To Gameboy Advance ήταν μια αγαπημένη κονσόλα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ατελείωτες ώρες που περνούσα μπροστά από την οθόνη του ή τον ενθουσιασμό που είχα όταν αγόραζα μια καινούργια “κασέτα”. Ναι, ήμουν από την γενιά που έβγαινε για κάλαντα το πρωί και το μεσημέρι αγόραζε gameboy με παιχνίδι. Ωραίες εποχές, αλλά παρεκκλίνω από το θέμα.
Μέσα σε αυτά τα παιχνίδια που με έκαναν να περνάω ώρες ατελείωτες με το advance στο χέρι ήταν το Jurassic Park III: Park Builder, ένα παιχνίδι που ίσως πολλοί να μην γνωρίζουν αλλά αποτελεί ένα από τα καλύτερα management παιχνίδια βασισμένα στο σύμπαν του Jurassic Park.
Το gameplay του ήταν εξαιρετικά απλό αλλά αποτέλεσε την βάση για τα πρόσφατα Jurassic World Evolution και έδωσε το αντίστοιχο πάτημα σε άλλα τόσα στο είδος. Ως παίκτες καλούμαστε να βρεθούμε σε ένα νησί και με ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό πρέπει να αρχίσουμε την διαμόρφωση ενός πάρκου που θα φιλοξενεί επισκέπτες με ξενοδοχεία, φαγητό και σουβενίρ και παράλληλα θα έχει ως εκθέματα ολοζώντανους δεινοσαύρους. Κάθε κτίριο και έκθεμα ενώνεται με δρομάκια και αν θέλουμε να επεκτείνουμε τα εκθέματα με νέα είδη θα πρέπει να κάνουμε το αντίστοιχο research και να δημιουργήσουμε νέα αυγά.
Το ίδιο μοτίβο φαίνεται να ακολουθεί και το Parkasaurus της Washbear Studio. Ως ένα νέο indie παιχνίδι, οι επιρροές από τους “πατέρες” του είδους φαίνεται να είναι αρκετά μεγάλη αλλά καταφέρνει να εντυπωσιάσει με το δικό του τρόπο και αισθητική σε μια εποχή που τα παιχνίδια αναπτύσσονται και κυκλοφορούν σαν fast food και σε μια κονσόλα που είναι ιδανική για σχεδόν όλες τις περιστάσεις.
Το Parkasaurus όμως είναι σχετικά πιο περίπλοκο από το Park Builder την στιγμή που προσπαθεί εν μέρει να καταφέρει το ίδιο σε μια Γη όπου οι δεινόσαυροι υπάρχουν ως εκθέματα τα οποία εγκαθίστανται μέχρι και μέσα σε μεγάλες πόλεις.
Το παιχνίδι αποτελείται από δύο βασικά modes, ένα campaign όπου καλούμαστε να ολοκληρώσουμε συγκεκριμένα σενάρια – και λειτουργεί ως ένα καλό tutorial για όλους τους βασικούς και μη μηχανισμούς του – και το sandbox mode όπου παίρνουμε ότι μάθαμε και το αξιοποιούμε σε ένα πιο ελεύθερο σενάριο.
Σε σχέση με τον πνευματικό προκάτοχό του, το Parkasaurus μας επιτρέπει να δημιουργήσουμε περιφράξεις ώστε μέσα σε αυτές να γίνει η εγκατάσταση των δεινοσαύρων. Σε σχέση με άλλα παιχνίδια του είδους, η περίφραξη μπορεί να γεμίσει με δέντρα, χόρτα, θάμνους, πέτρες, λίμνες και ρυάκια ή και διακοσμητικά δημιουργώντας ένα ευχάριστο και φιλόξενο περιβάλλον για τα πλάσματά μας. Βλέπετε, κάθε δεινόσαυρος, ανάλογα της φύσης του μπορεί να χρειάζεται μοναξιά ή να ξέρει πως δεν είναι ορατός από ανθρώπους, ενώ άλλοι μπορεί να θέλουν πιο πυκνή βλάστηση ή έκταση. Αυτό σημαίνει πως πέρα από τους επισκέπτες πρέπει να έχουμε υπόψιν μας και τις ανάγκες αυτών των πλασμάτων προκειμένου να είναι χαρούμενα ώστε ως συνέπεια να χαίρονται και οι πελάτες. Άρα αμέσως καταλαβαίνουμε πως πρόκειται για ένα εγχείρημα που γίνεται όλο και πιο δύσκολο ή απαιτητικό όσο πληθαίνουν τα εκθέματα.
Προκειμένου να βάλουμε περισσότερους δεινόσαυρους στο πάρκο μας πρέπει να προσλάβουμε και το αντίστοιχο προσωπικό. Ξεκινάμε από απλούς φύλακες και επιστάτες προκειμένου να φροντίζουν τον χώρο των εκθεμάτων και το πάρκο ενώ παράλληλα καλούμαστε να προσλάβουμε ασφάλεια και επιστήμονες για να εξασφαλίσουμε την εύρεση νέων απολιθωμάτων και μια συνεχή ροή επιστημονικών ανακαλύψεων που με την σειρά τους θα βοηθήσουν στην βελτίωση του πάρκου αλλά και του προσωπικού.
Οι επιστήμονες είναι ενδεχομένως το πρώτο ζωτικό προσωπικό για την εξέλιξη του πάρκου μας. Πέρα από τους πόντους έρευνας που μαζεύουν (και μας επιτρέπουν το ξεκλείδωμα ικανοτήτων και απαραίτητων στοιχείων) είναι υπεύθυνοι για την διεξαγωγή ανασκαφών και την εύρεση απολιθωμάτων που χρησιμοποιούνται για να φτιάξουμε αυγά. Σε αντίθεση με άλλα παιχνίδια, το Parkasaurus δεν χρησιμοποιεί αλληλουχίες DNA για να βρει νέους δεινόσαυρους αλλά χρησιμοποιεί απολιθώματα και πολύτιμους λίθους ως crafting materials για την δημιουργία τους.
Αφού δημιουργήσουμε ένα αυγό το τοποθετούμε στο περίφρακτο περιβάλλον και αρχίζουμε την διαμόρφωση του χώρου για να το φροντίζουμε σωστά. Με το που ολοκληρωθεί η επώαση το αυγό σπάει και το μωρό βγαίνει, έτοιμο να…το δει ο κόσμος.
Όπως είπαμε παραπάνω, οι πόντοι έρευνας χρησιμοποιούνται για να ξεκλειδώσουμε global ιδιότητες για το προσωπικό και το πάρκο μας ανοίγοντας έτσι νέα διακοσμητικά και κτίρια για το πάρκο μας, κτίρια που θα μας επιτρέψουν να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο και φιλόξενο αλλά και κάτι που θα μας επιτρέψει να έχουμε περισσότερα έσοδα. Για παράδειγμα, θα δούμε πως οι επισκέπτες μας επηρεάζονται από διάφορους παράγοντες για την κριτική που αφήνουν στο τέλος της ημέρας – και συνεπώς για τα tips που μας αφήνουν μαζί με το εισιτήριο εισόδου – όπως είναι η πείνα, ο ενθουσιασμός, η κούραση και η διασκέδαση, στοιχεία που επηρεάζονται τόσο από την ομορφιά των εγκαταστάσεών μας όσο και από το είδος των μαγαζιών.
Προσλαμβάνοντας περισσότερα άτομα αλλά και προσωπικό με καλύτερα skills μας οδηγεί στο να έχουμε καλύτερα αποτελέσματα στις ανασκαφές μας και την αυτόματη διαχείριση του πάρκου. Η δύναμη του χρήματος όμως αποτυπώνεται σε στοιχεία όπως τις ανασκαφές καθώς αντί ψάχνοντας χειροκίνητα για απολιθώματα, μπορούμε να πληρώσουμε κάποιο ποσό για να βρεθούν αυτόματα. Τέτοιες μικρολεπτομέρειες είναι αυτές που θα κάνουν την διαφορά όσο προχωράμε και επεκτείνουμε το πάρκο μας καθώς η αυτοματοποίηση τους θα μας βοηθήσει να επικεντρωθούμε σε άλλα σημεία. Ωστόσο, το προσωπικό μας έχει τα δικά του digging tiles που άνετα θα παρέπεμπαν σε σχήματα του tetris και χρησιμεύουν ως συμπλήρωμα για να βρούμε όλα τα διαθέσιμα αντικείμενα.
Μιλώντας για ανασκαφές, έχουμε αρκετές επιλογές για να τις ολοκληρώσουμε επιτυχώς και να λάβουμε αυτό που θέλουμε. Όλα έχουν να κάνουν με τους στόχους και το διαθέσιμο budget. Επενδύοντας όλο και περισσότερα χρήματα σε μια ανασκαφή, μας ανοίγονται περισσότερα ενδεχόμενα ευρήματα που ποικίλλουν από απολιθώματα μέχρι και πετράδια, ρούχα και χρήματα. Έτσι, όσο περισσότερα χρήματα επενδύουμε τόσο περισσότερα είναι τα ευρήματα και περισσότερες οι πιθανότητες για την εύρεση κάποιου εξαιρετικά πολύτιμου. Φυσικά, πριν ξεκινήσουμε κάποια ανασκαφή, μπορούμε να ορίσουμε και τα συγκεκριμένα απολιθώματα που θέλουμε να βρούμε ξεκλειδώνοντάς τα με research & admiration points – πόντους που είπαμε πως ξεκλειδώνονται με επιστημονική έρευνα και την συνύπαρξη των δεινοσαύρων μας.
Στο campaign, κάθε περιοχή έχει και έναν αριθμό από quests που ποικίλλουν από την συλλογή χρημάτων μέχρι και την ύπαρξη ενός αριθμού δεινοσαύρων στα εκθέματά μας. Γρήγορα θα διαπιστώσουμε πως το micromanagement θα παίξει έναν καθοριστικό ρόλο στην επιτυχία της επιχείρησής μας ειδικότερα όσο μεγαλώνει η έκτασή του, όσο πληθαίνουν τα εκθέματα και όσο ανεβαίνει η δημοτικότητα του πάρκου. Έτσι, η αρχική διαρρύθμιση των κτιρίων μας θα αρχίσει να δείχνει σύντομα τις ατέλειές της με αποτέλεσμα να πρέπει να τοποθετούμε αποτελεσματικά και έξυπνα τις εγκαταστάσεις μας μέχρι να βρούμε την λεπτή ισορροπία.
Στον πυρήνα του είναι ένα “κλασικό” παιχνίδι διαχείρισης με επίκεντρο αυτό που μας άρεσε από μικρά παιδιά: στους δεινόσαυρους. Σε άλλες εποχές, η αισθητική του και πόσο μάλλον τα γραφικά του θα μας εντυπωσίαζαν αρκετά. Παρόλα αυτά, με μια πρώτη ματιά, το Parkasaurus θα μπορούσε να θεωρηθεί ένα παιχνίδι ιδανικό για κινητά οπότε ο ερχομός του στο Nintendo Switch είναι ό,τι χρειαζόταν η κονσόλα.
Δεν είναι όλα όμως τόσο μέλι-γάλα. Ως ένα παιχνίδι που ενθαρρύνει την δημιουργικότητά μας παρά το επιχειρηματικό μυαλό μας, θα περίμενε κανείς πως τα εργαλεία που έχουμε στην διάθεσή μας θα είναι αρκετά για να φτιάξουμε φανταστικές περιφράξεις και πανέμορφα περιβάλλοντα. Ενώ υπάρχουν βασικά terraforming εργαλεία όπως η δημιουργία πηγαδιών νερού, εργαλεία για βουναλάκια και το φύτεμα δέντρων και άλλων φυτών, θα δούμε πως ίσως να μην είναι αρκετά για να κάνουν πιο εύκολη την ζωή μας. Ένα τέτοιο παράδειγμα εντοπίζεται στο αν φτιάξουμε μια περίπλοκη περίφραξη – δηλαδή όχι σε ορθογώνια διάταξη – και προσπαθήσουμε να την γεμίσουμε με κάποιο συγκεκριμένο τύπου εδάφους. Εκεί, ένα bucket tool θα ήταν αρκετά χρήσιμο. Σίγουρα δεν είναι κάτι που θα μας κάνει να παρατήσουμε το παιχνίδι, αλλά σε μια κονσόλα που ο χειρισμός γίνεται με κουμπιά και μοχλούς είναι κάτι που θα μας ζορίσει.
Σε γενικότερα πλαίσια, το Parkasaurus τρέχει αρκετά καλά τόσο σε docked όσο και σε portable modes. Εφόσον τον συνηθίσουμε, ο χειρισμός είναι αρκετά εύκολος αλλά σίγουρα είναι ευκολότερος με ένα ποντίκι. Υπάρχουν πάντα ενδείξεις για τα κουμπιά που χρησιμοποιούνται αλλά είτε λόγω της οθόνης, είτε λόγω της φύσεως του παιχνιδιού πολλές φορές το ένα icon πέφτει πάνω σε άλλο δημιουργώντας μικρά UI glitches. Τέλος, αν κλείσουμε και ξανατρέξουμε τον τίτλο μας βάζει κατευθείαν στο tutorial mission του campaign, υποχρεώνοντάς μας να πρέπει να γυρίσουμε στο βασικό μενού για να αλλάξουμε κεφάλαιο. Αλλά όλα αυτά δεν είναι κάτι που δεν θα βλάψουν την τελική εμπειρία του παιχνιδιού.
