Πάντοτε θυμάμαι τον εαυτό μου να ψάχνω τον επόμενο φρέσκο στη γύρα τίτλο που θα έσπρωχνε τα όποια όρια είχε θέσει η βιομηχανία των βιντεοπαιχνιδιών έως τότε, με καινοτόμες ιδέες, σπουδαίο οπτικοακουστικό υπερθέαμα και μια γερή δόση εκρηκτικότητας, αδρεναλίνης και δράσης. Στο παρελθόν, βρήκα αρκετή παρέα δίπλα σε τίτλους όπως τα παιχνίδια της σειράς Battlefield (BC2, 3, 4 και 1 – έπειτα έχασα το ενδιαφέρον μου με τα V & 2042), το Insurgency, το Rainbow Six Siege κ.α. Όλα ξεκίνησαν ένα τυπικό Σάββατο, Νοέμβριος του 2010, λίγες ημέρες μετά την κυκλοφορία του επικού Black Ops 1 (και μοναδικού αγαπημένου της Black Ops σειράς) και με προτροπή φίλου από το φροντιστήριο είχα την πρώτη μου γερή δόση με fps-multiplayer παιχνίδι. Ομολογώ ότι είχα παίξει κάποιους παλαιότερους τίτλους της σειράς αλλά έως τότε δεν με χαρακτήριζες τον τύπο που θα έβρισκε τη θέση του σ’ ένα ανταγωνιστικό και πόσο μάλλον καθαρά multiplayer παιχνίδι. Ούτε ήμουν ο δεινός player γενικότερα του gaming. Με την τότε παρέα μου κυριολεκτικά το έλιωσα (μαζί με το θρυλικό zombies mode), έμαθα την πλατφόρμα του Steam (ένα φεγγάρι τσέκαρα και λίγο Counter Strike φυσικά) και σιγά-σιγά ένας ολόκληρος, νέος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μου. Μισό χρόνο και κάτι αργότερα, καλοκαίρι 2011 με τον τότε κολλητό μου, μετά από δική του πρόταση θα βρεθώ να παλεύω στα ψηφιακά μέτωπα του πολέμου στο Battlefield Bad Company 2. Βλέπετε ως παιδί που είχε μέχρι τότε συνηθίσει το αρκετούς τόνους πιο arcade ύφος του CoD τα βρήκα ιδιαιτέρως σκούρα να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα. Κάτι θυμάμαι μέσα μου να εκστασιάζεται με αυτό που έβλεπα, ώσπου φτάνουμε στον τίτλο που καθόρισε περισσότερο από ποτέ τα στάνταρ και τις απαιτήσεις μου από ένα fps action multiplayer παιχνιδι. Φυσικά μιλάω για το Battlefield 3 -ήταν το ιδανικό εκρηκτικό μίγμα που με σόκαρε τόσο ώστε να στήσω ξανά gaming pc, κάνοντας πέρα το λαπτοπάκι (αρκετά δυνατό για την τότε εποχή) που είχα και να βυθιστώ στον ρεαλιστικό και αιματηρό κόσμο του πιο ‘σωστά’.
Οπότε χωρίς να σας κουράσω άλλο με το multiplayer background μου (άλλη ώρα θα μιλήσουμε γι αυτά) φτάνουμε στο σήμερα και στο Bodycam.
Το Bodycam, ως αποκλειστικός PC τίτλος προς το παρόν, φαίνεται να βρίσκεται στο ίδιο στερέωμα με αντίστοιχες ιδέες με παρεμφερή φιλοσοφία όπως τα Unrecord (με το συγκεκριμένο να ανεβάζει περισσότερο τον πήχη έως τώρα) , Lost Fragment, Paranormal Tales, Cryptid, Deppart (κλπ), δηλαδή την δημιουργία μιας body-cam found footage FPS αισθητικής όπου ο παίκτης βιώνει μια οπτική από μια μικρή κάμερα (φανταστείτε κάτι τύπου GoPro), η οποία βρίσκεται τοποθετημένη στο σώμα του παίκτη, ενώ υπόσχεται πολλά και μια νέα ιδέα σ’ έναν χώρο που οι περισσότερες μεγάλες ομάδες φοβούνται να ρισκάρουν πέρα από τα συνηθισμένα και να πρωτοτυπήσουν, ώστε να μην παρεκκλίνουν αρκετά το core κοινό τους από αυτό που τους έχει συνηθίσει να τους προσφέρει. Σε αντίθεση με κάποια από τα προαναφερθέν, ωστόσο, το Bodycam δεν θα έχει campaign/story. Αντίθετα, θα επικεντρωθεί στην αγνή – κλασσική συνταγή ενός multiplayer παιχνιδιού πρώτου προσώπου με την γνωστή του έννοια και modes σαν τα Team Deathmatch, Bomb Plant και λοιπά.
Έτσι, όταν έπεσε στην αντίληψη μου ότι κυκλοφορεί αρχές Ιουνίου, ένιωσα την ανάγκη να του ρίξω με τη πρώτη ευκαιρία μια καλή πρώτη ματιά. Πίσω από την κεντρική ιδέα ανάπτυξης του παιχνιδιού εντοπίζονται 2 νεαρά παιδιά, αδέρφια, με όραμα και φιλοδοξίες, ονόματι Luca και Léo (Reissad Studio) όπου μόλις στα 21 και 18 τους έτη μαζί επιθυμούν τα ταράξουν τα νερά στο multiplayer fps competitive στερέωμα. Είχα λοιπόν την αγωνία και φυσικά την απαραίτητη περιέργεια. Πρέπει να ομολογήσω ότι με εντυπωσιάζει πάρα πολύ όταν μικρές ομάδες προγραμματιστών ρίχνουν ιδρώτα και ρισκάρουν, προσπαθούν, – είμαι συγκλονισμένος από το τι άλλο μπορούμε να δούμε από υπόλοιπα μικρά ή μεγάλα στούντιο εφόσον δουν ότι κάτι τέτοιο έχει απήχηση, που μέχρι τότε δεν πίστευαν αν θα είχε κοινό ή χώρο αρκετό στην ήδη κορεσμένη αγορά.
Μετά τις πρώτες ώρες της διάθεσης επικοινωνήσαμε με τους δημιουργούς οι οποίοι ήταν ιδιαίτερα φιλικοί και χωρίς κανένα δισταγμό μας πρόσφεραν μια ψηφιακή κόπια του δημιουργήματος τους ώστε να πάρουμε μια καλή γεύση.
(!) Να προειδοποιήσω προς το παιχνίδι θα κάνει περισσότερο το “κλικ” που λέμε σε όσους έχουμε αυτή την multiplayer λόξα και θα ήθελαν να εξερευνήσουν ένα εναλλακτικό concept. Φίλοι gamers που δε βρίσκουν ιδιαίτερη αγάπη σε αυτά τα παιχνίδια (σαν τον Τσικο και τον Μάκη :P) ίσως καλό θα ήταν να το προσπεράσουν.
Αρχικά. Τι προσφέρει η Early Access περίοδος
Θα αναρωτηθεί κανείς ποιός ο σκοπός της διάθεσης μιας πρώιμης πρόσβασης στην ανάπτυξη του παιχνιδιού και αν είναι σε αρκετά ‘playable’ μορφή. Το Bodycam θα παραμείνει σε Early Access για περίπου έξι έως δώδεκα μήνες. Κατά την κυκλοφορία του, έως ότου γράφονται αυτές οι γραμμές διαθέτει τρία διαφορετικά modes: Deathmatch (free for all -μέχρι 10 παίκτες), Team Deathmatch (5v5) και Body Bomb mode (5v5). Οι δημιουργοί του παιχνιδιού υποστηρίζουν επίσης ότι θα προσθέσουν περισσότερα modes, χάρτες, βελτιώσεις απόδοσης και περιεχόμενο δίνοντας βάση στις υποδείξεις και προτάσεις της ενεργής κοινότητας κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής.
Η αλήθεια είναι πως οι πρώτες ώρες της κυκλοφορίας χαρακτηρίστηκαν από ένα γερό “στραβοπάτημα” με προβλήματα στο matchmaking και στην διαχείριση των server, όμως υπήρξε άμεση ανταπόκριση από τους προγραμματιστές της ομάδας ανάπτυξης και σε διάστημα μόλις 3ων ωρών είχαν κυκλοφορήσει τα απαραίτητα Day-1 fixes και patches που ομαλοποίησαν πολύ την όποια αρνητική πρώτη εντύπωση.
Στα του Gameplay
Η μοναδική, καθηλωτική προοπτική μέσα από την ενσωματωμένη κάμερα που φοράει ο χαρακτήρας που ελέγχει ο παίκτης και η προσοχή στη λεπτομέρεια κάνουν κάθε στιγμή έντονη, μοναδική και συναρπαστική σε συνδυασμό με δυναμικά καιρικά φαινόμενα και εναλλαγή ημέρας/νύχτας καθ’ όλη τη διάρκεια του κάθε ματς.
Φανταστείτε κάθε σας βήμα να έχει αντίκτυπο, ξεχάστε καταστάσεις τύπου run ‘n gun αλα call of duty με slide cancel και akimbo ανα χείρας που ξέρατε με skins ροζ μονόκερους και λοιπά “διαβόλια”. Όσο κινείστε στο χώρο, τρέχοντας και σκανάροντας για επικείμενους εχθρούς νιώθετε σαν να βρίσκεστε όντως στο προβαλλόμενο περιβάλλον. Τρέχατε για μεγάλη απόσταση, τότε αυτό αποτυπώνεται στην εξαντλητική, πιο βαριά αναπνοή του χαρακτήρα, ομοίρως το ελαφρύ αεράκι που προκαλεί ο χαρακτήρας σας όσο κινείται καταγράφεται από το μικρόφωνο της κάμερας σας, ενώ κάθε άνοιγμα του φακού σε κατασκότεινα δωμάτια μετατρέπει το παιχνίδι σε σκηνή από ταινία τρόμου και το κάθε βήμα σας σε μια λεπτή γραμμή μεταξύ ζωής και θανάτου, μήπως άθελα προδώσατε την θέση σας στον αντίπαλο που καραδοκεί.
Θα μπορούσα να το παρουσιάσω με μια “αίσθηση VR – shooting” χωρίς να φοράτε VR εξοπλισμό. Η εικόνα που βλέπει ο παίκτης είναι ο καθρέφτης των όσων ουσιαστικά “βλέπει” η κάμερα του, όπως έντονες αντανακλάσεις που χτυπάνε τον φακό, το τρέμουλο και η ανάκρουση του όπλου που χειρίζεται και η αγωνία μια έντονης μάχης με ανταλλαγή πυρών. Οι κρότοι των όπλων τείνουν να απειλούν να διαλύσουν το ενσωματωμένο μικρόφωνο (και τα τύμπανα των αυτιών σας), δημιουργώντας μια αυθεντική, ανησυχητική, καθηλωτική εμπειρία με τους παλμούς να εκτοξεύονται.
Κατά τη διάρκεια έντονης ανταλλαγής πυρών, θα δείτε τις σφαίρες σας να γδέρνουν τις επιφάνειες, σπίθες να πετάγονται και κάλυκες/άδειους γεμιστήρες να πέφτουν στο έδαφος, αντηχώντας διαφορετικά, ανάλογα με την επιφάνεια. Ο σχεδιασμός που έχει επιμεληθεί η ομάδα ανάπτυξης όντως προσθέτει πραγματικά μια νότα ρεαλισμού και ενός σκηνικού πολέμου που θα βλέπαμε σε στιγμιότυπα στρατιωτών από αληθινά πεδία μαχών (πχ τα πρόσωπα των δικών σας και των αντιπάλων σας φαίνονται “αλλοιωμένα” όπως συνήθως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις σε war bodycam footage για να διατηρηθεί το προσωπικό απόρρητο). Για παράδειγμα δεν υπάρχει ούτε το γνωστό σταυρουδάκι ή κουκίδα όσο βρίσκεστε σε ADS (aim down sights) καταστάσεις ή όσο κινήστε στο χώρο.
Ακόμα και το σύστημα των ragdolls διατηρεί την απαιτούμενη gameplay-ουσία. Με κάθε χτύπημα σε καθοριστικά σημεία (πόδια/κεφάλι/σώμα) να προσδίδει το ανάλογο θανατηφόρο αντίκτυπο.
Η αίσθηση του shooting είναι σαν να παίζεις/βλέπεις μέσα από μια κάμερα σώματος, πράγμα που ανταποκρίνεται πιστά στο όνομα του, αποτελεί μια αναπνοή φρεσκάδας με την ξεχωριστή του φύση. Παρά την αρχική βαρύτητα του χειρισμού του, έως ότου συνηθίσεις, η παικτικότητα παραμένει σε αξιόλογα και δυναμικά επίπεδα. Θεωρώ ότι υπάρχει χώρος για βελτιώσεις ώστε να δοθεί ένας ακόμη τόνος φυσικότητας και να μην φαίνεται κάπως απότομο ώστε να μην αποθαρρύνει νέους παίκτες, αλλά χωρίς να χάσει πλήρως την ουσία και ταυτότητα του. Εάν βρισκόμουν σε μια μάχη και έπρεπε να κοιτάξω μέσα από ένα από τα σκόπευτρα των όπλων για να δω οτιδήποτε, οι πιθανότητες επιβίωσης μου θα ήταν μικρές. Δηλαδή σε σχέση με άλλα παιχνίδια αυτού του στυλ δεν ένιωθα σιγουριά, αισθανόμουν ευάλωτος και πως ανα πάσα στιγμή ίσως βρισκόμουν στο στόχαστρο κάποιου άλλου παίκτη. Πόντοι ρεαλισμού -check- δηλαδή κι εδώ.
Το gun-play έχει βάθος, ψυχή και το απαιτούμενο βάρος. Το recoil συμβάλει στο σωστό αντίκτυπο των όπλων και είναι ρυθμισμένο σωστά, όσο κάθε ήχος έχει καθοριστική επίδραση.
Ο ήχος συνολικά προσφέρει μια απολαυστική εμπειρία πυροβολισμού με κάθε ένα όπλο που κρατάτε στα χέρια σας, είτε είναι assault rifle, smg ή shotgun, η οποία και εδώ διατηρεί την πιστότητα του τι θα ακούγατε από το μικρόφωνο μιας κάμερας. Μάλιστα στην επικοινωνία με τους άλλους παίκτες μέσω του proximity chat ακούγεστε σαν να βρίσκεστε όντως σώμα και ψυχή σε πραγματικές εμπόλεμες συνθήκες, με τη φωνή τη δική σας ή των συμπαικτών σας να διαμορφώνεται ανάλογα την απόσταση που βρίσκεστε. Για παράδειγμα όσο απομακρίνεστε από τον συμπαίκτη σας τόσο εκείνος θα σας ακούει όλο καλιγότερο.
Δεν εντόπισα κάποια αρνητικά στον τομέα του weapon balancing. Ένα θεματάκι που έχουν αρκετά παιχνίδια. Σε κάθε αγώνα οι παίκτες ξεκινούν με προκαθορισμένα όπλα και εξοπλισμό. Δεν υπάρχουν επιλογές customization από τον χρήστη (πέραν επιλογής στολών-skins σε επόμενο update). Κάτι θετικό καθώς κρατάει τις ισορροπίες σε υγιή επίπεδα – αλλά όχι με τρόπο που να δίνει οποιοδήποτε μαχητικό πλεονέκτημα – δηλαδή δεν δημιουργεί καταστάσεις με meta/nerfed/buffed όπλα.
Βέβαια δεν έλειπαν κάποια μικρά glitches. Βρήκα τον παίκτη μου να δυσκολεύεται να σκαρφαλώσει ή να περάσει μερικά εμπόδια, ή να κολλάει ελαφρώς σε κάποια αντικείμενα, όπως και με lean δεξιά ή αριστερά να μπορέσω να “ξεγελάσω” το τι βλέπω και να κρυφοκοιτάξω μέσα από τον τοίχο στον δίπλα στενό διάδρομο. Βέβαια αυτά είναι λογικά θεματάκια όταν βρισκόμαστε σε τέτοια δοκιμαστική φάση. Τα έχουν αναγνωρίσει και ένα πρόσφατο patch όπου παρατηρήθηκαν έως τώρα βοήθησε στην επίλυση τους. Δεν ήταν κάτι που χάλασε την εμπειρία, απλά έτυχε μία, δύο φορές να βρεθώ σε μια τέτοια bug/glitch κατάσταση. Ακόμη το spawn system είχε λίγο τις λόξες του κάποια στιγμή όπως και η αδυναμία μιας σωστής team balancing λειτουργίας, βέβαια προβλήματα τέτοια εντοπίζονται και σε μεγαλύτερες αντίστοιχες παραγωγές με στούντιο των που απαρτίζονται έως και τετραψήφιο αριθμό προγραμματιστών (*γχουχ γχουχ* Call of Duty).
Η όλη εμπειρία είναι συνολικά ενδιαφέρουσα και διασκεδαστική και ομολογώ εξεπλάγην όταν εντόπισα και αρκετούς Έλληνες παίκτες, παίζοντας μαζί αρκετά ματσάκια και ρίχνοντας τρελό γέλιο. Φυσικά τέτοια παιχνίδια εκτοξεύουν την όλη ουσία εφόσον παίζετε με τους κολλητούς σας.
Η bodycam-αίσθηση κατά την διάρκεια της μάχης και ομοιότητες με άλλα παρόμοια παιχνίδια.
Θα μπορούσα να παρομοιάσω την αίσθηση της νοσταλγίας και του ενθουσιασμού όταν έπαιζα το παιχνίδι σαν να γύρισα σε γνώριμα multiplayer σοκάκια υπό άλλο πρίσμα. Μου θύμισε σε αρκετές στιγμές του μια μίξη συστατικών από Insurgency, Rainbow Six Siege και Counter Strike. Ιδέες παρμένες/εμπνευσμένες από τους κόσμους αυτούς. Σε μια πιο απλοϊκά και ρεαλιστικά δοσμένη υλοποίηση. Παρόλα αυτά, αισθάνεται φρέσκο και ιδανικά καινοτόμο – ως μια ανανέωση του είδους που μιλά τόσο στους παλιούς λάτρεις του είδους όσο και στους νεότερους.
Η αίσθηση κατά την διάρκεια που εισέρχεσαι για πρώτη φορά στο περιβάλλον του τίτλου θα σε μπερδέψει, αν δεν έχεις επαφή καθόλου με το όλο θεματικό. Θα νιώσεις “κάπως”, σαν κάτι να είναι περίεργο, διαφορετικό ή να “κολλάει”. Ένα σαν “latency” στην απόκριση κινήσεων παρατηρήθηκε από αρκετούς παίκτες. Το οποίο όμως είναι “επίτηδες” δοσμένο έτσι ώστε να προσωμοιώνει ακριβώς αυτό, δηλαδή την κίνηση και καταγραφή της δράσης ενός αστυνομικού ή στρατιώτη και τη μετάδοση αυτής μέσα από το φακό της κάμερας που φέρει πάνω στο σώμα του κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης. Όπως συμβαίνει και στην πραγματικότητα δηλαδή.
Βέβαια να είστε σίγουροι πώς θα σας φανεί παράξενο στην αρχή, είναι δεδομένο, μέχρι να συνηθίσει το μάτι, ενώ αποτελεί και συστατικό της δυσκολίας του. Ίσως χρειάζεται και μια μικρή προσαρμογή από τους developers εδώ, ώστε η κίνηση να φαίνεται λίγο πιο αστραπιαία.
Ένα από τα gameplay χαρακτηριστικά του Bodycam είναι το σύστημα των drones. Όταν ένας παίκτης πεθαίνει, ο “άψυχο κορμί” του αναλαμβάνει τον έλεγχο ενός drone (με πράσινο ledακια είναι τα φίλια drones και κόκκινα τα εχθρικά), παραμένοντας έτσι ενεργά στο παιχνίδι και επηρεάζοντας την έκβαση του γύρου παθητικά. Αυτός ο μηχανισμός -που μου έφερε μνήμες από το σύστημα καμερών του Rainbow Six Siege- όχι μόνο κρατάει τους παίκτες στον παλμό του παιχνιδιού παρά την πρόωρη αποχώρηση τους από τα δρώμενα, αλλά και εξασφαλίζει ότι η δράση και η καθοριστική ομαδικότητα δεν σταματάει λεπτό να βρίσκεται στο επίκεντρο. Είναι ένας εξαιρετικό τρόπος να διατηρείται κάθε γύρος συναρπαστικός από την αρχή μέχρι το τέλος.
Οι ομοιότητες στον “σκελετό” του με το Counter-Strike είναι εμφανείς, αλλά το Bodycam δεν επαναπαύεται στις δάφνες του θρυλικού και αγαπημένου από το κοινό προκατόχου του. Εισάγει κάποιους νέους μηχανισμούς, όπως η δυνατότητα να τρέξετε με τη βόμβα ανα χείρας και να τη τοποθετήσετε σε μη προκαθορισμένα μέρη, που οδηγεί σε ενδιαφέρουσες και απρόβλεπτες ( ή κωμικοτραγικές για την ομάδα σας ) καταστάσεις. Αυτή η καινοτομία προσθέτει ένα επίπεδο επιπλέον στρατηγικής που κρατάει κάθε παιχνίδι φρέσκο και συναρπαστικό. Ωστόσο όπως κάθε παιχνίδι multiplayer που σέβεται τον εαυτό του κλειδί αποτελεί η σωστή εκμάθηση των χαρτών και η προσεκτική ακρίβεια πυροβολισμού όπως και τόσα άλλα παιχνίδια τέτοιου είδους τονίζει εξίσου.
Το λάμπρό χαρακτηριστικό του Bodycam είναι ότι δημιουργήθηκε από μόλις δύο νεαρούς προγραμματιστές. Το πάθος και το ταλέντο τους λάμπουν παρότι φαίνεται οπτικά “σαν tech demo”, υπάρχουν αξιόλογες προτάσεις στα ενδότερα του παιχνιδιού, καθιστώντας το συνολικά πιο συναρπαστικό και ενδιαφέρον από κάθε κυκλοφορία του Call of Duty τα τελευταία χρόνια. Μη ξεχνάτε πως όπως είχαμε αναφέρει στο review μας για το Modern Warfare III του 2023 η Activision μετά από κάποια αισιόδοξα σημάδια σοβαρότητας με το -εκπληκτικό- για μένα Modern Warfare 2019, που έσπρωξε τα όρια του μέχρι τότε ίδιου οπτικά ετήσιου CoD τίτλου, είχε προσφέρει αρκετά φωτορεαλιστικά οπτικοακουστικά δεδομένα, φρέσκα και δυναμικά animations όπως και διάθεση για κάτι next gen. Όμως μετά την θεότρελη επιτυχία του πρώτου Warzone τα πράγματα άρχισαν να παίρνουν την κλασική στροφή με την ποιότητα να μειώνεται.
Οπότε για μένα χρειαζόμαστε περισσότερους μικρούς παίκτες στην game development σκηνή για να ταρακουνήσουν για τα καλά τους επηρμένους μεγάλους που επαναπαύτηκαν επηρμένα στο θρόνο τους.
Gore στοιχεία
Ο τίτλος ναι διαθέτει την απαραίτητη τσαχπινιά του και εδώ με αίμα να πετάγεται στις επιφάνειες, στο έδαφος ή πάνω στα όπλα και τα σώματα των παικτών. Όχι σε σημείο σαν να ξεπαστρέφετε δαίμονες στο Doom προφανώς.
Ποικιλία χαρτών
Στο λανσάρισμα του είχαμε την ευκαιρία να τσεκάρουμε αρκετούς και ποικίλους χάρτες οι οποίοι ο κάθε ένας πρόσφερε μια διαφορετική εικόνα, διατηρώντας το ηθικό και την όρεξη μου σε υψηλά επίπεδα. Βρεθήκαμε σε έντονες μάχες μέσα σε παραμελημένα κτήρια στα προάστια ενός μπλοκ κτιρίων σε κάποια ανώνυμη πόλη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης (Russian Building), μέσα σε πλατφόρμες εξόρυξης πετρελαίου (Oil Rig), σε ένα τυπικό σπίτι στα περίχωρα μιας πόλης με ιδιαίτερα κλειστοφοβικούς διαδρόμους και υπόγεια (Worn House), ένα χαοτικό δάσος με πυκνή βλάστηση (Tumblewood) στο οποίο έπρεπε να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα μήπως βρίσκεται κάποιος αντίπαλος πίσω σε κάθε σκιά από τους θάμνους ή τις φυλλωσιές των δέντρων και ένα αρκετά πειστικά σχεδιασμένο Airsoft περιβάλλον (Airsoft House).
Η ατμόσφαιρα στο Bodycam είναι απλά καθηλωτική. Οι δημιουργοί έχουν πλάσει έναν κόσμο που αισθάνεται ταυτόχρονα ρεαλιστικός, ζωντανός και καθηλωτικός, σε μια gameplay εμπειρία που σε μαγεύει στις έντονες μάχες και τις στρατηγικές κινήσεις που θα κληθείς να πράξεις εντός του παιχνιδιού. Κάθε χάρτης είναι μελετημένα σχεδιασμένος, με στοιχεία εμπνευσμένα που θα περίμενες να εντοπίσεις στον έξω κόσμο.
Ανταπόκριση από τους δημιουργούς και μελλοντικό περιεχόμενο.
Λίγες ώρες από την κυκλοφορία τσέκαρα τις αναφορές των 2 δημιουργών και φάνηκαν να ανταποκρίνονται γρήγορα και με αποφασιστικότητα σε οποιοδήποτε bug ή πρόβλημα αντιμετώπισε η κοινότητα. Προσφέροντας άμεσα λύσεις και διορθώνοντας τα πρώιμα κακώς κείμενα. Servers / Matchmaking σίγουρα από τα στοιχεία που θα ήθελα να δω βελτιωμένα.
Προτάσεις προς την ομάδα ανάπτυξης.
Θα ήθελα να δω και μερικά ‘destruction elements’ (δηλαδή την καταστροφή τοίχων, επιφανειών -πχ. ξύλινων δαπέδων- και αντικειμένων) τύπου battlefield ή έστω Rainbow Six Siege σε κάποιο mode όπου θα πρόσθεταν μια έξτρα δυναμική στο περιβάλλον και θα άλλαζαν τις ισορροπίες μετατρέποντας κάθε ματς σε κάτι που θα μπορούσε να εξελιχθεί λίγο διαφορετικά κάθε φορά και προσθέτωντας ένα ακόμη στοιχείο ρεαλισμού και ενδιαφέροντος εντός. Βέβαια το παιχνίδι είναι ήδη αρκετά απαιτητικό οπότε κάτι τέτοιο ίσως εκτόξευε τις απαιτήσεις ακόμα υψηλότερα και σε cpu δεδομένα. Είναι όμως μια συναρπαστική ιδέα κατ εμέ που θα άλλαζε αρκετά τον παλμό της κάθε μάχης ακόμα περισσότερο.
Ανοίγει το δρόμο πάντως και για πολλές παραλλαγές σε γνωστά modes. Φανταστείτε μια παρόμοιας φύσεως υλοποίηση σε ένα Battle Royale ή ακόμη και extraction περιβάλλον.
Θα ήθελα πάντως να δω ένα mode εμπνευσμένο από το Rainbow Six Siege να προστεθεί στο μέλλον, με επιτιθέμενους και αμυνόμενους να προσπαθούν να διατηρήσουν κάποια κύρια σημεία ή να σώσουν κάποιον όμηρο (hostage).
Επίσης κάποια tournament / ranked mode προσθήκη φαντάζει καλοδεχούμενη.
Mου έφερε ελαφρά μνήμες ο τίτλος και από το αγαπημένο μου mode του Call of Duty Modern Warfare: Gunfight – που έχω λιώσει ρίχνοντας άπειρες ώρες με φίλους. Θα ταίριαζε μια προσθήκη κάτι τέτοιου και εδώ.
UI / UX & menu
Το menu προσπαθεί να κρατήσει κοινή γραμμή με την υπόλοιπη φιλοσοφία και αύρα του κυρίως παιχνιδιού και της θεματικής του. Βέβαια φαντάζει κάπως απλοϊκό, φτωχό και ελαφρώς αρχαίο για τα δεδομένα του σήμερα. Ίσως αποτελεί ένα placeholder προσχέδιο, με τους προγραμματιστές να επιθυμούν να δώσουν πρώτα τη δέουσα προσοχή τους στα του gameplay και στην σωστή απόδοση του και σε δεύτερη μοίρα τον σχεδιασμό του μενού.
Έχει τις ‘buggy’ στιγμές του, ας πούμε φερ’ ειπείν δεν κρατάει την επιλογή ‘fullscreen’ μετά από κάθε restart του παιχνιδιού και πρέπει να το γυρίσεις χειροκίνητα από το borderless, το Global Illumination αν επιλέξεις High και πατήσεις Apply επιστρέφει στο Low (το κρατάει μόνο αν το αλλάξεις ενώ είσαι in-game) και λοιπά. Υπάρχουν αρκετές ρυθμίσεις βέβαια, όπως τα τυπικά keybindings, ρυθμίσεις ήχου, display και γραφικών, επιλογές upscaling τεχνικών (με μόνο το FSR της AMD να υπάρχει αυτή τη στιγμή). Το παιχνίδι δεν έχει ingame ουσιαστικά hud πέραν ενός τυπικού scoreboard (tab στο πληκτρολόγιο) το οποίο βρήκα αρκετά πιστικό στο όλο σκηνικό – απλά χρειάστηκαν μερικά λεπτά να το συνηθίσω προερχόμενος από άλλα fps multiplayer παιχνίδια.
Θα ήθελα κάποιο εισαγωγικό tutorial αφιερωμένο σε παίκτες που δεν έχουν εξοικειωθεί κι ιδιαίτερα με το συγκεκριμένο στυλ ή δεν έχουν μεγάλη επαφή και θα ήθελαν να τσαλαβουτήσουν (πιο) ομαλά.
Απόδοση και γραφικά
Η απόδοση θα έλεγα πως κινείται σε μονοπάτια που θα χρειαστείτε ένα αρκετά σύγχρονο μηχάνημα με την απαραίτητη ‘ιπποδύναμη’.
Με μια RTX 3070 σε 1080p και με προσεκτικό μιξάρισμα (High) γραφικών χωρίς κάποια upscaling τεχνολογία είχα σχεδόν σταθερό 60αρι ρυθμό καρέ και με FSR / upscaling αλχημείες μπόρεσα σχεδόν να διπλασιάσω το νούμερο αυτό και να πλησιάσω δειλά-δειλά προς το ρυθμό ανανέωσης της οθόνης μου (144Hz). Βέβαια όπως αναγράφεται και στο μενού υπάρχει ενδεχόμενο εμφάνισης μερικών artifacts ή παρεμφερή στοιχείων με το FSR/frame gen. οπότε το έκλεισα. Επιτακτική ανάγκη να προστεθεί άμεσα το πολύ ανώτερο DLSS της Nvidia (+Reflex) ώστε να σώσει λίγο τα πράγματα.
Δεν εντόπισα crashαρίσματα ή κάποιου είδους stuttering, frame drops ή κολλήματα.
Τα γραφικά είναι αυτά που παρουσιάστηκαν σε όλο το προωθητικό υλικό. Ότι υποσχέθηκαν πάντως το τήρησαν.
Στα των Servers και του Networking
Η επιλογή server για να παίξετε γίνεται με βάση αυτόν που θα βρείτε στην λίστα (έχει και quickplay αλλά ουσιαστικά απλά σας τοποθετεί άμεσα στον πιο διαθέσιμο host που θα βρει), δηλαδή δεν υπάρχουν dedicated servers. Κάτι που θα σας θυμίσει παλιές εποχές. Ένα αρνητικό σε αυτό είναι ότι ο host μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να σας πετάξει εκτός παιχνιδιού, είτε απλά να σηκωθεί και να φύγει οπότε να βρεθείτε όλοι στο μενού και να χαλάσει την όλη προσπάθεια που καταβάλετε ώστε να κερδίσει το γύρο η ομάδα σας.
Κάποια μικροθεματάκια με το Hit registration. Παρατηρήθηκαν.
Σκέψεις και προβληματισμοί
Ίσως να βιάστηκαν να το κυκλοφορήσουν, πιστεύω πως εάν δινόταν περισσότερος χρόνος (δηλαδή μία early access κυκλοφορία προς τα τέλη του καλοκαιριού) – εφόσον ακολουθούσε κάποιο free to play παρασκευοσαββατοκύριακο στο Steam ώστε να λάβουν ακόμη περισσότερο feedback και σημαντικό τεστ αντοχής του συστήματος matchmaking να είχαν αποφυγεί τα λάθη του λανσαρίσματος – όπως και όσοι φοβούνται να επενδύσουν για τους δικούς τους σοβαρούς και αξιοσημείωτους λόγους σε ένα Alpha/Early Access παιχνίδι να δουν περί τίνος πρόκειται.
Όμως προς το παρόν φαίνεται τα υπεύθυνοι πίσω από το όλο εγχείρημα δείχνουν να αντιδρούν ψύχραιμα και τα πράγματα να κινούνται ομαλά και με πλάνο παρατηρώντας τις επίσημες ανακοινώσεις στον Discord server τους. Όλα θα εξαρτηθούν κατά πόσο η Reissad Studio θα διατηρήσει τον ενθουσιασμό ψηλά και να δράσει γρήγορα με σωστή διαχείριση του πρότζεκτ, με καθοριστικό περιεχόμενο και ιδέες.
Εν κατακλείδι…
Το παιχνίδι είναι σχεδιασμένο για να ξεπεράσει τα όρια του ρεαλισμού και του φωτορεαλισμού χωρίς όμως να μπαίνει σε mil-sim μονοπάτια, προσφέροντας μια πραγματικά επαναστατική εμπειρία για το είδος με τη συνηθισμένη multiplayer fps κεντρική ιδέα στον gameplay πυρήνα του. Χάρη στις προηγμένες δυνατότητες και τεχνολογίες που προσφέρει η Unreal Engine 5 (5.2.1), οι παίκτες θα απολαύσουν μια fps εμπειρία ‘επόμενης γενιάς’, που ελπίζει να βάλει το λιθαράκι της και να διαμορφώσει το μέλλον πιο ρεαλιστικών βιντεοπαιχνιδιών. Με εκπληκτικό οπτικό τομέα, καθηλωτικά ηχητικά εφέ, καινοτόμα συστήματα οπτικού-shooting και κίνησης του χαρακτήρα στο περιβάλλον, φέρνει μια μοναδική προοπτική για ένα νέο υποείδος για τη competitive FPS σκηνή. Από την υλοποίηση του ήχου, όπως τα βήματα εχθρών/συμπαικτών που είναι το άλφα και το ωμέγα για ένα σύγχρονο ανταγωνιστικό multiplayer παιχνίδι, μέχρι τα οπτικά εφέ.
Ελπίζω πραγματικά να αγκαλιάσει η κοινότητα τέτοιες ιδέες, αλλά και οι προγραμματιστές του κρίνεται σημαντικό να διατηρήσουν το μεράκι και την όρεξη ψηλά ώστε να μπορέσουν να συνεχίσουν να το βελτιώνουν, υλοποιώντας πλήρως το όνειρο τους έως ότου περάσει την early access φάση του.
Τα χρήματα που ζητά για την απόκτηση του για τα δεδομένα της εποχής είναι ένα γεμάτο ποσό. Για αρκετούς ίσως να φανεί μεγάλο, ή έως και ένας αποκρουστικός παράγοντας καθώς η ανάπτυξη συνεχίζεται και το περιεχόμενο είναι όσο-όσο να πάρετε μια πρώτη επαφή – όμως μιλάμε για μια λιλιπούτεια ομάδα που χρειάζεται την απαραίτητη χρηματοδότηση ώστε να συνεχίσει να επενδύει πάνω στο δημιούργημα της και παίρνουν ένα ελαφρυντικό εδώ.
Το ποσό απόκτησης για την δική μας αγορά ανέρχεται στα 30€ και χρειάζεται το απαραίτητο περιεχόμενο ώστε να δικαιολογήσουν το συγκεκριμένο price tag – ίσως στα 20€ να ‘ταν μια πιο ελκυστική τιμή – τουλάχιστον για όσο βρίσκεται σε early access φάση. Θα μπορούσε να διατεθεί με μικρότερη τιμή “εκκίνησης” και όσο διάστημα διατηρείται υπό ανάπτυξη, να καλύπτεται με αραιές δωρεάν στιγμές beta/demo testing (διάρκειας 3-4ων ημερών) όπως έχουν κάνει τόσοι μα τόσοι άλλοι τίτλοι στο παρελθόν αρκετά επιτυχημένα (βλέπε Hell Let Loose).
Έχουν δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό εδώ, το νιώθεις. Προτείνω οπότε άμεσα αν σας δοθεί η ευκαιρία, εφόσον είστε σκεπτικοί, σε κάποια έστω δωρεάν περίοδο να το δοκιμάσετε πρώτα και να βγάλετε τα συμπεράσματα σας. Αν περιμένετε κάτι εντελώς arcade και “sweaty” φάση call of duty, ίσως δεν είναι για εσάς. Αν όμως έρχεστε από παιχνίδια σαν το Insurgency και το Rainbow Six ίσως βρείτε ένα νέο “σπίτι” για να περνάτε τον ελεύθερο σας χρόνο.
Θα επιστρέψουμε σε αναθεώρηση του παρόν p(r)eview όταν με το καλό ο τίτλος κυκλοφορήσει “μετα βαϊων και κλάδων” στην πλήρη μορφή του εκτός πρώιμης πρόσβασης όπου θα αναρτηθεί και η βαθμολογία του. Το πρόσημο κλείνει -προς το παρόν- με θετική νότα.
Τσεκάρετε το παιχνίδι στο Steam.
Ευχαριστούμε θερμά την εκδότρια εταιρεία [Reissad Studio] για την παραχώρηση του παιχνιδιού.
