Broken Sword: Το μυστηριώδες κάλεσμα των Ναϊτών
Η ιστορία μου με το Broken Sword ξεκινά στα μέσα της δεκαετίας του ’90, τότε που ο κόσμος των point-and-click adventures είχε τη δική του μυστηριώδη αίγλη και οι ήρωες είτε κυνηγούσαν φαντάσματα είτε αποκρυφιστικές συνωμοσίες και έμοιαζαν ικανοί να μας παρασύρουν σε κόσμους γεμάτους περιπέτεια και σασπένς.
Ήμουν τυχερός καθώς ένας μεγαλύτερος φίλος αποτέλεσε τη δική μου μυστική πύλη σε αυτό το είδος. Εκείνος, γνώστης των πιο σκοτεινών αφηγήσεων, είχε ξεκινήσει από το Phantasmagoria και το Gabriel Knight—παιχνίδια που δεν μου πρότεινε, δεδομένης της ηλικίας μου τότε, μιας και η θεματολογία τους σκοτεινή δεν ήταν κατάλληλη για τον νεαρό μου νου.
Κάπως έτσι, με καθοδηγούμενα βήματα, έφτασα σε πιο προσιτές αλλά εξίσου μαγευτικές επιλογές, όπως τα Monkey Island και το Broken Sword, τα οποία αργότερα έγιναν αγαπημένα μου franchise. Ήταν σαν η είσοδός μου σε ένα κόσμο αινιγμάτων και ατέρμονης φαντασίας να είχε μόλις ανοίξει.
Και καθώς έφτανα σε νέες ανακαλύψεις, το Grim Fandango πρόσθεσε τη δική του μοναδική πινελιά, ολοκληρώνοντας την εικόνα ενός είδους που κέρδισε τη ψυχή μου.
Αντί λοιπόν να βλέπω το Broken Sword ως ένα παιχνίδι του παρελθόντος, το αντιμετωπίζω ως ένα κομμάτι της προσωπικής μου ιστορίας με το είδος και θα το κρίνω λαμβάνοντας υπόψη την εποχή του και το πώς κατάφερε να αφήσει το δικό του αποτύπωμα.
Η ιστορία του παιχνιδιού
Το Broken Sword: Shadow of the Templars, αυτό το μαγικό έργο της Revolution Software, που μας συστήθηκε το 1996, δεν ήταν “ένα ακόμα παιχνίδι“. Ήταν μια πύλη σε έναν κόσμο γεμάτο ίντριγκα και συνωμοσίες, αρχαία μυστικά και θρύλους που χάνονταν στο βάθος του χρόνου.
Ο George Stobbart, ένας νεαρός Αμερικανός τουρίστας που απλώς βρέθηκε στη λάθος στιγμή στο λάθος μέρος, ήταν ο δικός μας οδηγός σε αυτό το συναρπαστικό ταξίδι. Μια έκρηξη σε ένα μικρό καφέ στο Παρίσι ήταν η σπίθα που τον οδήγησε, κι εμάς μαζί του, στο μονοπάτι των Ναϊτών Ιπποτών, ενός μυστηριώδους τάγματος που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς αιώνες πριν.
Αυτός ο θρύλος των Ναϊτών, που για πολλούς ζούσε μόνο στα κιτρινισμένα βιβλία της ιστορίας, ήταν το μυστικό που έμελλε να αποκαλύψει ο George. Κάθε βήμα του, κάθε μυστικό που ξεκλείδωνε, μας έφερνε κοντύτερα σε έναν κόσμο όπου τίποτα δεν ήταν όπως φαινόταν.
Το παιχνίδι έστησε τη σκηνή του με εικαστική μαεστρία, συνδυάζοντας εικόνες που θύμιζαν κλασικά ευρωπαϊκά κόμικς, όπως εκείνα του Hergé με πρωταγωνιστή τον Tintin. Οι λεπτομέρειες, τα χρώματα, οι χαρακτήρες, ακόμα και τα σοκάκια του Παρισιού, όλα ήταν μελετημένα για να μας κρατούν σαγηνευμένους, σαν να ήμασταν εμείς που τριγυρνούσαμε στις πόλεις και ανακαλύπταμε θραύσματα του παρελθόντος.
Οι επιρροές του Broken Sword
Η Revolution Software είχε επηρεαστεί έντονα από τα κλασικά έργα της LucasArts, όπως το Monkey Island, τα οποία καθιέρωσαν το point-and-click adventure και έστησε το Broken Sword με την ίδια έμφαση στους έξυπνους γρίφους και το σενάριο. Αλλά ο Charles Cecil και η ομάδα του τόλμησαν να προσθέσουν μια δόση αληθινού σασπένς, παρασύροντάς μας σε σκοτεινά μονοπάτια συνωμοσίας και ανατροπών, που κρατούν την ανάσα του παίκτη, όχι με αστεία, αλλά με ένταση και ρεαλισμό.
Δεν ήταν μόνο οι επιρροές, όμως, που το καθιέρωσαν, αλλά και ο τρόπος με τον οποίο τα διάσημα τοπία της Ευρώπης έγιναν τα σκηνικά της περιπέτειας. Το Παρίσι, η Ιρλανδία, η Ισπανία, ακόμα και η Συρία δεν ήταν απλώς τοποθεσίες στον χάρτη. Ήταν σαν κρυφά κεφάλαια ενός βιβλίου γεμάτου μυστικά, το κάθε μέρος μια νέα υπόσχεση για το άγνωστο και το αινιγματικό.
Έτσι, το Broken Sword: Shadow of the Templars δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι. Είναι ένα ταξίδι στις μνήμες, μια ανάκληση της γοητείας που μας γέμιζαν εκείνα τα πρώτα παιχνίδια μυστηρίου, τότε που η αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τους γρίφους γινόταν με αθωότητα και ενθουσιασμό. Είναι ένα σημείο αναφοράς για όσους αγαπούν την περιπέτεια και τον ίλιγγο της αναζήτησης σε ένα κόσμο γεμάτο κρυφές αλήθειες και θρυλικά μυστικά που περιμένουν να αποκαλυφθούν.
Το παιχνίδι έχει χαρακτηριστεί επίσης ως πρόδρομος για το λογοτεχνικό και κινηματογραφικό ρεύμα που άνοιξε ο Κώδικας Da Vinci του Dan Brown, παρόλο που προηγήθηκε.
Η μυθολογία, οι συνωμοσίες και τα μυστικά τάγματα που αποκαλύπτονται μέσα από γρίφους και ανατροπές θυμίζουν τη μοναδική ένταση και ίντριγκα του βιβλίου, φέρνοντας τον παίκτη σε ένα ταξίδι που ξεπερνά τα όρια του χρόνου και των τόπων. Κάποιος θα μπορούσε να πει πως και το Resident Evil 4 με τους πρωταγωνιστές του θυμίζει αρκετά την ιστορία που θα εξετάσουμε με άλλη μορφή φυσικά αλλά παρόμοια φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά.
Γραφικά και χειρισμός
Η νέα έκδοση του Broken Sword: Shadow of the Templars έρχεται να αναστήσει την κλασική περιπέτεια με έναν τρόπο που την κάνει να μοιάζει σαν να έχει αναγεννηθεί από τις ίδιες τις σκιές του παρελθόντος, έτοιμη να μας παρασύρει και πάλι στο σκοτεινό της κόσμο. Αν και το βασικό της πλαίσιο παραμένει ίδιο, οι αλλαγές είναι τόσο προσεγμένες που φαίνεται σαν το παιχνίδι να ζωντανεύει με έναν καινούριο, αινιγματικό και ταυτόχρονα εντυπωσιακό τρόπο.
Τα γραφικά, ανανεωμένα και πιο καθαρά από ποτέ, αποπνέουν μια αίσθηση φρεσκάδας χωρίς να χάνουν την αυθεντικότητα του αρχικού έργου. Κάθε χαρακτήρας, κάθε έκφραση, κάθε σπιθαμή του κόσμου του παιχνιδιού αποδίδεται με μια ακριβή λεπτομέρεια που απογειώνει την αίσθηση της ζωής που κρύβεται πίσω από κάθε σκηνή.
Οι εκφράσεις των πρωταγωνιστών, που άλλοτε διαπερνούν το σκοτάδι της αμφιβολίας και άλλοτε φωτίζουν τη γοητεία της περιπέτειας, φαίνονται τώρα πιο έντονες και ζωντανές, δίνοντας στην αφήγηση έναν συναισθηματικό βάθος που αναδεικνύει τον χαρακτήρα τους.
Η περιήγηση στον κόσμο του Broken Sword είναι εξίσου εντυπωσιακή. Αν και το παιχνίδι είναι βαθιά ριζωμένο στις ρίζες του παρελθόντος του, ο χειρισμός του έχει εκσυγχρονιστεί με μαεστρία.
Τα λιγοστά εμπόδια του παρελθόντος έχουν εξαφανιστεί, δίνοντας τη δυνατότητα στον παίκτη να βυθιστεί στην περιπέτεια με μια φυσικότητα που δεν περίμενε κανείς. Το πέρασμα από το ένα σημείο στο άλλο είναι πιο ομαλό και άμεσο, με την απόκριση του χειρισμού να είναι εκπληκτικά ακριβής, ακόμα και όταν χρησιμοποιούμε controller. Αν και το παιχνίδι φαίνεται απλό στην επιφάνεια, η αίσθηση της απόκρισης παραμένει εξαιρετική και η ροή του παιχνιδιού δεν χάνει τον ρυθμό του. Για τους πρωτάρηδες του είδους, οι ειδικές υποδείξεις (hints) προσφέρουν μια επιπλέον βοήθεια, διατηρώντας την αίσθηση του μυστηρίου και της ανακάλυψης άθικτη, ενώ ταυτόχρονα τους καθοδηγούν με διακριτικότητα στο σκοτεινό μονοπάτι του αινίγματος.
Όσο η νέα έκδοση ξεδιπλώνεται, αποκαλύπτεται η τέλεια συνύπαρξη του παλιού και του νέου. Το παιχνίδι όχι μόνο δείχνει πανέμορφο, αλλά και «αναστενάζει» με τον ίδιο τρόπο που το έκανε κάποτε: με έναν ψίθυρο που καλεί τον παίκτη να ανακαλύψει τα μυστικά του κόσμου του, χωρίς να τον προδώσει ποτέ. Το ταξίδι στην ανακάλυψη του μυστηρίου δεν ήταν ποτέ τόσο συναρπαστικό και, ταυτόχρονα, τόσο εύκολο.
Ήχος και sound design
Η μουσική και ο ήχος του Broken Sword: Shadow of the Templars αποτελούν δύο από τα πιο μαγευτικά στοιχεία που απογειώνουν την εμπειρία και η νέα έκδοση καταφέρνει να τα αναβιώσει με μοναδικό τρόπο, διατηρώντας ωστόσο την αυθεντικότητα που έδωσε το παιχνίδι στην πρώτη του εμφάνιση.
Ενώ τα γραφικά ανανεώνονται με εντυπωσιακή ευκρίνεια και καθαρά, η ηχητική ατμόσφαιρα παραμένει πιστή στο βασικό της μοτίβο, δίνοντας στον παίκτη την αίσθηση ότι βρίσκεται και πάλι στον ίδιο σκοτεινό και γεμάτο αίνιγμα κόσμο.
Το γεγονός ότι διατηρήθηκαν τα παλιά voice overs είναι για μένα, ένα εξαιρετικό στοιχείο της νέας έκδοσης. Η κίνηση αυτή δεν ήταν απλώς μια αποδοχή του παρελθόντος, αλλά μια έξυπνη επιλογή να κρατηθεί η γεύση της νοσταλγίας, η οποία ξυπνά αμέσως σε κάθε διάλογο, σε κάθε λέξη που προφέρεται από τους αγαπημένους χαρακτήρες. Οι ίδιες γνώριμες φωνές, αναβαθμισμένες, αλλά με τις χαρακτηριστικές τους χροιές και τις αφηγήσεις που συνεχίζουν να σε μαγεύουν, δίνουν στο παιχνίδι την αίσθηση ενός αναστοχασμού που δεν προσπαθεί να αλλάξει το παρελθόν, αλλά να το αναζωογονήσει με έναν πιο σύγχρονο τρόπο.
Κάθε λέξη που ακούγεται, φέρει την ίδια μαγεία του πρώτου παιχνιδιού, την ίδια ένταση και την ίδια αίσθηση ότι κάτι μεγάλο και αδιόρατο συμβαίνει πίσω από τις λέξεις των χαρακτήρων.Η μουσική από την άλλη, παραμένει ονειρική και ατμοσφαιρική όπως και στο αρχικό παιχνίδι, και συνεχίζει να προσφέρει μια ηχητική εμπειρία που σε μεταφέρει σε κάθε γωνιά του κόσμου του Broken Sword.
Κάθε κομμάτι, κάθε νότα, αναδεικνύει τις συναισθηματικές αλλαγές της ιστορίας και σε καθοδηγεί διακριτικά, χωρίς να κλέβει ποτέ την παράσταση, αλλά πάντα υπογραμμίζοντας τη δράση και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστών. Όπως και πριν, η μουσική είναι εκεί για να σε βοηθήσει να κατανοήσεις τι κρύβεται πίσω από το κάθε αίνιγμα, να σε προετοιμάσει για την επόμενη ανατροπή, να σε αγκαλιάσει μέσα στον κόσμο της μυστηριώδους αναζήτησης.
Η μεγάλη διαφορά, ωστόσο, έγκειται στην ανάπτυξη του ηχητικού τομέα. Εκτός από τα πεντακάθαρα γραφικά, η αναβάθμιση στον ήχο είναι εμφανής. Ο ήχος είναι πλέον πιο καθαρός και πιο επεξεργασμένος, με κάθε λεπτομέρεια να αποδίδεται με ακρίβεια. Οι ήχοι του περιβάλλοντος, οι αλληλεπιδράσεις με το περιβάλλον, τα βήματα που ακούγονται στα σκοτεινά δρομάκια ή οι ψίθυροι από την άκρη του κόσμου, όλα αυτά ενισχύουν την ατμόσφαιρα του παιχνιδιού και σε τραβούν πιο βαθιά στο μυστήριο, ενώ οι φωνές των χαρακτήρων εξακολουθούν να σε καθηλώνουν, σαν να φτάνουν από το παρελθόν για να σε οδηγήσουν ξανά στον κόσμο που τόσο καλά γνωρίζεις.
Όσο το παιχνίδι εξελίσσεται, η μουσική και ο ήχος συνεχίζουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο, εντείνοντας την αίσθηση της ανακάλυψης και του ατελείωτου ταξιδιού. Κάθε αλλαγή στην ατμόσφαιρα, κάθε νέα γωνία που ανακαλύπτεις, συνοδεύεται από ένα ηχητικό τοπίο που σε οδηγεί στο επόμενο κεφάλαιο της μυστηριώδους αναζήτησης. Και μέσα σε όλα αυτά, παραμένει η γοητεία του Broken Sword: η αίσθηση ότι κάθε ήχος, κάθε νότα, κάθε λέξη έχουν τοποθετηθεί με σκοπό να σε κρατούν σε εγρήγορση, περιμένοντας την επόμενη ανατροπή, το επόμενο μυστικό που θα αποκαλυφθεί.
Συνοψίζοντας
Κλείνοντας το ταξίδι στον κόσμο του Broken Sword: Shadow of the Templars, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ αν όλα όσα μας προσέφερε το παιχνίδι ήταν πραγματικά τόσο ολοκληρωμένα όσο φαινόταν στην αρχή. Όταν το πρωτοέπαιξα, δεν δίστασα να το βαθμολογήσω με άριστα, θεωρώντας το ως μια από τις πιο αγαπημένες και κορυφαίες εμπειρίες στον κόσμο των point-and-click adventures.
Το Broken Sword κατείχε για μένα την αξεπέραστη θέση του, αλλά το Broken Sword 2 ήταν το απόλυτο αριστούργημα. Για τους λάτρεις του είδους, αλλά και για εκείνους που η μοίρα τους έχει οδηγήσει μακριά από αυτά τα αριστουργήματα της περιπέτειας, είναι αναμφίβολα μια must play επιλογή.
Όσο κι αν το παιχνίδι έχει αποδείξει την αξία του με την ανανέωσή του, υπάρχει ένα στοιχείο που παραμένει σκιά, ένα αίνιγμα που δεν καταφέρνω να λύσω: Η απουσία του κεφαλαίου με την Nico, του Director’s Cut, μια προσθήκη που θα μπορούσε να είχε προσφέρει την τέλεια συνύπαρξη με το υπόλοιπο υλικό. Δεν μιλάμε για κάτι τεράστιο, ούτε για έναν κόσμο ολόκληρο, αλλά για μια ιστορία που είχε τη δύναμη να προσδώσει βάθος και να ολοκληρώσει την εμπειρία. Όμως, παραμένει απούσα. Η αλήθεια είναι ότι, μέχρι τη στιγμή που γράφω αυτές τις λέξεις, δεν γνωρίζω αν θα προστεθεί με κάποιο patch ή DLC, ή ακόμα και γιατί δεν συμπεριλήφθηκε εξ αρχής. Γιατί άραγε; Το μυστήριο παραμένει αναπάντητο.Αλλά αν υπάρχει κάτι που πραγματικά με απογοήτευσε, είναι αυτή η αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Ένα κομμάτι της περιπέτειας που θα μπορούσε να είναι μέρος του τέλειου πακέτου και που τελικά έμεινε εκτός.
Ωστόσο, αυτή η έλλειψη, όσο κι αν είναι απογοητευτική, δεν μπορεί να κρύψει την αληθινή μαγεία του Broken Sword. Το μόνο που μου μένει τώρα είναι η προσμονή για το Broken Sword 2: The Smoking Mirror remake – ένα νέο κεφάλαιο στην ιστορία που τόσο αγαπώ.
Ήταν ωραία τα παιχνίδια τότε, ρε φίλε…
