Όταν είδα τίτλους τέλους από το The Gap, τον τίτλο της Label This σε κυκλοφορία Crunching Koalas, η πρώτη μου κίνηση ήταν να κάνω ένα βήμα πίσω και να αναλογιστώ τι ταξίδι βίωσα τις προηγούμενες δύο ώρες. Από εκεί που πίστευα ότι θα παίξω ένα ακόμα Walking Simulator με γρίφους διάσκορπους δεξιά και αριστερά, με έπιασε προ εκπλήξεως η θεματική που αγγίζει.
Αλλά μην προτρέχω. Ώρα να ταξιδέψουμε στα άδυτα του μυαλού. Και αν δεν σας πείσω, υπάρχει διαθέσιμο demo για τους κατόχους PC για να εντείνει το ερέθισμα που θέλω προκαλέσω.
Στον πρωταγωνιστικό ρόλο βρίσκεται ο Joshua Hayes, ένα παντρεμένος νευροχειρούργος με ένα υπέροχο παιδί. Δυστυχώς, όμως, η οικογένεια του πάσχει από μία σπάνια νευρολογική ασθένεια που σιγά σιγά καταστρέφει εξ ολοκλήρου την μνήμη, αλλά και την ψυχική τους υγεία. Ο Joshua, μετά την διάγνωση, θέτει ως σκοπό της ζωής του να βρει μία θεραπεία για τη νόσο και εξετάζει όλες τις πιθανές μεθόδους, ακόμα και αυτή των παράλληλων διαστάσεων.
Μπορεί η διάρκεια να θεωρηθεί μικρή από τον περισσότερο κόσμο, αλλά το The Gap αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα του αν υπάρχει μία καλά δομημένη ιστορία, ένα σενάριο που έχει σκοπό να “χτυπήσει” τον παίκτη, αλλά και μία ρευστή ροή, τότε αυτή έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Στο σύνολο ο τίτλος προσφέρει μία ιστορία με δυνατό αντίκτυπο προς τον παίκτη, προκαλώντας, μάλιστα, αρκετές σκέψεις, αλλά και φοβίες για το μέλλον.
Η αλληλεπίδραση του παίκτη ξεκινάει με τον Joshua να ξυπνάει με hangover, έχοντας χάσει μεγάλο μέρος της μνήμης του. Το gameplay αποτελείται από δύο κύριους παράγοντες, αυτά των γρίφων και της χωροχρονικής μεταφοράς.
Οι αναμνήσεις και το ταξίδι στις παράλληλες διαστάσεις του The Gap που προαναφέραμε ξεκλειδώνονται μέσω διαφόρων αντικειμένων που θα βρείτε, με τα οποία θα ταξιδέψετε και θα βιώσετε μία αφηρημένη εκδοχή της εκάστοτε ανάμνησης, με εσάς να συμπληρώνετε όσο μπορείτε τα κενά και να αντιμετωπίσετε την νόσο σας. Κάποιες όμως αναμνήσεις είναι κλειδωμένες, βάζοντας σας να λύσετε κάποιους αρκετά απλοϊκούς γρίφους για να προχωρήσετε.
Η υλοποίηση πάσχει αρκετά σε θέμα δυσκολίας σε γενικότερο βαθμό, όχι όμως με τον τρόπο που φαντάζεστε. Η δυσκολία δεν βρίσκεται στην λύση, αλλά στην πλοήγηση. Είναι εμφανή τα αντικείμενα τα οποία σας ξεκλειδώνουν τις εκάστοτε αναμνήσεις, με μία ένδειξη σε κάθε ένα από αυτά, προσπαθώντας να δημιουργήσει μία συνοχή, αλλά χάνοντας στην δυσκολία. Εκτός αυτού, αν δεν ανακαλύψετε την αρχική πηγή που σας δίνει το παιχνίδι, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να χαθείτε.
Για την επιλογή των γραφικών που έχουν επιλεχθεί από το δίδυμο των δημιουργών δείχνουν το πόσο καλαίσθητοι είναι οι δημιουργοί και ότι ακόμα και με λίγους πόρους μπορούν να καταφέρουν ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα. Η σκέψη να μην σχεδιαστεί κανένας άνθρωπος με την πλήρη μορφή του, αλλά με μία χρωματική σκίαση, είναι αρκετά έξυπνη στο πλαίσιο της ιστορίας. Οι εσωτερικοί χώροι που θα ταξιδέψετε με τις αναμνήσεις σας είναι απλοί επίσης, αλλά όμορφοι και είτε ζεστοί αν βρίσκεστε εντός του σπιτιού, είτε με έντονα χρώματα αν βρίσκεστε εκτός του. Το εξωτερικό περιβάλλον που μπορείτε να δείτε κοιτώντας από το μπαλκόνι του δωματίου πληγείται από την έλλειψη λεπτομερειών, έχει καταφέρει, όμως, ένα αρκετά όμορφο αποτέλεσμα.
Το Voice Acting του The Gap είναι αρκετά ανάμεικτο ως τελικό αποτέλεσμα. Στο πλήθος του οι διάλογοι είναι φυσικοί και νιώθεις λες και μιλάνε δύο γνωστοί μεταξύ τους, αλλά υπάρχουν στιγμές που είναι αρκετά στημένοι, σαν να διαβάζει κάποιος ένα σενάριο. Παρόλα αυτά, προς το τέλος κάποιες στιγμές σου σπαράζουν την καρδιά χάρη στις ερμηνείες των Voice Actors. Είναι επίσης όμορφα τοποθετημένος ο ήχος και τα ηχητικά εφέ στο περιβάλλον. Για παράδειγμα, όταν χτυπάει το κινητό του Joshua, καταλαβαίνεις σε ποιο δωμάτιο βρίσκεται. Τέλος, σε ουδέτερη κατάσταση βρίσκεται το OST, καθώς απλά εξυπηρετεί τον σκοπό του, χωρίς να αποτελεί κάτι αξιομνημόνευτο.
