Άλλη μια χρονιά, άλλο ένα καταπληκτικό παιχνίδι στο σύμπαν του Warhammer 40.000 είναι μαζί μας. Το W40k έχει μεγάλη και ιστορική παρουσία στις οθόνες μας από το μακρινό 1992 και το Space Crusade, ενώ ο γραφών μεγάλωσε με τα turn based strategy της EA & SSI και παραλίγο να χάσω την σχολή από απουσίες λόγω του θρυλικού Dawn of War 1. Ενώ πρόπερσι είχαμε το Darktide & το υπέροχο Chaos Gate: Daemonhunters και πέρυσι τα all-time classics Boltgun & Rogue Trader (το οποίο δυστυχώς χάθηκε στον απόηχο του Baldur’s Gate 3), φέτος έχουμε την συνέχεια του Space Marine από το μακρινό 2011!
Το Space Marine 2 δεν αλλάζει την συνταγή που έκανε το Space Marine 1 τόσο αγαπημένο: ο παίκτης αναλαμβάνει τον έλεγχο του Space Marine (Adeptus Astartes) Demetrian Titus και σφάζει ακατάπαυστα τους εχθρούς του Imperium στο όνομα του Αυτοκράτορα. Το 1ο SM ήταν ένα πολύ «απλό» ή και «αγνό» παιχνίδι με τον παίκτη να εναλλάσσει μεταξύ melee επιθέσεων με combos αλλά και μεταξύ ranged επιθέσεων με τα εμβληματικά όπλα του setting. To SM2 διατηρεί αυτή τη φόρμουλα σαν βάση και χτίζει πάνω σε αυτήν με νέες gameplay προσθήκες που εμπλουτίζουν την ροή της μάχης, πετυχαίνοντας σε συνδυασμό με το εκπληκτικό παρουσιαστικό του τίτλου να παρουσιάσει ένα αποτέλεσμα που θα τραβήξει την προσοχή κάθε παίκτη ενώ θα εκτοξεύσει στα ύψη τον πωρωμένο Warhammerάκια.
Στο τέλος του Space Marine, ο Captain Titus κατηγορείται ως αιρετικός λόγο της εξωπραγματικής αντίστασης του στις δυνάμεις του Χάους και στέλνεται στα μπουντρούμια της Inquisition για να εξακριβωθεί αν όντως έχει διαφθαρεί μετά τα γεγονότα του 1ου παιχνιδιού. Περίπου 200 χρόνια μετά, και αφού τα ευρήματα της Inquisition αποτελούν μηδέν εις το πηλίκο, ο Titus υπηρετεί στο chapter των Deathwatch ως Black Shield – ένα υποσύνολο έκπτωτων και αυτοεξόριστων Astartes αποφασισμένοι να εξαλείψουν τις προηγούμενες αποτυχίες ή αμαρτίες τους. Βρισκόμαστε βαθιά μέσα στο Era Indomitus, και συγκεκριμένα στο Fourth Tyrannic War, όπου τα κακάσχημα ζωύφια του Hive Fleet Leviathan επιτίθονται στο σύστημα Recidius.
Στον πλανήτη Kadaku ο Titus και η ομάδα του αναπτύσσονται για να επιβραδύνουν την εισβολή όσο περισσότερο γίνεται ανατινάζοντας ένα virus bomb στην ατμόσφαιρα του πλανήτη. Η κίνηση αυτή αν και στέφεται με επιτυχία, κοστίζει οριακά την ζωή του Titus τον οποίον περισυλλέγει η 2nd company των Ultramarines και για να τον σώσουν, τον περνάνε από το Rubicon surgery, αναγεννώντας τον ως Primaris Marine – πιο δυνατός, πιο γρήγορος και πιο ανθεκτικός. Ο παίκτης δεν χρειάζεται να έχει παίξει το 1ο Space Marine για να ακολουθήσει την ιστορία του 2ου ούτε να έχει κάποια επαφή με το lore – βέβαια όπως π.χ. και στην τριλογία Witcher ή στο Cyberpunk 2077, μεγαλύτερη οικειότητα με το αντικείμενο θα προσφέρει και μεγαλύτερη απόλαυση.
Το σενάριο του παιχνιδιού εξελίσσεται μέσα από 9 campaign αποστολές τις οποίες υποστηρίζουν 6 PvE Operations, αποστολές που εκτελούνται από 2 άλλες ομάδες της 2nd company και λαμβάνουν χώρα παράλληλα με τα γεγονότα του campaign. Σαν παράδειγμα σε μια αποστολή ο Titus και η ομάδα του πρέπει να διεισδύσουν σε μια βάση του Mechanicus, αλλά χρειάζεται ένας αντιπερισπασμός να διώξει τα Tyrannids ώστε η ομάδα να μπορέσει να περάσει όσο γίνεται πιο απαρατήρητη. Στο αντίστοιχο operation, η 3άδα των Astartes θα στήσει ενέδρα και θα ανατινάξει αποθέματα καυσίμων, ξεκληρίζοντας θεαματικά τις δυνάμεις των ‘Nids – όλα αυτά ενώ στο vox radio ακούγονται συνομιλίες ανάμεσα στις 2 ομάδες, ενισχύοντας την ατμόσφαιρα.
Το story παίρνει περίπου 12-15 ώρες να ολοκληρωθεί, και κάθε operation περίπου 45’ – 1 ώρα, οπότε καθαρά από το story κομμάτι ο παίκτης θα πάρει ένα πολύ χορταστικό 20ωρο. Σημειώνω ότι και το campaign μπορεί να παιχτεί σε co-op με έως 3 παίκτες, και είναι εξαιρετική εμπειρία τόσο σε gameplay σφαγής όσο και στα επικά σκηνικά που συμβαίνουν στην πορεία.
Οι ορδές των Tyrranids απαιτούν και νέες κινήσεις από τον Titus και τους υπόλοιπους Astartes και ενώ το gameplay του Space Marine 2 πατάει πάρα πολύ πάνω στον προκάτοχο του, έχει εμπλουτιστεί με κινήσεις όπως parry, perfect dodge και gun strike αλλά και με αλλαγές στο πως λειτουργούν τα armor & health σε σχέση με το SM1. Τα parry και perfect dodge δεν χρειάζονται ιδιαίτερη εξήγηση: επιθέσεις που σημειώνονται στην οθόνη με μπλε ένδειξη μπορούν να γίνουν ‘θεαματικό’ parry, ενώ όσες έχουν κόκκινη ένδειξη πρέπει να γίνουν dodge. Όταν κάνουμε κάτι από τα παραπάνω σε μεγάλο αντίπαλο (γιατί το parry εξαϋλώνει τους μικρούς) θα εμφανιστεί ένα μικρό crosshair πάνω στον άτυχο αντίπαλο υποδεικνύοντας πως μπορούμε να εκτελέσουμε gun strike, δηλαδή μια επίθεση με το πυροβόλο όπλο μας η οποία θα κάνει πάρα πολύ damage.
Έτσι, επιτυγχάνεται μια ωραία ροή στην μάχη με τις ορδές των Tyrranids να έρχονται προς το μέρος μας, εμείς να ανοίγουμε πυρ με τα bolters προς την θάλασσα κρέατος απέναντι μας και όταν πλησιάσουν να γυρίσουμε σε melee με το πιστό μας chainsword/hammer/fist κάνοντας combos με light/heavy attacks, πιάνοντας μικρά nids στον αέρα πριν τα λιώσουμε με την μπότα μας ύστερα από parry, και κάνοντας parry/perfect dodge/gun strike σε μεγαλύτερα tyrranids μέχρι να μας ανοίξει η ένδειξη για execute οπότε και τα σφάζουμε με τον πιο βίαιο τρόπο που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος, πάντα στο όνομα του Αυτοκράτορα. Στο SM1 τα executions ήταν ο μόνος τρόπος να γεμίσει health μέσα στην μάχη ο Titus, ενώ εδώ τα executions & gun strikes γεμίζουν ένα κομμάτι armor κάθε φορά, και το health γεμίζει μόνο με συγκεκριμένα health pickups.
Το gameplay, αν και επαναλαμβανόμενο (αναμενόμενο βέβαια), είναι πάρα πολύ ικανοποιητικό και smooth στην αίσθηση. Ο οπτικοακουστικός τομέας βοηθάει να περάσει στον παίκτη την αίσθηση ότι ελέγχει έναν δίμετρο τενεκένιο ημίθεο του πολέμου του οποίου τα βήματα ακούγονται σαν του Terminator, ενώ οι ήχοι των όπλων είναι απόλυτα on point με τα bolters να βρυχώνται μέσα στην οργή της μάχης, τα chainswords να σφάζουν και τα power hammers και fists να δημιουργούν κρουστικά κύματα με κάθε επίθεση τους. Το παιχνίδι είναι το απόλυτο σφαγείο και ασταμάτητα διασκεδαστικό, τόσο σε solo όσο και σε co-op. Οι νέες προσθήκες κάνουν την μάχη πολύ πιο ενδιαφέρουσα σε σχέση με τον προκάτοχο, ενώ το οπλοστάσιο κρίνεται ικανοποιητικό με πολυάριθμες επιλογές σε πυροβόλα όπλα, αν και λίγο περιορισμένες σε melee (π.χ. λείπει το power axe από το 1ο game). Συνολικά, το παιχνίδι είναι ένα υπέροχο και εθιστικό slaughterfest που δεν με κούρασε λεπτό.
Στον οπτικοακουστικό τομέα το Space Marine 2 θερίζει, προσφέροντας μια από τις ελάχιστες έως τώρα πραγματικές next gen εμπειρίες στα γραφικά, με το τεράστιο scale που απαιτείται για την ορθή απεικόνιση των Tyrranid ορδών τόσο στον αέρα όσο και στο έδαφος, να δίνεται σωστά και θεαματικά. Το level design είναι έως τώρα η καλύτερη απεικόνιση του σύμπαν του W40k σε οποιαδήποτε οθόνη, με μεγάλη ποικιλία περιβαλλόντων ανάμεσα στους 3 πλανήτες του Recidious. Αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι πως στο παιχνίδι έχει γίνει πάρα πολύ καλό optimization, καθώς μπορούσα να παίζω με τα πάντα στο τέρμα και το OBS ανοιχτό και πάλι τα FPS να μένουν σταθερά σε τριψήφιο αριθμό – εξαιρετική δουλειά από την Saber.
Πέρα από το Campaign και τα Operations, η μεγαλύτερη έκπληξη για εμένα στο παιχνίδι είναι το PvP mode Eternal War, στο οποίο 6 Astartes έρχονται αντιμέτωποι με 6 Chaos Space Marines σε team deathmatch, stronghold και ground control objectives. Ενώ στην αρχή δεν σκόπευα να ασχοληθώ, με έναυσμα το customization που προσφέρει το παιχνίδι στα classes (τόσο σε operations όπου υπάρχει και το στοιχείο του level up όπου ο παίκτης διαλέγει και perks, όσο και στο PvP) είπα να ασχοληθώ… και κόλλησα! Τα 6 classes που μπορούν να διαλέξουν οι παίκτες στα operations υπάρχουν και στο eternal war, με κάθε class να προσφέρει διαφορετικές τακτικές ενάντια στην αντίπαλη ομάδα.
Οι tactical marines έχουν ένα ping scan και πολύ δυνατά bolters και chainswords για μάχη σε οποιαδήποτε απόσταση. Οι Assault έχουν jump packs τα οποία χρησιμοποιούν για να βγουν από πάνω από τους εχθρούς πριν σκάσουν κάτω με δύναμη και αρχίσουν να σπέρνουν τον τρόμο με τα melee όπλα τους – ένας assault με power hammer που ξέρει τι κάνει μπορεί να ξεκληρίσει μια ομάδα μόνος του! Υπάρχουν 2 αμυντικά classes τόσο σε melee με τον Bulwark και την καταραμένη ασπίδα του που δεν λέει να σπάσει και πρέπει ή να κάνει το λάθος να πυροβολήσει ο ίδιος ή να τον πλαγιοκοπήσει κάποιος μπας και πάρουμε το point, και ο heavy ο οποίος είναι το μόνο class που μπορεί να κουβαλήσει το HEAVY BOLTER.
Επιπλέον, υπάρχουν οι Vanguard & Sniper classes, με τους vanguard να έχουν ένα πολύ χρήσιμο grappling hook το οποίο αν πιάσει αντίπαλο κάνει stun αφού ακολουθεί ο vanguard σε WWE dropkick κίνηση κλείνοντας την απόσταση (τέλειο counter για bulwarks/heavies), ενώ οι snipers έχουν πολύ δυνατά rifles τα οποία μπορούν μέχρι και 1 shot να κάνουν πιο αδύναμα classes που έχουν λιγότερο armor ενώ όταν ζοριστούν μπορούν να ενεργοποιήσουν cloak και να την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Πέρασα, περνάω και θα συνεχίσω να περνάω υπέροχα με το Eternal War. Το πόσο καλό είναι το customization που το συνοδεύει είναι το κερασάκι στην τούρτα, αν και λείπει για την ώρα η επιλογή να γίνουν customize οι δυνάμεις των Chaos Space Marines.
Εν κατακλείδι, το Space Marine 2 ήταν μια μεγάλη έκπληξη για εμένα. Περίμενα ένα ‘απλά καλό’ sequel στο αγαπημένο μου Space Marine 1 αλλά η Saber είπε να το πάει μερικά βήματα παραπέρα, με ένα στιβαρό campaign (& σε co-op!), με PvE & PvP game modes που δίνουν πολύ μεγάλο replayability στο παιχνίδι, με οπτικοακουστικό τομέα να σπάει κόκκαλα και με ένα ανανεωμένο gameplay που εμπλουτίζει την ροή της μάχης χωρίς να πρέπει ο παίκτης να παίξει πιάνο τα κουμπιά όπως στο Doom Eternal. Ειλικρινά δεν ξέρω τι παραπάνω θα μπορούσα να ζητήσω από το παιχνίδι, εκτός από το να λάβει το support που λαμβάνουν άλλα παιχνίδια 40k όπως π.χ. το Gladius, και να δούμε Orks, Nekrons και Eldar σε κάποιο DLC Operation ή στο Horde mode που έχει ανακοινωθεί ότι θα προστεθεί του χρόνου στο παιχνίδι. Εξαιρετική η προσπάθεια της Saber, και ένα action game που θα πρέπει να υπάρχει ως υποψηφιότητα για GOTY στην κατηγορία του – συστήνεται ανεπιφύλακτα σε όλους. FOR THE EMPEROR!
Ευχαριστούμε την AVE για την παραχώρηση του Review Code του παιχνιδιού.
