Ο κόσμος του A Quiet Place: The Road Ahead σε καλεί να βαδίσεις σε επικίνδυνα μονοπάτια, όπου κάθε βήμα μπορεί να είναι το τελευταίο σου. Με σύμμαχο τη σιωπή και αντίπαλο τον ίδιο σου τον φόβο, πρέπει να τολμήσεις να προχωρήσεις. Η απόφαση είναι δική σου, αλλά πρόσεχε… δεν θες να μάθεις πόσο εύθραυστη μπορεί να γίνει η σιωπή.
Το A Quiet Place: The Road Ahead, βασισμένο στο σύμπαν της ομώνυμης κινηματογραφικής σειράς, είναι ένα survival horror παιχνίδι από τη Stormind Games, με τη Saber Interactive να αναλαμβάνει τη διανομή. Το παιχνίδι εστιάζει στη διαχείριση της σιωπής, προσφέροντας μια μοναδική προσέγγιση στον τρόμο και στη αφήγηση με προοπτική πρώτου προσώπου.
Η ιστορία διαδραματίζεται παράλληλα με τα γεγονότα των ταινιών και επικεντρώνεται στην Alex, μια έγκυο γυναίκα που πρέπει να επιβιώσει σε έναν κόσμο γεμάτο από τα “Death Angels” – πλάσματα με υπερ-ευαίσθητη ακοή. Οι παίκτες πρέπει να παραμείνουν απόλυτα σιωπηλοί για να επιβιώσουν, ενώ η Alex αντιμετωπίζει και προσωπικές δυσκολίες, όπως άσθμα και ναυτία, οι οποίες επηρεάζουν το gameplay και καλούν τον παίχτη να διαχειριστεί αυτές τις δύσκολες καταστάσεις μαζί με όλες τις περιβαλλοντικές, και όχι μόνο, απειλές.
Ο βασικός μηχανισμός περιλαμβάνει τη χρήση του phonometer, μιας συσκευής που μετράει την ένταση των ήχων στο περιβάλλον. Οι παίκτες καλούνται να εξερευνήσουν περιοχές και να μετρήσουν τα επίπεδα θορύβου, να λύσουν παζλ και να αποφύγουν εχθρούς που αντιδρούν σε κάθε παραμικρό ήχο. Η λειτουργία αυτή θυμίζει παιχνίδια όπως το Alien: Isolation, όπου η παρακολούθηση της έντασης του ήχου είναι καθοριστική για την επιβίωσή μας.
Στο The Road Ahead, κάθε χώρος φαίνεται σχεδιασμένος για να δοκιμάσει τη δεξιοτεχνία σου. Οι περιορισμένοι χώροι είναι γεμάτοι παγίδες που προκαλούν θόρυβο – από βαρέλια που χτυπάνε μεταξύ τους, μέχρι αεραγωγούς που μπορείς να ανοίξεις πιο δυνατά από όσο πρέπει. Το αυτοσχέδιο phonometer που κρατά η Alex δείχνει πόσο θόρυβο προκαλεί, κάνοντάς σε να ανατριχιάζεις με κάθε λάθος κίνηση.
Παρόλα αυτά, μερικές παγίδες μοιάζουν υπερβολικές. Εντάξει, τα κομμάτια γυαλιού δίπλα σε σπασμένα παράθυρα είναι λογικό, αλλά κουτιά μπογιάς στο δάσος; Παρ’ όλα αυτά, αποδέχτηκα τον «θορυβώδη» χαρακτήρα του παιχνιδιού, αν και θα ήθελα οι προκλήσεις να ενσωματώνονται πιο φυσικά στο περιβάλλον.
Η απειλή δεν περιορίζεται μόνο στον εξωτερικό κόσμο. Η Alex, ως ασθματική, μπορεί να χάσει τον έλεγχο όταν ανεβαίνει σε προεξοχές ή βρίσκεται κοντά σε έναν εξωγήινο. Οι εισπνευστήρες είναι απαραίτητοι, αλλά το γεγονός ότι είναι μιας χρήσης αγγίζει τα όρια του παράλογου και μας καλεί να κάνουμε σωστή διαχείρηση του χώρου αλλά και των αντικειμένων μας.
Και αν αυτό δεν αρκεί, υπάρχει και υποστήριξη μικροφώνου. Αν αποφασίσεις να το ενεργοποιήσεις, ακόμα και ένας ήχος, όπως μια δυνατή γουλιά από την Pepsi σου, μπορεί να οδηγήσει στην καταστροφή σου. Σ’ ένα σπίτι γεμάτο φωνές, το μικρόφωνο ήταν μονίμως στο mute, αλλά όταν το δοκίμασα, οι συνέπειες ήταν… άμεσες.
Το παιχνίδι αποδίδει τέλεια την αίσθηση φόβου και το πόσο τρωτοί γινόμαστε, από τις ταινίες. Οι ηχητικοί μηχανισμοί και η χρήση μικροφώνου για αυξημένη εμβύθιση αποτελούν εντυπωσιακά στοιχεία. Η διαχείριση του άσθματος και οι αρκετά περιορισμένοι πόροι, όπως τα inhalers και τα φάρμακα, προσθέτουν όμως ρεαλισμό και πρόκληση. To τελευταίο μπορεί να προσθέτει ένα στοιχείο στρατηγικής και ο χειρισμός να είναι ικανοποιητικός, αλλά η αναζήτηση πόρων γίνεται επαναλαμβανόμενη. Παρόλο που αρχικά είναι συναρπαστικό, η περιορισμένη ποικιλία στις προκλήσεις κάνει το gameplay κουραστικό μακροπρόθεσμα και σίγουρα δεν θα επέστρεφα για completion.
Οι εχθροί από τη μεριά τους είναι αρκετά προβλέψιμοι, με την Α.Ι. τους να είναι αρκετά γραμμική, γεγονός που μειώνει την ένταση της εμπειρίας. Οι κινήσεις τους βασίζονται σε scripted events και όχι σε δυναμικές αντιδράσεις, κάτι που μπορεί να αφαιρέσει στοιχεία από την ένταση και την απρόβλεπτη φύση του gameplay.
Το The Road Ahead δημιουργεί ένταση και ατμόσφαιρα, αλλά η έλλειψη ποικιλίας και οι κάποιες “τεχνητές” προκλήσεις του, δεν το αφήνουν να φτάσει το μεγαλείο άλλων αντίστοιχων παιχνιδιών. Παρ’ όλα αυτά, η συνεχής δράση και τα γενναιόδωρα auto-saves το κάνουν λιγότερο αποθαρρυντικό και ιδανικό για όσους αποζητούν έναν ήσυχο, αλλά γεμάτο προκλήσεις τρόμο.
Στα τεχνικά του στοιχεία, το A Quiet Place: The Road Ahead παρουσιάζει γραφικά που αν και ικανοποιητικά, δεν αξιοποιούν πλήρως τις δυνατότητες του PS5. Η ανάλυση, αν και είναι Dynamic 4K με στόχο τα 60 FPS, παρουσιάζει στιγμές όπου τα περιβάλλοντα που φαίνονται πιο “flat” από το αναμενόμενο. Τα textures δείχνουν απλά…ΟΚ, ειδικά σε στοιχεία όπως το έδαφος ή τα αντικείμενα στο περιβάλλον, ενώ ο φωτισμός είναι στατικός και δεν υποστηρίζει τεχνικές όπως το ray tracing.
Η χρήση σκιών είναι περιορισμένη, χωρίς μεγάλη λεπτομέρεια, στοιχείο που αφαιρεί τη ρεαλιστικότητα των σκηνών. Παρόλο που η συνολική απόδοση είναι σταθερή, το παιχνίδι στερείται εντυπωσιακών post-processing εφέ που συναντώνται σε άλλους σύγχρονους τίτλους του είδους.
Ωστόσο, στα του ήχου, το 3D Audio μέσω της Tempest Engine του PS5 προσφέρει μία δυναμική ηχητική εμπειρία, αποδεικνύοντας ότι το παιχνίδι εστιάζει περισσότερο στον ήχο παρά στα γραφικά για να δημιουργήσει την ένταση και την ατμόσφαιρά του.
Το A Quiet Place: The Road Ahead απευθύνεται σε λάτρεις των survival horror παιχνιδιών που δίνουν έμφαση στη στρατηγική και προσοχή στις λεπτομέρειες. Είναι ιδανικό για όσους απόλαυσαν τη σειρά ταινιών A Quiet Place, καθώς επεκτείνει το σύμπαν της με νέους χαρακτήρες και πρωτότυπα αφηγηματικά στοιχεία. Επίσης, θα εκτιμηθεί από παίκτες που προτιμούν παιχνίδια όπως το Alien: Isolation ή το The Last of Us, τα οποία συνδυάζουν περιπέτεια και επιβίωση. Μάλιστα υπήρξαν φορές που κράτησα και εγώ το στόμα μου κλειστό, αναδεικνύοντας άθελα μου το immersion που μπορεί να έχει το παιχνίδι στον παίχτη.
