Το 1987 κυκλοφόρησε για IBM συμβατούς υπολογιστές (τα σημερινά PC) το Eternal Castle. Ένα πρωτοποριακό cinematic platformer που χρησιμοποιούσε την CGA τεχνολογία γραφικών (160X100 pixels, 16 χρώματα). Ή τουλάχιστον έτσι θέλει η Playsaurus, developer του Eternal Castle Remastered να πιστεύουμε.
Το animation είναι πανέμορφο
Με μια αθόρυβη αλλά αποτελεσματική marketing παγίδα, οι developers διέδωσαν τη φήμη πως το παιχνίδι που ετοιμάζανε είναι remake ενός παλιού, σκορπώντας πληροφορίες και ψεύτικα screenshots ανά το internet. Αυτό βοήθησε ώστε το νέο παιχνίδι να δημιουργήσει κάποιες απορίες σχετικά με το υπόβαθρό του και έκανε πολλούς gamers να πιστέψουν πως το εικαστικό του στυλ είναι φόρος τιμής στον πρόγονό του.
Το Eternal Castle Remastered (sic: ECR), είναι ένα καθαρόαιμο cinematic platformer με εμφανείς επιρροές από αντίστοιχα games του παρελθόντος, όπως τα Prince of Persia, Another World και Flashback. Η αφήγηση της ιστορίας βασίζεται περισσότερο στην ίδια την εξερεύνηση των levels και όχι τόσο σε κάποιο κλασικό αφηγηματικό τρόπο, όπως κείμενα, ομιλίες ή cutscenes. Ο παίκτης παίρνει τον ρόλο ενός άγνωστου ήρωα και καλείτε να επιβιώσει σε διάφορα φουτουριστικά περιβάλλοντα που μπορεί να είναι πόλεις, βάλτοι, νεκροταφεία αλλά και μέτωπα μάχης. Μετά την αρχικό loading, βλέπουμε ένα κείμενο, αρκετά δυσδιάκριτο λόγω της πιξελοειδής γραμματοσειράς και μετά προσπαθούμε να καταλάβουμε τι γίνεται κατά τη διάρκεια της περιπέτειας.
Μεγαλειώδης μινιμαλισμός
Το στυλ γραφικών που υιοθετεί το ECR είναι pixel art με επιλογή υποτιθέμενης CGA χρωματικής παλέτας. Ποτέ δεν θα δούμε περισσότερα από 4 χρώματα (όχι διαβαθμίσεις τους) στην οθόνη και οι χαρακτήρες και τα περιβάλλοντα αποτελούνται από χοντροκομμένα τετράγωνα που υποτίθεται πως είναι pixels. Σαν εικαστικό είναι μοναδικό και πανέμορφο, συνδυάζοντας πανέμορφα animations και εκλεπτυσμένα οπτικά εφέ που προσθέτουν μια κινηματογραφική ατμόσφαιρα στο παιχνίδι. Όλες οι κινήσεις, η ακολουθία της κάμερας και η διαβάθμιση στις επιλογές χρωμάτων δημιουργούν έναν ζωντανό ψηφιακό πίνακα που με λίγη φαντασία από τον παρατηρητή δίνουν την εντύπωση μιας blockbuster sci fi ταινίας. Παρ’ όλα αυτά, ο τρόπος που δημιουργήθηκαν τα γραφικά φαίνεται ανορθόδοξος, είναι εμφανές πως δημιουργήθηκε με 3D μοντέλα και περιβάλλοντα και μετά προστέθηκε ένα φίλτρο για την πιξελοποίηση και ελαχιστοποίηση σε χρώματα όλου του οπτικού τομέα.
Μπορεί αυτό το στυλ γραφικών να κερδίζει το μάτι, χάνει όμως στην εμπειρία. Τις περισσότερες φορές, στοιχεία του gameplay όπως checkpoints, αντικείμενα προς αλληλεπίδραση και εχθροί, χάνονται μέσα στον αχταρμά των pixel και φέρνουν σε απόγνωση τον παίχτη που δεν μπορεί να βρει τι πρέπει να κάνει. Η έλλειψη λεπτομέρειας αλλά και η μη διάκριση φόντου από υπόβαθρο περισσότερο μπερδεύουν παρά βοηθούν στην εξέλιξη της δράσης.
Ποιός είμαι; Που πάω; Που πατάω;
Η δράση προσπαθεί να είναι φρενήρης αλλά προϊδεάζει και για stealth καταστάσεις. Κάποιες φορές θα πρέπει να τρέξουμε, άλλες να περιμένουμε να δούμε τις κινήσεις των αντιπάλων. Σε πολλές περιπτώσεις θα έρθουμε αντιμέτωποι με εχθρικούς ή φίλιους χαρακτήρες όπου θα πρέπει να εκμεταλλευτούμε την ΑΙ τους για να προχωρήσουμε. Δυστυχώς όμως, ο κακός προγραμματισμός περισσότερο μας εκνευρίζει παρά μας βοηθά στην λύση της κάθε ενέργειας που προσπαθούμε. Οι δε combat μηχανισμοί είναι μέτριοι. Έχουμε δυνατότητα για melee μάχες αλλά και με διάφορα διάσπαρτα όπλα που συναντάμε στο πέρασμά μας. Μπορούμε πάντα να κουβαλάμε ένα πολυβόλο τη φορά με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα στην δύναμη πυρός. Οι melee καταστάσεις υποφέρουν από ίσως το χειρότερο χαρακτηριστικό του ECR. Τον χειρισμό του.
Η απόκριση στις εντολές του χειριστηρίου ή πλήκτρων κάποιες φορές είναι απογοητευτική, κάνοντας τον χαρακτήρα μας να κινηθεί από ένα έως πέντε βήματα με το ίδιο πάτημα κουμπιού. Όταν χρειάζεται να κάνουμε κάποια μετρημένα άλματα ή να χτυπήσουμε έναν εχθρό, καταλήγουμε σε trial and error παίξιμο μήπως τελικά καταφέρουμε να έρθουμε στο σωστό σημείο και πετύχουμε την μπουνιά ή το άλμα μας. Απογοητευτικό είναι και το collission detection που φαίνεται να κάνει βόλτες γύρω από την πραγματική του θέση, με αποτέλεσμα να περπατάμε πάνω σε νερό ή να πετυχαίνουμε χτύπημα στον εχθρό χτυπώντας τον αέρα πίσω του.
Εμφανείς επιρροές από το παρελθόν
Το πιο δυνατό σημείο του ECR είναι χωρίς αμφιβολία ο ήχος του. Τα ηχητικά εφέ είναι αληθοφανή και φαίνονται να ακούγονται από 3 διαστάσεις και η μουσική υπόκρουση που περιλαμβάνει ambient και techno κομμάτια είναι απλά αριστουργηματική.
Το Eternal Castle Remastered είναι οπτικοακουστικά μοναδικό, ξεγελώντας τις αισθήσεις μας και στρέφοντας την προσοχή μας στην όμορφη παρουσίαση παρά στην μετριότατη ουσία. Αν είστε fan των παλιών cinematic platformer δεν πρέπει να το χάσετε, αν όμως η μια με μιάμιση ώρα που διαρκεί το παιχνίδι είναι πολύτιμη για εσάς καλύτερα να το αποφύγετε.
