H Humble Games, παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει αυτή την περίοδο, είναι υπεύθυνη για την βοήθεια ανάπτυξης και έκδοσης σημαντικών αλλά και όμορφα διασκεδαστικών indie τίτλων. Μέσα σε αυτούς ήταν και αρκετά roguelike παιχνίδια όπως το Wizard of Legend, ένα εθιστικό αλλά άκρως δύσκολο παιχνίδι που δεν συστήνεται σε όλους.
Το Wizard of Legend είναι ένα γρήγορου ρυθμού action roguelike παιχνίδι που συνδυάζει δυναμικές μάχες με ποικιλία μαγικών ικανοτήτων. Κυκλοφόρησε το 2018 από την Contingent99 και έχει καταφέρει να κερδίσει την αγάπη των παικτών για την ευελιξία στο gameplay και την εξαιρετικά μεγάλη πρόκληση που προσφέρει. Οι παίκτες αναλαμβάνουν τον ρόλο ενός ισχυρού μάγου, ο οποίος πρέπει να ξεπεράσει μια σειρά από δοκιμασίες, αντιμετωπίζοντας εχθρούς και αφεντικά, χρησιμοποιώντας ξόρκια και μαγικές ικανότητες που μπορούν να συνδυαστούν για να δημιουργήσουν μοναδικά builds. Το παιχνίδι ξεχώρισε για τα pixel-art γραφικά του, τον έντονο ρυθμό του και το σύστημα αναβαθμίσεων που επιτρέπει στους παίκτες να πειραματίζονται με διαφορετικά ξόρκια και τακτικές σε κάθε γύρο.
Η διακριτική επιτυχία που σημείωσε ο τίτλος επέτρεψε στην Humble Games να απευθυνθει σε μια νέα ομάδα ανάπτυξης για το sequel. Αυτή την φορά, την ανάπτυξη αναλαμβάνει η Dead Mage, η ομάδα που ήταν υπεύθυνη για την ανάπτυξη ενός ακόμα εθιστικού παιχνιδιού, του Children of Morta. Παρά την pixelated φύση, τόσο του Wizard of Legend όσο και του Children of Morta, η νέα μορφή του sequel έρχεται με 3D Stylized μοντέλα αλλά μια εμφάνιση που ξεχωρίζει και μας θυμίζει την αισθητική του προκατόχου του.
Ωστόσο, το Wizard of Legend 2 δίνει την αίσθηση πως δεν έχει καμία σχέση με το πρώτο παιχνίδι, κυρίως επειδή το μεγάλο μέρος του περιεχομένου και τα αρχικά στοιχεία που υπήρχαν σε αυτό το action roguelike έχουν αφαιρεθεί εντελώς και έχουν αντικατασταθεί με πιο απλοποιημένο gameplay και λειτουργίες. Η τυχαία μορφή των runs και τα αφεντικά που αντιμετωπίζουμε στο τέλος είναι πιο εύκολα σε σχέση με το παρελθόν ενώ παράλληλα, μπορούμε να δημιουργήσουμε πανίσχυρα builds που απαιτούν ελάχιστη προσπάθεια για να κερδίσουμε το παιχνίδι σε λιγότερο από μία ώρα.
Αυτή η ευκολία φαίνεται κυρίως από τον τρόπο που αξιοποιούμε τα ξόρκια και τις ικανότητές μας. Μόνο με τις αρχικές ικανότητες, αν ξέρουμε τι κάνουμε, μπορούμε να ολοκληρώσουμε το παιχνίδι χωρίς να χρησιμοποιήσουμε κάποιο από τα Unlocked Spells. Πάλι πρέπει να σημαδεύουμε για να εξαπολύσουμε το ξόρκι μας αλλά εδώ αν αποφεύγουμε τις επιθέσεις, ξέρουμε που βρισκόμαστε στον χώρο και ελέγχοντας το πλήθος τότε μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πλειοψηφία των εχθρών μας δίχως ζόρι.
Πολλές φορές θα μετατρέψουμε έναν αργό και βαρετό συνδυασμό επιθέσεων σε ένα πανίσχυρο ξόρκι με υψηλή ταχύτητα επίθεσης και παθητικές ικανότητες που επιτρέπουν μεγαλύτερο έλεγχο. Υπάρχουν ικανότητες, ξόρκια και Relics που επιτρέπουν παντοδύναμα builds που με την σειρά τους μας κάνουν να αντέχουμε εχθρικές επιθέσεις την στιγμή που γιατρευόμαστε και καταστρέφουμε ότι έρχεται κατά πάνω μας.
Το μειονέκτημα βέβαια είναι ότι πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί για να βρούμε τα απαραίτητα αντικείμενα κατά τη διάρκεια ενός γύρου για να δημιουργήσουμε το παντοδύναμο συνδυασμό που θέλουμε. Ωστόσο, το γεγονός παραμένει ότι πάντα θα καταλήγουμε να επικεντρωνόμαστε σε αυτά τα πανίσχυρα builds, επειδή δεν υπάρχει κανένα κίνητρο να δοκιμάσουμε κάτι άλλο, ειδικά αν έχουμε μάθει στην δυσκολία του πρώτου παιχνιδιού.
Φυσικά, ο χειρισμός εξακολουθεί να μας δυσκολεύει. Υπάρχουν πολλές λογικές και design επιλογές που μας αφήνουν να “ξύνουμε το κεφάλι” μας ως προς την εφαρμογή τους και πολλές από αυτές έχουν να κάνουν με τον χειρισμό από τμήμα σε τμήμα. Σε άλλες περιπτώσεις, ιδιαίτερα κατά την διάρκεια της μάχης, οι ικανότητές μας ίσως να μην βρίσκουν πάντα τον στόχο μας ενώ παράλληλα η μετακίνησή μας παραμένει pixel-perfect, ειδικά αν αναλογιστούμε πως υπάρχει fall damage. Δεν ξεχνάμε βέβαια ότι ο τίτλος βρίσκεται ακόμα σε Early Access.
Στο γενικότερο πλαίσιο του gameplay, εδώ δεν έχουμε κάτι διαφορετικό από τον προκάτοχο. Έχουμε ένα βασικό ξόρκι, ένα πιο δυνατό, μια ικανότητα μετακίνησης και μια ειδική ικανότητα. Η εύρεση του ιδανικού συνδυασμού ικανοτήτων, είτε αυτές προέρχονται από το ίδιο φυσικό στοιχείο είτε από διαφορετικά, εξακολουθεί να προσφέρει ικανοποίηση και αυτό το όμορφο αίσθημα ανακάλυψης αλλά, όπως αναφέραμε, δεν δίνεται το κίνητρο να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Όταν ξεκινάμε το παιχνίδι, λαμβάνουμε το πρώτο ξόρκι—τον κεραυνό (lightning)—ο οποίος είναι και το πιο χρήσιμο. Κάποια όμως όπως η Fireball, μοιάζουν περισσότερο με μία μπάλα μάγματος που ταξιδεύει σε μικρή απόσταση. Σχεδόν όλα τα άλλα βασικά ξόρκια μοιάζουν εξίσου σύντομα και αργά, κάνοντάς τα λιγότερο χρήσιμα. Ως αποτέλεσμα, καταλήγουμε να εστιάζουμε σε ένα από τα ξόρκια που μπορούμε να εκμεταλλευτούμε ή στα πανίσχυρα αναβαθμισμένα ultimates που μπορείς να χρησιμοποιήσεις για τα υπόλοιπα ξόρκια σου.
Κάθε χάρτης χωρίζεται ανάλογα το φυσικό στοιχείο και κάθε περιοχή χωρίζεται σε τμήματα. Λαμβάνουμε μέρος σε μάχες ενάντια σε ορδές εχθρών που ποικίλουν από απλά πλάσματα εώς στρατιώτες και μάγους που προσπαθούν να μας σταθούν εμπόδιο. Όταν δεν είναι ζόρικο, το gameplay παραμένει διασκεδαστικό και άμεσο. Παρ’ όλα αυτά, φαίνεται να υπάρχει πολύ λιγότερος διάλογος από πριν. Σίγουρα, υπάρχει διάλογος από τα αφεντικά και από μάγους στο παρασκήνιο που μας συγχαίρουν καθώς τρέχουμε στα Trial Islands.
Αυτό που μου άρεσε υπερβολικά όμως, ήταν η νέα εμφάνιση που δόθηκε στο σύμπαν του Wizard of Legend. Tα stylized τρισδιάστατα μοντέλα σε συνδυασμό με τις σκιάσεις και το χρώμα προσδίδουν κάτι ιδιαίτερο στην συνολική εμφάνιση του παιχνιδιού. Τα εφέ είναι λεπτομερή και εξίσου όμορφα, οι ικανότητες φέρουν το βάρος που θα περιμέναμε, τουλάχιστον οπτικά ενώ οι εχθροί και τα περιβάλλοντα μοιάζουν πιο ζωντανά από εκείνα της pixelated αισθητικής του παρελθόντος.
Συνολικά, το Wizard of Legend 2 είναι ένα sequel που προκαλεί το ενδιαφέρον ως προς την εξέλιξή του. Μοιάζει περισσότερο με ένα re-imagining του πρώτου παιχνιδιού παρά σαν μια συνέχεια – τουλάχιστον σε αυτή την φάση της ζωής του. Προς το παρόν, δεν υπάρχει η απαραίτητη ποικιλία που θα θέλαμε σε ένα roguelike τίτλο ενώ η δυσκολία του θυσιάστηκε στον βωμό της προσβασιμότητας. Θα ήθελα όμως να δω πως η ομάδα ανάπτυξης θα χειραγωγήσει το μελλοντικό περιεχόμενο για να δώσει το βάθος και το βάρος που θα άξιζε σε έναν ιδανικό διάδοχο ενός αγαπημένου παιχνιδιού.
Ευχαριστούμε την Vicarious PR για την παραχώρηση του review code του παιχνιδιού. Ο τίτλος θα δεχθεί το διαδοχικό review του με την έκδοση 1.0.
