Σίγουρα οι περισσότεροι έχουμε αναμνήσεις από την εποχή που ήμασταν μικρότεροι και μαζευόμασταν παρέα να παίξουμε όλοι μαζί μπροστά σε μια τηλεόραση. Που ο καθένας έπαιρνε το χειριστήριο του και αφηνόταν να τον συνεπάρει η μαγεία της περιπέτειας που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια του. Από τότε έχουν αλλάξει πολλά, με το gaming να έχει εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό που τέτοιες αγνές εμπειρίες πλέον σπανίζουν. Παρά τη τωρινή κατάσταση του μέσου, ο πάντα ιδιαίτερος και εκκεντρικός Josef Fares έρχεται μέσα από τα παιχνίδια του για να γύρισει πίσω το χρόνο και να μας ξαναπροσφέρει λίγη από τη μαγεία του παρελθόντος. Για τον ίδιο μάλιστα το συγκεκριμένο project έχει προσωπικό χαρακτήρα καθώς οι δύο πρωταγωνίστριες παίρνουν τα ονομάτα τους από τις κόρες του.
Το Split Fiction αποτελεί το νεότερο action-adventure platformer παιχνίδι της Hazelight Studios και συνεχίζει στο ίδιο πνεύμα με τα προηγούμενα παιχνίδια του studio. Με το It Takes Two να σημειώνει μεγάλη επιτυχία, η ανακοίνωση του τίτλου στα τελευταία Game Awards δημιούργησε δικαίως έντονο ενθουσιασμό. Με τη φιλοσοφία να παραμένει ίδια το μόνο που έμενε να διαπιστωθεί είναι αν το Split Fiction θα μπορούσε να κάνει το βήμα παραπάνω.
Η ιστορία του παιχνιδιού ξεκινά με τις επίδοξες συγγραφείς Mio και Zoe να επισκέπτονται μαζί με άλλους συγγραφείς τη Rader Publishing, στο πλαίσιο δοκιμής μιας νέας μηχανής προσομοίωσης. Η κάθε μία τους, όντας διαφορετικές προσωπικότητες, έχει διαφορετικό κίνητρο για την επίσκεψη αυτή, η Mio την χρηματική ανταμοιβή και η Zoe την ευκαιρία να εκδοθεί η ιστορία της. Μέσω της μηχανής αυτής ο κάθε συγγραφέας θα έχει τη δυνατότητα να βιώσει την ιστορία του σαν πραγματική.
Η δοκιμή ξεκινά, με την κάθε συγγραφέα διαδοχικά να συνδέεται στο μηχάνημα μέσω ατομικής τεχνητής φυσαλίδας. Η Mio, υποψιασμένη για τα κίνητρα του CEO J.D. Rader, αρνείται να μπει στη μηχανή. Μέσα στο πανικό και την αναταραχή όμως καταλήγει να συνδέεται στη φυσαλίδα της Zoe, δημιουργώντας βλάβη στη μηχανή και βάζοντας τις δυο τους στην ίδια προσομοίωση. Εκεί ανακαλύπτουν ότι ο πραγματικός στόχος της μηχανής του Rader είναι να κλέψει τις ιδέες και τις “εμπνεύσεις” των συγγραφέων. Μη έχοντας άλλη επιλογή θα πρέπει να αφήσουν τις διαφορές τους στην άκρη και να ολοκληρώσουν όλες τις προσομοιώσεις ώστε να επιστρέψουν στο πραγματικό κόσμο και να σταματήσουν τον Rader.
Η δομή της πλοκής βασίζεται σε αυτή κλασικών “buddy films”, δύο χαρακτήρες με τελείως διαφορετικές προσωπικότητες καλούνται να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να αγωνιστούν για ένα κοινό στόχο. Η υλοποίηση της εν λόγω συνταγής γίνεται επιτυχημένα, με τις δύο ηρωίδες μας να αναπτύσσονται πλήρως κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού και τη μεταξύ τους σχέση να εξελίσσεται οργανικά. Καθώς προχωράμε νιώθουμε το “φορτίο” που κουβαλάει η καθεμία τους και το τι τις κάνει να νιώθουν ευάλωτες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ευτυχές κλείσιμο στο τέλος να έχει κερδηθεί και να αφήνει την αίσθηση της λύτρωσης.
Η μοναδική παραφωνία της ιστορίας μας έρχεται στον κύριο ανταγωνιστή της. Πέραν του σχεδίου του, ο χαρακτήρας του Rader δεν αναπτύσσεται κατά τη διάρκεια της ιστορίας. Με το παιχνίδι να μην του δίνει επαρκή χρόνο παρουσίας, δεν μαθαίνουμε ποια είναι τα κίνητρα του, τι τον ωθεί να κάνει ότι κάνει. Σε μεγάλο βαθμό είναι εκεί απλά για να εξυπηρετήσει ως υποτυπώδες αντίπαλο δέος στις ηρωίδες μας. Λόγω της φύσης της ιστορίας η εν λόγω παραφωνία δεν μειώνει το συνολικό αντίκτυπο της, απλά σίγουρα θα μπορούσε να είχε επωφεληθεί παραπάνω από την ανάπτυξη του ανταγωνιστή της.
Η χαρακτηριστική δομή των παιχνιδιών της Hazelight επιστρέφει και εδώ. Το παιχνίδι μπορεί να παιχτεί αυστηρά μόνο με τη παρουσία δύο παιχτών, με την οθόνη να χωρίζεται στη μέση (split-screen) και τον καθένα να αναλαμβάνει το δικό του κομμάτι στο gameplay.
Το μεγαλύτερο προσόν του τίτλου είναι αδιαμφισβήτητα η ποικιλία ιδεών και μηχανισμών που δίνει στο παίχτη, μέσα από μια πληθώρα sci-fi και fantasy settings. Με βάση αυτό το gameplay του Split Fiction ποικίλει ανάλογα με την εκάστοτε προσομοίωση στην οποία βρισκόμαστε. Τα θεμέλια όπου πατάνε αυτοί οι μηχανισμοί αφορούν το platforming κομμάτι του παιχνιδιού, με τις Mio και Zoe να μπορούν να πραγματοποιήσουν dash, άλματα, wall running και zip lining.
Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στη προαναφερθείσα ποικιλία μηχανισμών που προσφέρει το παιχνίδι. Το studio έχει φροντίσει να γεμίσει το παιχνίδι με κάθε λογής easter egg (τόσο παιχτικά όσο και εικαστικά) από διάφορα genres παιχνιδιών. Κατά τη διάρκεια του playthrough τους οι παίχτες θα εναλλάσσονται μέσα από διάφορα gameplay segments, τα οποία θα διαδέχονται το ένα το άλλο και θα αφήνουν την αίσθηση ότι κάθε φορά πρόκειται για διαφορετικό παιχνίδι. Σε αυτό έρχονται να συνεισφέρουν και τα side-stories, μικρές ιστορίες οι οποίες με τη σειρά τους εισάγουν νέους gameplay μηχανισμούς και είναι αυτόνομα mini-games. Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω παραδίδει ένα πραγματικά εντυπωσιακό και άκρως διασκεδαστικό αποτέλεσμα.
Ίσως κάτι που μπορεί να αποτρέψει casual παίχτες ή άτομα νεαρότερης ηλικίας από το να ασχοληθούν με το τίτλο είναι διακύμανση της δυσκολίας του κατά τη διάρκεια του. Σε καμία περίπτωση δεν μιλάμε για κάτι υπερβολικό αλλά σίγουρα το παιχνίδι απαιτεί τη πλήρη προσοχή και συγκέντρωση των δύο παιχτών.
Στο οπτικό κομμάτι του τίτλου επίσης έχει γίνει εξαιρετική δουλειά. Το studio για το συγκεκριμένο project έκανε μετάβαση στην Unreal Engine 5 και αυτό αντικατοπτρίζεται πλήρως στην οθόνη. Σε κάθε προσομοίωση που επισκεπτόμαστε τα περιβάλλοντα εκπέμπουν ζωντάνια, με τη χρωματική παλέτα της καθεμίας να είναι ξεχωριστή και να αναδεικνύει τις λεπτομέρειες της κάθε τοποθεσίας. Τα μοντέλα των χαρακτήρων/πλασμάτων με τη σειρά τους έχουν τον απαιτούμενο βαθμό λεπτομέρειας, τόσο στη κίνηση τους όσο και στις εκφράσεις των προσώπων τους.
Τεράστια συνεισφορά στο οπτικό αποτέλεσμα έχει και η σκηνοθεσία του παιχνιδιού. Κατά το playthrough σας θα παρατηρήσετε τη κάμερα να αλλάζει συνεχώς, δίνοντας κάθε φορά μια διαφορετική και πρωτότυπη οπτική των γεγονότων που συμβαίνουν και του τρόπου που αντιλαμβάνεστε το παιχνίδι. Η εν λόγω εναλλαγή οπτικής σε συνδυασμό με το ποικιλόμορφο gameplay δημιουργούν ένα μοναδικό διαδραστικό αποτέλεσμα που υπόσχεται να σας καταπλήξει σε κάθε στροφή του.
Ο ήχος κινείται στα ίδια υψηλά επίπεδα, με τη μουσική να συνοδεύει αρμονικά τη κάθε προσομοίωση στην οποία βρισκόμαστε και τα sound effects να αποδίδουν λεπτομερώς το περιβάλλον γύρω μας.
Για τις ανάγκες του review εγώ και ο συμπαίχτης μου παίξαμε εξ’αποστάσεως. Εγώ έπαιξα την Xbox έκδοση στο Series X ενώ ο συμπαίχτης μου συνδύασε την εμπειρία του ανάμεσα στο Series X του και στο κινητό του (μέσω Remote Play). Σε κάθε περίπτωση το τελικό αποτέλεσμα που αντικρίσαμε ήταν άρτιο, με το παιχνίδι να τρέχει αψεγάδιαστα στα 60 fps και χωρίς κανένα πρόβλημα στην online απόκριση του.
Πριν κλείσουμε αυτό το review, οφείλουμε να κάνουμε μία αναφορά στην αξιέπαινη στάση του studio απέναντι στο παιχνίδι. To Split Fiction συνεχίζει τη παράδοση των παιχνιδιών της Hazelight, όπου ουσιαστικά μόνο ο ένας από τους δύο παίχτες χρειάζεται να έχει αγοράσει το παιχνίδι για να παίξουν και οι δύο. Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη σθεναρή άρνηση του Fares να εισάγει microtransactions στα projects του, μας αφήνει με την αισιοδοξία ότι υπάρχουν ακόμα δημιουργοί που δεν είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τη δημιουργικότητα τους για να ακολουθήσουν τις σύγχρονες τάσεις της βιομηχανίας. Τέτοιες προσπάθειες αξίζουν τη στήριξη όλων μας, πόσο μάλλον όταν είναι τόσο αξιόλογες.
Εν κατακλείδι, η Hazelight με το Split Fiction ξεπέρασε τον εαυτό της, με το παιχνίδι να εντυπωσιάζει σε κάθε πτυχή του. Η καλογραμμένη ιστορία, το άκρως διασκεδαστικό gameplay και ο εντυπωσιακός τεχνικός τομέας το καθιστούν ένα από τα σπουδαιότερα co-op παιχνίδια που έχουν βγει ποτέ. Οι μηδαμινές αστοχίες που παρατηρούνται δεν αρκούν για να μειώσουν στο ελάχιστο το συνολικό μεγαλείο αυτής της προσπάθειας.
Αν και είναι πολύ νωρίς για να το κρίνουμε, το παιχνίδι βάζει από τώρα σοβαρή υποψηφιότητα για “παιχνίδι της χρονιάς” στο τέλος του χρόνου.
