Σήμερα θα κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν στην δεκαετία του ’80 και συγκεκριμένα στο έτος 1983. Σε μια εποχή που η Microsoft διένυε την πρώτη δεκαετία της ζωής της, κατασκεύαζε και ανέπτυσσε ένα ευρύ φάσμα προϊόντων λογισμικού για διάφορες υπολογιστικές συσκευές (το οποίο συνεχίζεται μέχρι και σήμερα) και η Sony ναι μεν υπήρχε πολλά χρόνια στην αγορά, αλλά δεν είχε στρέψει ακόμα το βλέμμα της προς την βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών.
Βρισκόμαστε στην δεύτερη γενιά των παιχνιδομηχανών λοιπόν, όπου η Atari κυριαρχεί στην αγορά με το 2600/VCS παγκοσμίως. Η συνεχής ανάπτυξη, της τότε νέας αυτής βιομηχανίας έκανε τις κονσόλες τόσο δημοφιλείς που η ζήτηση εκτοξεύτηκε και έκανε την ανάγκη δημιουργίας νέων τίτλων μεγάλη σε σημείο που δεν το άντεχε η ίδια η βιομηχανία. Η Atari για να αντιμετωπίσει αυτή τη ζήτηση στράφηκε σε third party developers. Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν ανεξάρτητες εταιρείες κατασκευής και διάθεσης νέων τίτλων και η αγορά τροφοδοτείται από το δίκτυο των εταιρειών που κατασκευάζουν τις παιχνιδομηχανές. Έτσι η αλματώδης κυκλοφορία νέων παιχνιδιών ¨ταΐζει¨ τη συνεχώς αυξανόμενη ζήτηση, με το τζίρο να εκτοξεύεται από τα 900 εκατομμύρια σε πάνω από 3 δισεκατομμύρια δολάρια.
Οι εταιρείες και οι άνθρωποί της όμως που δημιουργούν τα νέα αυτά παιχνίδια, δεν έχουν ουδεμία σχέση με το μέσο και ούτε μοιράζονται την ίδια αγάπη και το πάθος γι’ αυτό με τους καταναλωτές. Επιπλέον υπό την αφόρητη πίεση να παράγουν ποσότητα νέων τίτλων μέσα σε λίγες εβδομάδες η ποιότητα των τίτλων πέφτει κατακόρυφα. Παράλληλα η αγορά πλημμυρίζει από διάφορες οικιακές κονσόλες με την Atari να έχει πουλήσει πάνω από 12 εκατομμύρια VCS, με το επίσης Atari 5200 ενώ σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν τα 1,5 εκατομμύριο ColecoVision, τα ακόμη 1 εκατομμύριο Intellivision της Mattel, το Magnavox Odyssey 2 και πολλές ακόμη άλλες κονσόλες. Έτσι η αγορά γεμίζει συνεχώς από κλώνους διαφόρων παιχνιδιών και θεμάτων που αναλόγως το μέγεθος του κατασκευαστή είχε και την ανάλογη ποιότητα και αποτέλεσμα.
Στην κορυφή όλου αυτού η Atari φυσικά όπου βλέπει το 1983 τα έσοδά της να φτάνουν τα 900 εκατομμύρια δολάρια. Εκμεταλλευόμενη την μασκότ της και σούπερ σταρ της εποχής Pac-Man, αποφασίζει στα τέλη του 1982 να λανσάρει μια νέα έκδοση του αρχικού τίτλου για το Atari 2600. Μάλιστα η σιγουριά της για επιτυχία και το πόσο κερδοφόρα θα ήταν αυτή της η κίνηση, την έκανε να φτιάξει περισσότερα cartridges (12 εκατομμύρια) του Pac-Man από όσες ήταν συνολικά οι κονσόλες 2600/VCS που είχε διαθέσει στην αγορά(10 εκατομμύρια), έχοντας ως στόχο να πουλήσει και περισσότερα μηχανήματα. Οι λανθασμένες της κινήσεις όμως δεν σταματούν εκεί.
Το 1982 βγαίνει στους κινηματογράφους μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες της εποχής, το E.T. the Extra-Terrestrial ή όπως μεταφράστηκε και έγινε γνωστή στην χώρα μας E.T. ο εξωγήινος. Η Atari γοητευμένη από την επιτυχία της ταινίας αποφασίζει να προσεγγίσει τους δημιουργούς της και μάλιστα προπληρώνει τον σχεδιαστή του για την δημιουργία ενός ομώνυμου παιχνιδιού για την κονσόλα της προσδοκώντας να σπάσει τα ταμεία της. Δυστυχώς όμως για εκείνη το παιχνίδι ήταν τόσο κακό που όχι μόνο δεν κατάφερε να της φέρει κέρδη, αλλά και της έμειναν 5 εκατομμύρια απούλητα cartridges. Ο μύθος λέει ότι τα απούλητα αυτά cartridges του παιχνιδιού η Atari τα έθαψε σε μια χωματερή στο Νέο Μεξικό. Για την ιστορία το παιχνίδι E.T. the Extra-Terrestrial θεωρείται δικαίως ένα από τα χειρότερα βιντεοπαιχνίδια όλων των εποχών.
Κάπου εκεί όμως στην ιστορία μας εμφανίζεται η Nintendo, η οποία όλο αυτό το διάστημα παρατηρεί προσεκτικά και με ψυχραιμία όσα συμβαίνουν στη βιομηχανία σχεδιάζοντας κάτι πρωτοποριακό που θα τα άλλαζε όλα. Για να αντιμετωπίσει αυτή την παραγωγή κακών παιχνιδιών από τους third party developers αποσύρει την Famicom από την αγορά και κυκλοφορεί μια νέα κονσόλα, το Nintendo Entertainment System ή αλλιώς NES, στο οποίο έχει ενσωματώσει ένα τσιπάκι που κλειδώνει την κονσόλα και διαβάζει μόνο παιχνίδια που έχουν εγκριθεί από την εταιρεία και έχουν την επίσημη σφραγίδα της. Κάθε παιχνίδι πλέον ελέγχεται πριν βγει στην αγορά και έτσι η κατάσταση αντιστρέφεται με την ποιότητα των παιχνιδιών να εκτοξεύεται σε υψηλά πάλι επίπεδα. Η κονσόλα θα σπάσει τα ταμεία και θα βγάλει θρυλικά παιχνίδια που μνημονεύονται ακόμη και σήμερα, όπως το Super Mario Bros (2,5 εκατομμύρια πωλήσεις) και το The Legend of Zelda (6,5 εκατομμύρια πωλήσεις). Μέχρι και σήμερα η Nintendo συνεχίζει να ακολουθεί την ίδια πολιτική και να είναι επιλεκτική στις επιλογές της έχοντας πολύ υψηλή ποιότητα παιχνιδιών, κάτι που την χαρακτηρίζει.
Στην εποχή μας έχουμε μόνο τρείς εταιρείες που παράγουν κονσόλες και επιλέγουν τα παιχνίδια που θα βγαίνουν σε αυτές σύμφωνα με τα δικά τους στάνταρς και όρια που έχουν θέσει.
Αυτή η ιστορία έχει μείνει στην μνήμη μας ως παράδειγμα για να μας δείξει ότι η ποσότητα δεν πρέπει να υπερβαίνει ποτέ την ποιότητα και η αγάπη, το μεράκι και το πάθος των δημιουργών που πάνω απ’ όλα είναι gamers σαν όλους εμάς, εξασφαλίζει ότι γεγονότα σαν αυτά του 1983 θα θάφτουν για πάντα στο ντουλάπι του χρόνου.
