Όταν ακούς ότι η Microsoft χρηματοδοτεί δικό της RPG παιχνίδι, πάει το μυαλό σου στις ένδοξες εποχές του 360, τότε που είχε την μερίδα του λέοντος σε RPGs. Όταν ακούς ότι το συγκεκριμένο RPG το αναπτύσσει η Obsidian, ένα από τα καλύτερα στούντιο της βιομηχανίας στο συγκεκριμένο genre, αρχίζεις να ενθουσιάζεσαι. Αν δε είσαι και οπαδός των Pillars of Eternity και σου αρέσει ο κόσμος τους, το να ακούσεις ότι η Obsidian φτιάχνει το δικό της Skyrim-like στον κόσμο των Pillars of Eternity, είναι μάλλον αρκετό για να σε κάνει να δακρύσεις από ανυπομονησία. Δυστυχώς, υπάρχει μια σειρά προβλημάτων που ενώ διασκεδάζω που παίζω Avowed, με κρατάνε από το να το αγαπήσω – ότι ακριβώς έγινε με τον ‘προκάτοχο’ του, το Outer Worlds. Να σημειώσω ότι έχω παίξει 20 ώρες έχοντας χτενίσει τις 2 πρώτες περιοχές του παιχνιδιού, και μόλις έφτασα στην 4η και μάλλον τελευταία/προτελευταία περιοχή.
Δέκα χρόνια μετά την κυκλοφορία του crowdfunded CRPG, Pillars of Eternity, που ήταν η ευκαιρία της Obsidian να ασχοληθεί με ένα original setting για fantasy RPG (μετα την στενάχωρη απογοήτευση που ήταν η εκτέλεση του πολύ επίδοξου Alpha Protocol), έρχεται το Avowed που λαμβάνει χώρα μετά τα γεγονότα του Pillars of Eternity II: Deadfire. Σε αντίθεση με τα Pillars που είναι ισομετρικά CRPGs στο στυλ των κλασσικών Baldur’s Gate & Planescape: Torment, το Avowed είναι ένα παιχνίδι πρώτου/τρίτου προσώπου που ακολουθεί περισσότερο την σειρά Elder Scrolls παρά την Baldur’s Gate. Το «ελεύθερο» dual wielding που προσφέρει το Skyrim βρίσκεται και εδώ, επιτρέποντας συνδυασμούς μεταξύ των one-handed όπλων & ασπίδων, αλλά το ίδιο το παιχνίδι είναι πιο κοντά στο προηγούμενο αντίστοιχο εγχείρημα της εταιρίας, το Outer Worlds.
Το σενάριο του Avowed έχει ως εξής: ο χαρακτήρας που δημιουργούμε στο αρκετά βασικό Character Creation είναι ένας “godlike”, δηλαδή ευνοημένος από κάποια θεότητα-patron του σύμπαντος, αλλά στην προκειμένη περίπτωση ο patron μας είναι άγνωστος. Ο βασιλιάς της Aedyran Empire μας αποστέλλει στα Living Lands που θέλει εν τέλη να κατοικήσει για να βρούμε τι προκαλεί την ασθένεια γνωστή ως Dreamscourge η οποία προκαλεί “last of us-ίτιδα” σε πανίδα αλλά και χλωρίδα.
Σε αντίθεση με το Outer Worlds, ένα παιχνίδι που ήταν αρκετά ασθενές ως RPG, το Avowed είναι ακόμα πιο «νερωμένο», αφαιρώντας το skill system που είχε το Outer Worlds αλλά και πολλές από τις πτυχές που κάνουν ενδιαφέροντα τα RPG παιχνίδια – σαν αποτέλεσμα, και θα το πούμε αρκετές φορές στην διάρκεια του review, το Avowed έχει μια νερόβραστη γεύση, σαν ανάλατο φαγητό. Το παιχνίδι έχει αναμίξει τα Skill Points με τα Attribute Points του χαρακτήρα, τα οποία Attributes χρησιμοποιούνται και στους διαλόγους, χωρίς όμως καμία ουσιαστική επίδραση στο πως προχωράει ένα Quest ή και ολόκληρο το Story. Ο χαρακτήρας μπορεί να πει μια εξυπνάδα παραπάνω ή να προσφέρει λίγο παραπάνω lore, αλλά η πορεία κάθε διαλόγου είναι σχεδόν πάντα προκαθορισμένη. Ως μεγάλο σφάλμα, κρίνω ότι το κομμάτι “επιλογές-συνέπειες,” που είναι χαρακτηριστικό για ένα καλό RPG (ή και game, γενικά, αλλά ειδικά για RPG) θα απογοητεύσει κόσμο εδώ που περιμένει κάτι παραπάνω από μια πιο Casual προσέγγιση.
Προσπάθησα στο τέλος του δεύερου κεφαλαίου να κάνω μια «extreme» επιλογή που ήμουν σίγουρος ότι θα ανάγκαζε ένα faction να με επικηρύξει, αλλά το μόνο που έλαβα ήταν ένα υστερόγραφο σε μια επόμενη συζήτηση. Στο τέλος του τρίτου κεφαλαίου έλαβα μια απόφαση στηριζόμενη από λογική σκέψη (και την έγκριση του ενός party member μου) η οποία όμως πήγαινε κάθετα κόντρα στις επιθυμίες ενός άλλου companion. Δεν περιμένω ότι όλες οι διαφωνίες θα λύνονται με τις λεπίδες μας στους λαιμούς όπως γίνεται στο Mass Effect, αλλά αν δείξω αδιαφορία ή προσβάλλω την άποψη ενός companion, περιμένω ότι θα σηκωθεί να φύγει, κάτι που έχουμε σε άλλα games της Obsidian – άλλωστε ποιος μπορεί να ξεχάσει στο New Vegas τον Boone ο οποίος γίνεται και εχθρικός αν τολμήσεις να σκεφτείς να συμμαχήσεις με τον Καίσαρα ή ότι μπορείς να πουλήσεις για σκλάβο τον Gannon. Ακόμα και η εξέλιξη χαρακτήρων όπως η handmaiden στο KOTOR 2 ή η Veronica στο New Vegas αλλά ακόμα και ο Raul που χρειάζεται ελάχιστα να ασχοληθείς, έχουν πολύ ανώτερο γράψιμο από οτιδήποτε έχει δείξει το Avowed μέχρι στιγμής. Αν τα κρατάει για το τελευταίο δίωρο θα επανέλθω με διόρθωση, αλλά έως τώρα το αποτέλεσμα είναι αρκετά απογοητευτικό σε αυτό το μέτωπο.
Με όλα αυτά, καταλαβαίνουμε πως το παιχνίδι διαθέτει ένα επιφανειακό Stats System, που ορίζει στοιχεία όπως health, carry weight, attack speed και άμυνες. Ωστόσο, το skill system, που αποτελεί μέρος του, δεν επηρεάζει ουσιαστικά το gameplay. Για παράδειγμα, το lockpicking δεν απαιτεί κάτι περισσότερο από το να έχεις τον απαραίτητο αριθμό lockpicks, ενώ δεν περιλαμβάνει ούτε κάποιο minigame.
Χωρίς διακριτά skills όπως lockpick, sneak, speech, repair οι διαθέσιμες διαδράσεις στον κόσμο του παιχνιδιού είναι ελάχιστες. Οι τέσσερις companions, από τους οποίους παίρνουμε δύο της επιλογής μας μαζί κάθε φορά, έχουν σημεία στα οποία οι διάλογοι τους είναι καλογραμμένοι, αλλά και πάλι η γραφή είναι πολλή υποδεέστερη από την Obsidian που έχουμε συνηθίσει… την Obsidan του Pentiment, να πάρει! Σχεδόν όλα τα sidequests είναι είτε fetch είτε kill quests με διάσπαρτα λίγο investigation/platforming για να σπάει η μονοτονία, αλλά συνήθως είναι απλά πράγματα που θα κάνει ο παίκτης όπως κάνει έναν κύκλο τον εκάστοτε χάρτη, πηγαίνοντας από quest σε quest σαν να παίζει MMO.
Σαν να μην έφτανε το χλιαρό skill system, το σύστημα με το οποίο το παιχνίδι διαχειρίζεται την δυσκολία και το power scaling έχει μια από τις πιο σιχαμερές εκτελέσεις και παραδείγματα game design που έχω δει ποτέ στη ζωή μου, τουλάχιστον σε single player RPG.
Ο εξοπλισμός του παίκτη (όπλα/πανοπλίες) χωρίζεται σε 5 tiers, από Common έως Legendary, και κάθε tier έχει 3 ενδιάμεσα επίπεδα. Η αναβάθμιση από το ένα tier στο επόμενο (το «4ο» σκαλί, αν θέλετε) αποτελεί ένα ξεχωριστό βήμα που απαιτεί ειδικά materials.
Το πρόβλημα είναι ότι, για παράδειγμα, αν το όπλο σου είναι Fine (Tier 2), θα κάνει +50% Damage σε common εχθρούς, κανονικό damage σε fine εχθρούς, και -50% Damage σε Exceptional (Tier 3) εχθρούς. Το ίδιο ισχύει και για την πανοπλία (Armor): ένας εχθρός που είναι ένα tier παραπάνω σου προκαλεί +50% Damage, ενώ αν είναι 2+ tiers πάνω, σε καταστρέφει σχεδόν αμέσως, αφού λογικά σε κάνει Oneshot.
Επιπλέον, εχει αφαιρεθεί σε μεγάλο βαθμό το concept του Levelling (το οποίο υπάρχει για τον παίκτη), και το Progression όλο κρέμεται από το να βρεις εξοπλισμό σε κατάλληλο Level ή να αναβαθμίσεις τον εξοπλισμό που έχεις ήδη βρει. Και εδώ είναι το πρόβλημα. Εκτός και αν χτενίσεις τον χάρτη, δύσκολα θα βρεις ότι χρειάζεσαι για Upgrades. Δεν είναι καν ότι π.χ. μπορείς να σκοτώσεις 10 εχθρούς, να μαζέψεις τα όπλα τους και να τα σπάσεις για upgrade materials διότι δεν ρίχνουν κάν τα όπλα τους (τις περισσότερες φορές)! Είναι το κλασσικό MMO σύστημα όπου ο εχθρός είναι ντυμένος από την κορυφή μέχρι τα νύχια με χρυσαφικά και “γουάου” εξοπλισμό και ρίχνει… ένα μήλο. Άρα εδώ υπάρχει και πάρα πολύ κακό Itemization, αλλά και πάρα πολύ κακό Upgrade System και πάρα πολύ κακό Scaling που σε αναγκάζει να παίξεις και να προχωρήσεις όσο σου επιτρέπει το παιχνίδι και ΟΧΙ όσο μπορείς εσύ. Τα Upgrade Materials με την σειρά τους είναι δυσεύρετα και δεν βοηθάνε και οι Vendors με το αναιμικό Inventory τους. Η καλύτερη λύση είναι να μαζεύει ο παίκτης όλο το Gold του και απλά να αγοράζει καλύτερο Gear σε κάθε νέο χάρτη – αλλά ακόμα και έτσι προσωπικά δεν βρήκα Armor προς αγορά από ένα σημείο και μετά, μόνο όπλα.
Όλα τα παραπάνω με προβληματίζουν σαν παίκτη που περιμένει ένα λίγο πιο «σοβαρό» RPG και εδώ είναι που θα χρειαστώ την προσοχή και κατανόηση του αναγνώστη. Το παιχνίδι ξεκάθαρα δεν απευθύνεται στους hardcore RPGαδες. Δεν τους κάνει πέρα, αλλά είναι πάρα πολύ απλό σε εκτέλεση και με τα προβλήματα που αναφέρω πιο πάνω είναι ξεκάθαρο ότι όποιος ελπίζει σε RPG του επιπέδου New Vegas, Baldur’s Gate ή έστω Outer Worlds (που για εμένα δεν είναι και κανένα σούπερ σοβαρό παράδειγμα), θα συνεχίσει να περιμένει. Οπότε τι κάνει τόσο καλά ώστε να μην πάρει 5 σαν βαθμολογία;
Το καλύτερο χαρακτηριστικό του Avowed είναι οι χάρτες τους.
Κυριολεκτικά σε κάθε χάρτη, ακόμα και στον αρχετυπικό χάρτη με δάσος που συνήθως δεν μου αρέσει, κοντοστεκόμουν κάθε λίγο να βγάλω screenshots – θα «αδειάσω» μια ντουζίνα επιπλέον screenshots στο τέλος του Review για να δείτε για πόσο όμορφο παιχνίδι μιλάμε. To Avowed δεν είναι Open World παιχνίδι και δεν μπορείς καν να προχωρήσεις στον επόμενο χάρτη μέχρι να τελειώσεις το Story αυτού που βρίσκεσαι (κάτι που με ξενέρωσε), αλλά έχει αρκετά μεγάλους και χορταστικούς χάρτες ειδικά στο δεύτερο μισό του. Αυτοί δίνουν πάτημα για μπόλικη εξερεύνηση, τόσο σε μικρά Instanced Dungeons όσο και στους ίδιους τους χάρτες, με loot σε κάθε γωνία. Ευτυχώς, το Avowed παίζει ένα μικρό ηχητικό εφέ όταν βρίσκεσαι κοντά σε θησαυρό κάτι που πολλές φορές με βοήθησε να μην χάσω loot από πουθενά ενώ άλλες φορές με έκανε να αλλάξω κατεύθυνση για να ακολουθήσω της σειρήνες του γλυκού θησαυρού, αφού είχε ξυπνήσει το loot goblin μέσα μου.
Οι θησαυροί ευτυχώς αποτελούν μεγάλο κομμάτι της διασκέδασης του παιχνιδιού, ειδικά όταν βρίσκεται κάποιο Unique αντικείμενο. Αρχικά, να πούμε ότι Unique αντικείμενα εξ αρχής είναι όλα τα Amulets/Rings, ενώ υπάρχει και Unique εξοπλισμός για όλα τα γούστα, από σπαθιά που δίνουν Attack Speed με κάθε Kill, ένα σφυρί που σε Critical Strike ανοίγει μαύρη τρύπα και ρουφάει τους εχθρούς μέσα της, αλλά και πιστόλι που έχει τυχαία πιθανότητα να κάνει Cast Chain Lightning μετά από Kill.
Τα Uniques έχουν αρκετό ενδιαφέρον και σίγουρα εμπλουτίζουν πάρα πολύ το gameplay καθώς ανοίγουν τον δρόμο για πολλά και ξεχωριστά builds, αλλά είναι κρίμα που δεν μπορούμε να κάνουμε equip τους companions μας για να φτιάξουμε ακόμα πιο ενδιαφέροντα parties. Τα Unique όπλα μπορούν επίσης να γίνουν Enchant αλλάζοντας την δύναμη που έχουν ή ενισχύοντας την, αλλά σε γενικές γραμμές δεν είδα κάτι τρομερά ενδιαφέρον, περισσότερο side grades είναι παρά Upgrades.
Ανέφερα πιο πάνω ότι το παιχνίδι αν και δεν λειτουργεί με level scaling, έχει ένα levelling system για τον παίκτη. Με κάθε level παίρνουμε ένα attribute point το οποίο το χρησιμοποιούμε για να ανεβάσουμε ένα από τα attributes μας όπως Strength, Dexterity και λοιπά, τα οποία πηγαίνουν μέχρι το Stat 15. Με κάθε level (τουλάχιστον στην αρχή) παίρνουμε επίσης και ένα skill point το οποίο ξοδεύουμε είτε σε κάποιο Active είτε σε κάποιο Passive Skill από το skill tree το οποίο χωρίζεται σε 3 κατηγορίες: Fighter, Ranger, Wizard. Υπάρχει και 4η κατηγορία, το Godlike του οποίου τα Abilities τα παίρνουμε όσο προχωράμε το σενάριο ή κάνουμε purify Adra Crystals σε κάθε χάρτη. Πόντοι μπορούν να μπούν σε οποιαδήποτε κατηγορία ανα πάσα στιγμή αφού δεν μας κλειδώνει το παιχνίδι σε κάποιο tree, κάτι που είναι πολύ θετικό. Δυστυχώς, βρήκα αρκετά ανέμπνευστα τα διαθέσιμα skills με εξαίρεση του Wizard, αλλά αξιοποίησα πλήρως το cCharge Attack του Warrior μεταξύ άλλων.
Όπως ίσως έχετε υποψιαστεί, η μάχη ακολουθεί τη λογική του νερόβραστου, κάτι που φαινόταν ήδη από τα trailers. Τα animations είναι κοφτά και θυμίζουν εποχές PS2 (κυριολεκτικά, στο μυαλό μου είχα τα πρώτα δύο God of War κάθε φορά που τα έβλεπα). Παρά την ποικιλία στους εχθρούς, που με ξάφνιασε θετικά (γιατί από τα trailers έβλεπα μόνο σκελετούς και φαντάσματα), χωρίζονται σε συγκεκριμένα classes και η μάχη λειτουργεί πάντα με τον ίδιο τρόπο:
Αν υπάρχει healer, πέφτει πρώτος γιατί είναι εξαιρετικά OverPowered. Όχι μόνο γεμίζει σχεδόν αμέσως το Damage που έχουμε ρίξει στους αντιπάλους, αλλά τους κάνει και σχεδόν άμεσα Revive! Μετά τον Healer, σειρά έχουν οι μάγοι, και τέλος αποτελειώνουμε τους τοξότες και τους πολεμιστές. Αυτό το μοτίβο επαναλαμβάνεται μέχρι να δείτε τους τίτλους τέλους.
Ένα ακόμα θετικό στοιχείο είναι το πώς τα Elemental Spells (fire, ice, lightning) αλληλεπιδρούν τόσο με το περιβάλλον όσο και με τους γρίφους που θα συναντήσουμε μέσα στα Dungeons. Αν δεν έχουμε όπλο ή Spell για το κατάλληλο Element, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο throwable, π.χ. μια Ice Grenade για να παγώσουμε ένα σημείο στο νερό ώστε να σκαρφαλώσουμε, ή να ζητήσουμε από έναν companion να χρησιμοποιήσει το κατάλληλο Ability. Τουλάχιστον, η μάχη έχει χαβαλέ με όλα τα skills που μπορούμε να εξαπολύσουμε, τόσο τα δικά μας όσο και των companions, που διαθέτουν το δικό τους skill tree. Παρ’ όλα αυτά, η γενική αίσθηση της μάχης παραμένει αρκετά «stiff».
Στον τεχνικό τομέα, πέρα από τα Animations, δεν έχω κάποιο ιδιαίτερο παράπονο. Οι περιοχές, όπως ανέφερα, είναι πανέμορφες και αποτελούν άνετα το highlight του παιχνιδιού, ενώ τα μοντέλα χαρακτήρων, ειδικά από μη-ανθρώπινες φυλές, κυμαίνονται από πολύ καλά έως εντυπωσιακά.
Δυστυχώς, η RTX 4070 δεν κατάφερε να το σηκώσει σε 1440p/120FPS, παρόλο που το παιχνίδι δεν δικαιολογεί αυτό το “βάρος”. Ωστόσο, στο Series X, το παιχνίδι προσφέρει από την κυκλοφορία του ένα 60FPS mode, χωρίς όμως να μπορώ να σχολιάσω το τίμημα στην ανάλυση.
Τα ηχητικά εφέ είναι λειτουργικά και εξυπηρετούν στο να καταλαβαίνεις τι γίνεται γύρω σου στη μάχη, ενώ το επίπεδο του voice acting ποικίλλει ανάλογα με τον χαρακτήρα. Αυτό που πραγματικά δεν μπορώ να σχολιάσω καθόλου είναι η μουσική, καθώς πρέπει να κάτσω ακίνητος και να εστιάσω για να την ακούσω εκτός combat. Δεν είμαι σίγουρος αν πρόκειται για bug ή αν η μουσική είναι απλώς τόσο αδιάφορη.
Μιλώντας για bugs, στην πρώτη περιοχή είχα αρκετά Crashes, τα οποία αργότερα μειώθηκαν. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπόρεσα να ολοκληρώσω δύο bounty quests, καθώς τα quest items δεν έκαναν spawn ποτέ. Ως αποτέλεσμα, έχασα το τελικό Reward για την ολοκλήρωση όλων των bounties σε δύο διαφορετικούς χάρτες. Ελπίζω αυτά τα bugs να διορθωθούν, καθώς αφαίρεσαν αρκετά στοιχεία και ικανοποίηση από την εμπειρία μου.
Συνοψίζοντας, το Avowed είμαι μια δύσκολη περίπτωση. Για κάποιον που θέλει κάτι απλό και χαλαρό ή ακόμα και για ένα παιδί που παίζει το πρώτο του RPG, είναι μια πολύ προσβάσιμη επιλογή. Για κάποιον ο οποίος θέλει ένα δυνατό CRPG παιχνίδι το Avowed υπολείπεται σε όλα τα σημεία εκτός ίσως από την εξερεύνηση και τα unique items. Όπως έγραψα και στην αρχή, το παιχνίδι διασκεδάζω να το παίζω, αλλά μου είναι αδύνατο να μην παρατηρώ αδυναμίες σε κάθε βήμα οι οποίες θα μπορούσαν να το ανεβάσουν σε πολύ δυνατό “παίκτη” για την κατηγορία του.
Η πρόσβαση στο παιχνίδι για τους σκοπούς του Review δόθηκε από την @Xbox και τo @AvowedTheGame.
