of Exile. Όμως ένας χαρακτηρισμός για το είδος του παιχνιδιού δεν μας λέει και πολλά, οπότε ας βάλουμε λίγο το μικροσκόπιο.
Ας ξεκινήσουμε με το τι μας θυμίζει το Eternal Strands. Στα γραφικά έχει μια ισχυρή “εσάνς” από World of Warcraft. Πολυχρωμία, χαριτωμενιά, και σίγουρα όχι και τα πιο σύνθετα πολύγωνα που έχετε δει σε game. Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο και οι τοποθεσίες που επισκέπτεστε πολύ ενδιαφέρουσες και με αρκετή ποικιλία, ακόμα και στον ίδιο χάρτη. Σε κάποιους μηχανισμούς θυμίζει το The Legend of Zelda: Breath of the Wild.
Tο περιβάλλον αλληλεπιδρά σε μεγάλο βαθμό με το τι κάνει ο παίκτης αφού καταστρέφεται, πιάνει φωτιά, παγώνει και ούτω καθεξής. Επίσης, η ηρωίδα σκαρφαλώνει σχεδόν παντού και για να δει μέχρι που θα φτάσει υπάρχει μια μπάρα αντοχής όπως και στο δημοφιλές παιχνίδι της Nintendo. Αυτό μεταφέρεται και στη μάχη, αφού οι εχθροί παγώνουν, παίρνουν φωτιά, εκτοξεύονται σε γκρεμούς, και άλλα εντυπωσιακά αποτελέσματα αυτής της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον και τα φυσικά στοιχεία.
Σε άλλο βαθμό, θυμίζει επίσης και το Shadow of the Colossus, εφόσον υπάρχουν γιγάντια bosses στα οποία σκαρφαλώνεις, βρίσκεις τις αδυναμίες τους και τα κατατροπώνεις ή σε κερδίζουν εκείνα και ξαναπροσπαθείς. Μερικά από τα bosses μάλιστα, δίνουν εκείνη την αισθητική του “αθώου γίγαντα” που σχεδόν λυπάσαι που τον ξέκαμες, όπως ακριβώς και στο Shadow of the Colossus. Τέλος, θυμίζει ως ένα βαθμό και παιχνίδια τύπου survival (όχι horror), όσον αφορά το μάζεμα των υλικών και το crafting αλλά και τα monster hunter σε πιο απλοποιημένη εκδοχή.
Α ναι, ξέχασα να πω δυο λόγια για την υπόθεση…
Δεν κατάλαβα σχεδόν τίποτα γιατί, για να πω την αλήθεια, από ένα σημείο και μετά προσπέρναγα τους διαλόγους. Πάντως, χοντρικά, και στο βαθμό που κατάλαβα, είναι ένας κόσμος που έπαθε μεγάλο κακό από τη μαγεία, για αυτό και την έχει απαγορεύσει, ενώ υπάρχει και μια κλειστή περιοχή, που εκεί μέσα κάτι έγινε και η μαγεία οργιάζει. Αυτήν την περιοχή εξερευνάς περνώντας μέσα από πύλες και ανοίγοντας νέες καθώς προχωράς, ενώ αντιμετωπίζεις mobs και bosses διαφόρων ειδών.
Ο παίκτης αναλαμβάνει το ρόλο της Brynn, που αν ρωτάτε εμένα, έχει την προσωπικότητα ενός nameless hero. Εντάξει, μη με πάρετε και τοις μετρητοίς, αλλά η υπόθεση ξετυλίγεται μέσα από διαλόγους με κείμενο και ζωγραφιές των χαρακτήρων, όπως περίπου γίνεται και σε κάποια JRPG (α ναι, θυμίζει και αυτά λίγο) που προσωπικά είναι το χειρότερο μου ως μορφή αφήγησης. Επίσης, στις επιλογές διαλόγου, ότι και να απαντήσεις δεν υπάρχει καμία σοβαρή διαφορά, κάτι που τους κάνει ακόμα πιο ανιαρούς. Το game μάλιστα, έχοντας επίγνωση, στο αποκαλύπτει αυτό με πλάγιο τρόπο, λέγοντας σου πως “δεν υπάρχουν λάθος απαντήσεις” που στην πραγματικότητα σημαίνει πως ότι και να απαντήσεις το ίδιο κάνει. Όλα πάντως περιστρέφονται γύρω από την εξερευνητική αποστολή και τα μέλη της, που μένουν στο camp και εξυπηρετούν τον παίχτη είτε αποκαλύπτοντας του το lore είτε κάνοντας crafting, αναβαθμίσεις κ.α. Και μιας και πήγαμε εκεί, να πούμε μερικά πράγματα για το gaming loop, που θεωρώ ότι είναι και το καλύτερο στοιχείο του παιχνιδιού.
Αυτό που γενικά καλείσαι να κάνεις είναι να εξερευνήσεις αυτήν την απαγορευμένη και άγνωστη περιοχή, η οποία παλιά κατοικούνταν από humanoids και άλλα πλάσματα, αλλά στην οποία τώρα φωλιάζουν επικίνδυνα τέρατα και δυνάμεις. Σου δίδονται και κάποια quest που σε κινητοποιούν να πας εδώ ή εκεί, όμως θα περάσεις και πολύ χρόνο εξερευνώντας και από μόνος σου, είτε για να βρεις υλικά, items και συνταγές, είτε για να ανακαλύψεις προκεχωρημένες πύλες, που αποτελούν και το fast travel του παιχνιδιού.
Ο κόσμος δεν είναι ενιαίος, αλλά οι μεμονωμένοι χάρτες είναι αρκετά εκτενείς με πολλές υποπεριοχές σε βαθμό να μπορεί να θεωρηθεί semi-open world. Υλικά μαζεύεις είτε από εχθρούς, είτε από σεντούκια, είτε καταστρέφοντας το περιβάλλον. Για παράδειγμα, μπορείς να σπάσεις έναν μεγάλο βράχο για να πάρεις ορυκτά. Τα πολύ καλά υλικά, βέβαια, τα δίνουν τα bosses, που, άμα τα σκοτώσεις και με τον σωστό τρόπο, αφήνουν πίσω και κάποια items που σου ανοίγουν νέες μαγείες ή σου αναβαθμίζουν αυτές που ήδη έχεις. Ο “σωστός τρόπος” μπορεί να σημαίνει να του σπάσεις την πανοπλία του πριν το αποτελειώσεις για να σου εμφανίσει ένα αδύναμο σημείο που από εκεί μπορείς να αντλήσεις την δύναμη του.
Τα bosses έχουν αρκετή ποικιλία, ενώ ανάλογα το πότε θα πας σε κάποιο μέρος μπορεί να βρεις διαφορετικό boss από την προηγούμενη φορά. Να πούμε ότι οι διάφοροι εχθροί αλληλεπιδρούν και μεταξύ τους ανάλογα το είδος τους, αφού θα τους βρείτε κάποιες φορές να πολεμούν ο ένας τον άλλο, κάτι που μπορεί ο παίκτης να το εκμεταλλευθεί.
Κάνεις λοιπόν τα διάφορα runs και γυρίζεις στο camp σου για αναβαθμίσεις και crafting, αλλά και για να παραδώσεις τα quest. Ο ίδιος ο χαρακτήρας δεν ανεβαίνει επίπεδο, αλλά βελτιώνεται μέσα από τις αναβαθμίσεις των πανοπλιών, των όπλων και της μαγείας. Το crafting πάντως είναι ευχάριστο και εύκολο. Το σύστημα crafting του παιχνιδιού απαιτεί να γεμίσεις συγκεκριμένες θέσεις με υλικά, και ανάλογα με το είδος και την ποιότητα των υλικών που θα επιλέξεις, διαμορφώνονται και τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, μπορείς να αυξήσεις την αντοχή στο κρύο ή τη ζέστη, ανάλογα με τις ανάγκες σου. Υπάρχει μια ποικιλία από πανοπλίες και ξόρκια (όπως ξόρκια πάγου, φωτιάς, elevation spells, και summons), τα οποία αξιοποιούν έντονα τα physics του παιχνιδιού.
Για παράδειγμα, μπορείς να παγώσεις το στόμα ενός δράκου, ώστε να μη μπορεί να εκτελέσει την επίθεση fire breath, ή να εκτοξεύσεις έναν βράχο για να χτυπήσεις έναν εχθρό.
Όσον αφορά τα όπλα, υπάρχουν τρεις κατηγορίες: τόξα, μονόχειρα σπαθιά με ασπίδα και δίχειρα σπαθιά. Κάθε τύπος έχει τη δική του χρησιμότητα, και θα χρειαστεί να τα εναλλάσσεις ανάλογα με τις περιστάσεις. Προσωπικά, βρήκα τον εαυτό μου να τα χρησιμοποιεί όλα κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Επιπλέον, τα πιο εξελιγμένα όπλα διαθέτουν και τις δικές τους μαγικές ιδιότητες, προσφέροντας ακόμα περισσότερες επιλογές στη μάχη.
Οι διάφοροι χάρτες, αν και δεν είναι procedurally generated, έχουν διαφορές ανάλογα πότε θα τους επισκεφθείς. Μέρα, νύχτα, με καλό καιρό, με χιόνια και ούτω καθεξής. Μπορεί λοιπόν το ανάγλυφο να είναι το ίδιο, αλλά οι εχθροί θα διαφέρουν, κάποια περάσματα σε κάποιες περιπτώσεις θα είναι κλειστά με πάγο, ενώ και το έδαφος θα διαφέρει ανάλογα την εποχή. Τα περισσότερα από αυτά είναι μάλιστα και δυναμικά. Όχι πως αλλάζει ο καιρός όσο είσαι στον χάρτη, όμως αν επιτεθείς με fireball στα γύρω παγόβουνα το έδαφος θα σταματήσει να είναι παγωμένο και δεν θα χάνεις health όσο περπατάς πάνω του.
Έχοντας τα πει όλα αυτά, να αναφέρω πως στις δυο πρώτες ώρες το παιχνίδι μου φαίνονταν κάπως βαρετό, όμως τελικά όταν το κατανόησα λίγο παραπάνω, κόλλησα άσχημα, κάνοντας και δυο καλά ξενύχτια (τη μια μέχρι τις 5 και την άλλη μέχρι 2 και). Δεν το έχω τελειώσει πάντως ακόμα, αν και έχω παίξει κάπου 12 ώρες. Με βάση το HowLongToBeat αυτή είναι και η διάρκεια του, όμως εμένα πάντα μου παίρνουν περισσότερο τα παιχνίδια από όσο γράφει το συγκεκριμένο site ότι διαρκούν.
Αξιοθαύμαστο είναι επίσης ότι δεν συνάντησα ούτε ένα bug και μπράβο στην Yellow Brick Games που είναι και το παρθενικό της παιχνίδι – να τα βλέπουν αυτά κάποια AAA studios. Παράλληλα είναι και πολύ ελαφρύ, εμένα μου είχε 180 κάπου fps σε 4k (έχω μια 4070 super) με την κίνηση να είναι απόλυτα ομαλή. Το δοκίμασα και στο laptop μου (που είναι των 320 ευρώ μπας και) αλλά δεν είναι τόσο ελαφρύ δυστυχώς.
Συμπερασματικά
Το Eternal Strands καταφέρνει να έχει δική του ταυτότητα παρόλο που έχει δανειστεί στοιχεία από διάφορα άλλα παιχνίδια. Πάνω από όλα, καταφέρνει να είναι διασκεδαστικό και εθιστικό αλλά και να τρέχει απροβλημάτιστα. Στο μέσο βαθμό δυσκολίας που παίζω εγώ, ως τώρα δεν έχω δυσκολευθεί πολύ πουθενά, ούτε όμως είναι και τελείως περίπατος. Θα του έβαζα λίγο πάνω από 7,5 και λίγο κάτω από 8, αλλά επειδή δεν επιτρέπονται τέτοιες βαθμολογίες θα του βάλω ένα 8αράκι που σχεδόν το αξίζει. Νομίζω είναι ένα παιχνίδι που μπορεί να το απολαύσει ο κάθε ένας, υπάρχει και στο Game Pass οπότε μη φοβηθείτε να του δώσετε μια ευκαιρία.
Ευχαριστούμε την εκδότρια εταιρεία για την παραχώρηση του Review Code.
