Glorified terror
Το remake του Resident Evil 3 ήρθε ως αναπόφευκτη βροντή στην καταιγίδα των remakes που περιλούζουν την σύγχρονη gaming εποχή. Μετά την ανεπανάληπτη, τόσο ποιοτικά όσο και εμπορικά, επιτυχία του Resident Evil 2 remake, ήταν απλά θέμα χρόνου να δούμε και την αναβίωση του prequel του, διότι περί τούτου πρόκειται στην ουσία.
Virus Alert
Το RE3 δεν θα μπορούσε να κυκλοφορήσει σε πιο ταιριαστή στιγμή, καθώς ο πλανήτης βρίσκεται σε συναγερμό με την έξαρση της πανδημίας που προκαλεί ο ιός COVID-19. Ως γνωστών, η σειρά καταπιάνεται με ένα εφάμιλλο φανταστικό σενάριο και ανά τα επεισόδια έχουμε διάφορες ιστορίες που εκτυλίσσονται κυρίως στην ευρύτερη περιοχή της Raccoon City. Στο RE3 ακολουθούμε την Jill Valentine, μέλος της ομάδας STARS που ενώ ήταν έτοιμη να αποχωρήσει από την πόλη, συμβαίνει το γεγονός της εκρηκτικής εξάπλωσης του T-Virus και βρίσκεται εγκλωβισμένη στο χάος που επικρατεί. Εν μέσω ορδών ζόμπι, πρέπει να βρει τρόπο να φύγει από την πόλη, αλλά παράλληλα, σαν όργανο της τάξης που είναι, αναγκάζεται να πολεμήσει τη νέα μάστιγα.
Τα γεγονότα λαμβάνουν χρόνο μια ημέρα πριν την άφιξη του Leon S. Kennedy στο Resident Evil 2. Ελαφρώς πιο υποψιασμένη για την πανδημία η Jill σε σχέση με τον Leon, αντιμετωπίζει με λιγότερο σκεπτικισμό τα τεκταινόμενα. Ο κυριότερος λόγος όμως που συμβαίνει αυτό, είναι γιατί έχει να ασχοληθεί με κάτι πιο μεγάλο από τα ζόμπι που περιφέρονται στους δρόμους, τον ανελέητο Nemesis.
Say hello to my huge friend
Ο Nemesis ως γνωστών είναι ο μεγάλος σταρ της ιστορίας, οπότε και εμφανίζεται από την πρώτη στιγμή στο game. Σε ένα κρεσέντο FMV, παρακολουθούμε (και βοηθούμε) την Jill να προσπαθεί να ξεφύγει από τον τύραννο έως ότου καταλήξει σε εξωτερικό χώρο μακριά του. Πρώτη διαφορά λοιπόν σε σχέση με τον προηγούμενο τίτλο, είναι η εκτεταμένη χρήση εξωτερικών χώρων. Ή έτσι πιστεύουμε κατά κάποιο τρόπο. Ενώ στο πρωτότυπο Resident Evil 3 η δράση εξελισσόταν κατά κύριο λόγο σε ανοιχτά μέρη, στο σύγχρονο remake οι δρόμοι λειτουργούν κυρίως σαν σύνδεσμος για τα διάφορα κτίρια στα οποία διαδραματίζεται η ιστορία. Αρκετά μεγαλύτεροι δρόμοι και πολύ λιγότερα σοκάκια, οδηγούν σε καταστήματα, διαμερίσματα και λοιπές εγκαταστάσεις όπου η Jill αντιμετωπίζει ζόμπι και γρίφους.
Οι γρίφοι στο νέο RE3 είναι περισσότερο πρακτικοί παρά ουσιώδης, ελαχιστοποιώντας το adventure στοιχείο και ενισχύοντας την δράση. Πλέον δεν χρειάζεται να αναλώνουμε φαιά ουσία για να βάλουμε κρυστάλλους στη σωστή θέση σε βάσεις αγαλμάτων για να πάρουμε κάποιο αντικείμενο, θα χρειαστεί όμως να πράξουμε πιο ρεαλιστικά, κάνοντας για παράδειγμα σωστή τροχοδρόμηση της πορείας του τρένου για να μπορέσουμε να φτάσουμε εκεί. Η πρώτη κατηγορία γρίφων υπήρχε στο original RE3, η μείωσή τους πιθανόν οφείλεται στην προσπάθεια της Capcom για μεγαλύτερη απήχηση του προϊόντος της σε νεότερες γενιές gamers που έχουν μάθει να παίζουν διαφορετικά.
Στον αντίποδα του σύγχρονου gameplay, συναντούμε το κλασικό inventory με τις περιορισμένες θέσεις, την χειροκίνητη χρήση των items και την φειδωλή παρουσία τους στον κάθε χάρτη, στοιχεία που εξ ορισμού περιγράφουν το survival στοιχείο της σειράς. Τα όπλα είναι λίγα αλλά έχουν ουσιώδης διαφορές μεταξύ τους, για παράδειγμα η καραμπίνα είναι πολύ δυνατότερη από το απλό πιστόλι, είναι όμως διασποράς και δεν ενδείκνυται για χρήση εξ αποστάσεως. Μια κάπως αμφιλεγόμενη προσθήκη, είναι πως το μαχαίρι πλέον δεν υφίσταται ζημιά και μπορεί να χρησιμοποιηθεί συνεχώς χωρίς τον φόβο της απώλειάς του.
Τα ζόμπι είναι ελαφρώς πιο άμυαλα από αυτά του RE2, πλέον φαντάζουν διακοσμητικά, ή απλά σαν εμπόδια τοποθετημένα στρατηγικά ώστε να αναγκάζουν τον παίκτη να κάνει σλάλομ ανάμεσά τους για να προχωρήσει. Δυστυχώς, η αντιμετώπισή τους είναι κάπως πιο δύσκολη, καθώς δεν παρέχουν σαφή ένδειξη πως έχουν πεθάνει, πράγμα που σημαίνει πως θα αναρωτιέστε συχνά αν χρειάζεται να ξοδέψετε περισσότερο χρόνο ώστε να τα αποτελειώσετε. Πλέον δεν διαμελίζονται, ούτε αφήνουν λίμνες αίματος όταν πεθαίνουν. Αλλά δεν αντιδρούν σωστά και με τις επιθέσεις που δέχονται. Δεν μπορούμε να πυροβολήσουμε στον κορμό τους για να τα στείλουμε πιο πίσω, ή στο κεφάλι για να κάνουν μια παύση στο περπάτημα τους. Η αντίδρασή τους στα χτυπήματα είναι η ίδια με το αν γινόταν σε ένα δέντρο.
Κατά την διάρκεια της προσπάθειας επιβίωσης της, η Jill μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιες περιβαλλοντικές παγίδες για την αντιμετώπιση των ζόμπι, όπως βαρέλια που εκρήγνυνται αλλά και γεννήτριες που διοχετεύουν ρεύμα στους βρεγμένους δρόμους όταν πυροβοληθούν.
An old friend (or foe?)
Η ύπαρξη του Nemesis στο παιχνίδι, ενώ είναι ουσιώδης και δίνει νόημα στην όλη δράση, έχει μειωθεί δραματικά, σε σχέση πάντα με το παρελθόν. Πλέον εμφανίζεται σε συγκεκριμένες στιγμές αφού γίνει triggered και ενώ οι μάχες μαζί του είναι φαντασμαγορικά έντονες, είναι στην ουσία boss fights, κάτι που παρεκκλίνει από την αρχική ιδέα της ύπαρξης ενός τυράννου που κυνηγάει τον πρωταγωνιστή. Σε αυτόν τον τομέα, ο Mr X του RE2 έκανε καλύτερη δουλειά και σκόρπιζε πιο αγνό τρόμο. Θα μπορούσε κανείς να πει πως το RE3 μεταμορφώνεται σταδιακά σε ένα καθαρό arcade action παιχνίδι που δίνει περισσότερη έμφαση στα αντανακλαστικά, παρά στις συνθήκες τρόμου. Σε αυτό βοηθάει και το dodge, όπου σαν κίνηση υπήρχε στο original αλλά δεν την έχουν γνωρίσει οι νεώτεροι που πιθανότατα έχουν ασχοληθεί μόνο με τον περσινό τίτλο. Εκτός της αποφυγής, το dodge δίνει και μια μικρή δόση slow motion, η οποία αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να δώσει πολύ καλά αποτελέσματα στις μάχες.
Big City Lights
Η Raccon City ποτέ δεν ήταν ομορφότερη, οι εξωτερικοί χώροι δίνουν την ευκαιρία στην RE engine να δείξει τις δυνατότητές της σε μεγάλης κλίμακας χώρους αλλά και την χρήση των διάφορων φωτισμών. Neon πινακίδες αντικατοπτρίζονται όμορφα στα απόνερα, οι φωτιές δημιουργούν μια ζεστή ατμόσφαιρα εν μέσω τραγωδίας και τα κτίρια στέκουν επιβλητικά μπροστά στα πολύ προσεγμένα μοντέλα που μπορεί κανείς να συναντήσει σε μια πόλη, όπως αυτοκίνητα ή δέντρα. Τα ζόμπι είναι αντιγραφή του προηγούμενου παιχνιδιού, τα μοντέλα των ηρώων όμως δείχνουν να έχουν πάρει μια σημαντική οπτική αναβάθμιση, από τα ρούχα και τα αντικείμενα που έχουν, ως και τις λεπτομέρειες του σώματος, του δέρματος αλλά και των μαλλιών. Υπάρχει σημαντικό aliasing στις τρίχες και για να διορθωθεί αυτό χρειάζεται αρκετή επεξεργαστική ισχύς. Ένα άλλο downgrade που παρατήρησα, είναι η πολύ υποτονική χρήση του ambient occlusion το οποίο είναι ο τρόπος που αναμειγνύονται οι πολλαπλές σκιές. Ήταν ένα σημείο αναφοράς στο RE2, με πολύ καλή χρήση του, εδώ όμως είναι σχεδόν ανύπαρκτο.
Το RE3 διαρκεί κατά μέσο όρο περίπου 6 ώρες, αφήνοντας μικρό περιθώριο για replay καθώς τα collectibles είναι μεν παρόντα, αλλά ίσως λιγότερα ακόμα και από τα easter eggs που έχει τοποθετήσει παντού η Capcom. Μπορεί να παιχτεί με διαφορετικούς τρόπους, από πλήρη εμπλοκή στις μάχες έως και ανελέητο τρέξιμο προς τον επόμενο στόχο χωρίς να πέσει σφαίρα. Η μικρή διάρκειά του, οι λίγες προσθήκες στο gameplay και ο πιο έντονος χαρακτήρας του, δίνουν την εντύπωση πως το RE3 είναι ένα ακόμα DLC του περσινού RE2 το οποίο μάλιστα πωλείτε σε full price. Ίσως η συμπερίληψη του spin off game, Resident Evil: Resistance, μπορέσει να δικαιολογήσει την τιμή.
