Όλα τα παιδιά σε κάποια φάση ονειρεύτηκαν πως είναι υπερήρωες. Όσοι βλέπαμε σε κινούμενα σχέδια το «The Amazing Spiderman and Friends” τις περιπέτειες του Αραχνάκια δηλαδή, παρέα με τη Firestar και τον Iceman, δε θα μπορούσαμε καν να φανταστούμε πως, μετά από τόσα πολλά χρόνια, θα νιώθαμε τόση ανυπομονησία για την πρώτη προβολή μιας ταινίας στον κινηματογράφο που αποτελεί το φινάλε σε μία σειρά γεγονότων / ταινιών, με σενάριο βασισμένο σε κόμικ, τεράστιο franchise με παγκόσμια επιτυχία, τέτοια που να οδηγεί τους διοργανωτές των βραβείων Όσκαρ, να σκέφτονται την καθιέρωση κατηγορίας βραβείου για καλύτερη ταινία εμπορικής επιτυχίας, κοινώς “blockbuster”.
Αν και είμαι φαν των περιοδικών, οφείλω να ομολογήσω πως παρά τις αλλαγές στην «ιστορία» πολλών χαρακτήρων / υπερηρώων, ποτέ δε με είχε κερδίσει τόσο πολύ το σινεμά, όσο τώρα.
Το πρώτο συστατικό της επιτυχημένης συνταγής ήταν αναμφισβήτητα η αποδοχή από το κοινό στην παρουσίαση του Spiderman. Τρεις ταινίες με αρχή,μέση και τέλος, το ένα από τα τρία γνωστά αμόρε του Πήτερ Πάρκερ, πολλοί «κακοί» και η πιο δυνατή ιστορία δημιουργίας του Ανθρώπου-Αράχνη (στο reboot είναι γκατζετάκιας, δεν βγαίνει ο ιστός από το σώμα του).
Κι ενώ όλα κυλούσαν ομαλά και είχαμε απλά ταινίες με ηπερήρωες από τη Marvel και τη DC για πολλά χρόνια, εμφανίζεται ο Iron Man με τον εκκεντρικό χαρακτήρα του Τόνυ Σταρκ να παίρνει σάρκα,οστά και λάμψη, χάρις στην ερμηνεία του μοναδικού Robert Downey Jr. Πιο εξελιγμένα ειδικά εφφέ,τόσο που να κάνουν τις παραγωγές Daredevil, Hulk, Electra να μοιάζουν με one night stand του Stan Lee με ταβανόβουρτσα!
Έτσι ξαφνικά ο Νικ Φιούρι του εξαιρετικού Samuel m@thaf@cka Jackson, έρχεται να ενώσει πολλούς ήρωες σε μία ομάδα με την ονομασία «Εκδικητές» σε σκηνές μετά τους τίτλους τέλους, με δεκάλεπτα περάσματα από origin stories όπως Cap.America, Thor και να τρελάνει όσους είχαν διαβάσει σε κόμικς τη δεκαετία του 80 για τους Εκδικητές που πήγαν στο διάστημα για να πιάσουν τον Doom.. Ναι, αυτόν από το Nip/Tuck, που έκανε τον κακό στους Fantastic Four. Ναι, εκεί που ο Cap.America, ήταν ο κλαρινογαμπρός αδερφός της Αόρατης Jessica Alba, ο οποίος με ένα “Flame On” πείραζε το… Πράγμα. Και ναι, τότε κόλλησε κανονικά ο εξωγήινος στην Αράχνη και δημιουργήθηκε ο Venom.
Όσο γίνονται αυτά, σε ένα παράλληλο σύμπαν, άλλος ένας ηθοποιός γίνεται Superman ή Batman ή και τα δύο..
Μετά από αρκετά cameo, έχουμε φτάσει σε ένα «σύμπαν» με πολλούς ήρωες, αρκετούς μικροκακούς που ενώ είχαν μεγαλύτερο ρόλο και συχνότερη εμφάνιση στα κόμικς, στις ταινίες απλά καίνε θερμίδες για τους καλούς, μέχρι να έρθει η ώρα του Big Boss..
Το σχέδιο ήταν πετυχημένο, ο κακός είναι ΑΡΚΕΤΑ κακός και δυνατός (Hulk γατάκι, κάνε μου λιγάκι νιάου), δεν έχει εξαντληθεί ούτε το μισό δυναμικό του υλικού της Marvel, έχουμε δει 4 ταινίες Εκδικητών, είδαμε και ένα.. reunion για προπόνηση στο Civil War στο ενδιάμεσο και ένα ….re-reboot στον SpiderMan, που πιθανώς να οδηγήσει στον Ultimate Spiderman.
Όσο γίνονται αυτά, η Dc πέτυχε μεν φεμινιστικά με την πρώτη Υπερηρωίδα WonderWoman, ο Καλ Ντρόγκο γίνεται Aquaman, αρχίζει να εμφανίζεται μια βραχονησίδα DC Universe, αλλά… θα χρειαστούμε νέα νυχτερίδα δε, γιατί ο παλιός Daredevil είναι… too old for this sh*t, που έλεγε κι ο Glover σε κάθε Φονικό Όπλο.
Και μετά ήρθαν οι μέλισσες… δηλαδή η Captain Marvel. Ο δικός μας Σαζάμ. Ή ο δικός τους Μάρβελ, που για ευνόητους λόγους άλλαξε όνομα.
Αισίως φτάσαμε λίγες μέρες και διακόσια teaser πριν την προβολή του Endgame, την πιο πολυαναμενόμενη ταινία του Marvel Universe ως τώρα. Οι προβλέψεις, θεωρίες πάνε κι έρχονται, επαναλήψεις των προηγουμένων ταινιών για «φρεσκάρισμα» θεωρούνται δεδομένες
Κάπου εκεί στα σκοτεινά, ο Deadpool απολαμβάνει τη δική του μεταγραφή από τους Πράσινους στους Κόκκινους κι ο Γούλβεριν γερνάει και πεθαίνει ως X-Man, αλλά μπορεί να παίξει σε μιούσικαλ.
Δύο εταιρείες κόμικς, πολλές κινηματογραφικές επιτυχίες (και αποτυχίες), πολλοί ηθοποιοί και δύο ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ σύμπαντα.
Έλα όμως που στα κόμικς, πριν περίπου 25 χρόνια, τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, ένωσαν τις δυνάμεις τους και ο Superman πάλευε με τον Hulk, ο Batman με τον Cap. America και ούτω καθεξής.. Λέτε να οδηγηθούμε κάπου εκεί και κινηματογραφικά κάποτε;
